Φέτος η οικογένεια του Χάρη Χριστόπουλου και της Ανίτα Μπραντ αποφάσισε να περάσει τις γιορτές στη φύση, σε ένα αγρόκτημα στην Αχαΐα. Εκεί ο Χάρης μας μίλησε για την τέχνη της διακόσμησης, τα ταξίδια, το καλό φαγητό και όλα όσα συμπράττουν στο ζεστό πνεύμα των Χριστουγέννων, ενώ η Ανίτα μοιράστηκε μαζί μας τις αγαπημένες της ελληνικές συνταγές.
Πώς περνάτε στις διακοπές των γιορτών και πόσο έχουν αλλάξει αυτές μετά τον ερχομό των δυο παιδιών σας;
Για πολλά χρόνια αυτές τις ημέρες μού άρεσε να βρίσκομαι στη φύση που τη λατρεύω. Έφευγα από την Αθήνα και πήγαινα σε απίθανα μέρη στην Ελλάδα, ντυμένα με τα χειμωνιάτικά τους. Εκεί περνούσα το χρόνο μου περπατώντας και φωτογραφίζοντας τα τοπία. Ανήμερα των Χριστουγέννων πήγαινα στην εκκλησία. Έχει άλλη ατμόσφαιρα η εκκλησία στο χωριό, το να ακούς τη λειτουργία από το στόμα ενός υπέργηρου παπά και να είστε μόνο τρία άτομα στο ναό. Γι’ αυτό και πάντα προτιμώ τις πολύ μικρές και απομονωμένες εκκλησίες. Αυτό άλλαξε με τα παιδιά. Με τον ερχομό του πρώτου μου γιου, ξεκίνησα μια υπερπαραγωγή στολισμού στο σπίτι. Προσπαθώ να δημιουργώ ένα τελείως χριστουγεννιάτικο σκηνικό, να είναι όλα στο κλίμα αυτών των ημερών, κάτι που εγώ ως παιδί δεν έζησα από τον πατέρα μου. Ήταν μουσικός και αυτές τις ημέρες έλειπε συνέχεια λόγω δουλειάς. Τώρα προσπαθώ να κάνω τα ιδανικά Χριστούγεννα για τα παιδιά και θεωρώ ότι το έχω καταφέρει. Επίσης κάνουμε τρία τραπέζια για φίλους μέσα στις γιορτές, με το καθένα να ακολουθεί διαφορετική διακόσμηση, ανάλογα με το τι περιλαμβάνει το μενού. Ξαναγίνομαι παιδί και εγώ και η γυναίκα μου. Είναι από την Ουγγαρία, οπότε έχει μάθει σε Χριστούγεννα με πολλά χιόνια και κρύο. Αυτό όμως που ζούμε τώρα με τα παιδιά μας στις γιορτές δεν το είχε ξαναζήσει. Ήταν και για εκείνη ένα απωθημένο.
Από πού εμπνέεστε για το στολισμό του σπιτιού;
Ένα από τα μεγαλύτερα πάθη μου είναι η διακόσμηση. Μπορεί να έχω διαβάσει πάνω από 1.000 περιοδικά διακόσμησης, ήταν τα μόνα που αγόραζα μέχρι κάποια εποχή.
«Διαβάζω» την κάθε φωτογραφία, ακόμα και για 5 λεπτά. Μου δίνει ηρεμία, αισιοδοξία και χαρά. Όσον αφορά το χριστουγεννιάτικο στολισμό, εξαρτάται από το πού βρίσκομαι. Αν είμαι στην πόλη, θα ακολουθήσω έναν κλασικό στολισμό με σύγχρονες επιρροές. Για παράδειγμα, τα δέντρα μας είναι πελώρια και άσπρα, αλλά στο κέντρο υπάρχει ένα τμήμα που είναι πράσινο. Τα προηγούμενα χρόνια έβρισκα και κάποιο θέμα: πετρελαϊκή ή ενεργειακή κρίση. Έπαιρνα φωτογραφίες από ηλιακά πάνελ, τα κολλούσα σε χαρτόνι και τα έκανα στολίδια. Πάντα έκανα απρόσμενες διακοσμήσεις. Δεν έβαζα ποτέ μπάλες. Μέχρι που ήρθαν τα παιδιά και πλέον ακολουθούμε έναν πιο κλασικό στολισμό.
Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά και αρχίσουν κι αυτά να στολίζουν, θα σας πειράζει που η διακόσμηση θα είναι λίγο πιο «τσαπατσούλικη»; Μα, αυτό είναι το ζητούμενο… Τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά. Για τους ενήλικες υποκρύπτουν μεγάλη ταλαιπωρία. Πρέπει να ψωνίσουν, να μαγειρέψουν, να υποδεχτούν φίλους, να αγοράσουν δώρα. Οι περισσότεροι φίλοι μου βιώνουν την πιο καταθλιπτική περίοδο του χρόνου αυτές τις ημέρες. Γι’ αυτό είμαι εδώ, να τους κάνω τραπέζια και να περνάμε καλά!
Πώς είναι αυτά τα γιορτινά τραπέζια;
Κάνουμε τρία τραπέζια την περίοδο των γιορτών και καλούμε έξι με δώδεκα εκλεκτούς φίλους στο καθένα από αυτά. Με την Ανίτα μαγειρεύουμε δυο-τρεις ημέρες και στήνουμε πάντα στη μέση ένα μεγάλο τραπέζι μήκους οχτώ-δέκα μέτρων. Το περιμένουν όλοι πώς και πώς. Και εγώ χαίρομαι όταν με καλούν σε τραπέζια. Πηγαίνω, αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία. Τις περισσότερες φορές τα φαγητά είναι εξαιρετικά, αλλά με τη διακόσμηση δεν το έχουν όλοι.
Τι πιάτα μαγειρεύετε στα τραπέζια σας;
Τα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα. Επειδή τυγχάνει να ξέρω αρκετούς σεφ, τους παίρνω τηλέφωνο για να ζητήσω συμβουλές και συνταγές. Ο Ανδρέας Λαγός πάντα με εκπλήσσει ευχάριστα με τις συμβουλές του, ενώ η Ανίτα εμπνέεται μαγειρικά από την Αργυρώ. Τα Χριστούγεννα εννοείται ότι φτιάχνουμε γαλοπούλα, αλλά εκείνη την ημέρα δεν έχουμε κόσμο, είναι οικογενειακή γιορτή. Γαλοπούλα ή κοτόπουλο έχουμε επίσης σε ένα από τα τρία τραπέζια και στα υπόλοιπα κόκκινο κρέας. Ετοιμάζουμε και εδέσματα με άλλα κρεατικά, σαλάτες, πολύ ωραία ψωμιά, αλλαντικά, ιδιαίτερα γλυκά με κυδώνια και κάστανα.
Πέρα από το κλασικό δίδυμο κουραμπιέδες-μελομακάρονα, έχετε κάποιο άλλο αγαπημένο γιορτινό γλυκό;
Κάνουμε πολύ ωραίες πορτοκαλόπιτες, καρυδόπιτες και σοκολατόπιτες. Φρέσκες και βελούδινες γεύσεις. Η Ανίτα τρελαίνεται να μαγειρεύει. Φοράει μια ποδιά και χάνεται για ώρες στην κουζίνα, μοιάζει σαν να έχει πέσει βόμβα εκεί μέσα. Ακολουθεί και ο μεγάλος μου γιος, που και αυτός φορά ποδιά και γεμίζει τους τοίχους σάλτσες και σοκολάτες. (γέλια) Πλέον συμμετέχει και ο μικρός, δεμένος στην καρέκλα, πετώντας κουτάλια όπου βρει.
Έχετε κάποια γευστική ανάμνηση από προηγούμενα Χριστούγεννα;
Ένα πιάτο που να έχει χαραχτεί στη μνήμη σας; Είχα την τύχη να έχω δύο θείες που ήταν εξαιρετικές μαγείρισσες. Η μία μάλιστα ήταν παντρεμένη με έναν σπουδαίο σεφ, ενώ η άλλη είχε έναν άντρα πολύ μερακλή, οπότε μαγείρευε πιο παραδοσιακά. Όσο ζω, ποτέ μα ποτέ δεν θα ξεχάσω τις γεύσεις των παιδικών μου χρόνων. Τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα που έκαναν ξέρω ότι δεν θα τα ξαναβρώ πουθενά στον κόσμο. Μου λένε «Κάποιος στη Νέα Καρβάλη της Καβάλας κάνει τους καλύτερους κουραμπιέδες» ή «Ένας στην Κοζάνη φτιάχνει κάτι μελομακάρονα που θα λιποθυμήσεις». Παίρνω κατευθείαν το αυτοκίνητο και πηγαίνω. Όντως είναι εξαιρετικά, όμως ποτέ δεν είναι τόσο καλά όσο αυτά που έκαναν οι θείες μου. Από την άλλη, είμαι τυχερός γιατί συχνά ταξίδευα λόγω της δουλειάς μου στο εξωτερικό. Έχω περάσει απίστευτα Χριστούγεννα σε σπίτια της Ιταλίας, της Νέας Υόρκης, της Αγγλίας, με φανταστικά φαγητά. Έχω δει τα πιο πλούσια και όμορφα και τα πιο φτωχικά και όμορφα Χριστούγεννα. Έχω χορτάσει. Τι είναι στην τελική αυτή η ημέρα; Ο εορτασμός ενός παιδιού.
Οι γιορτές μάς συνδέουν με το παιδί μέσα μας. Είναι μια ευκαιρία για να δώσουμε στα δικά μας παιδιά ό,τι στερήθηκε το παιδί μέσα μας;
Το συνειδητοποιώ τώρα αυτό. Είναι γιορτή της καλοσύνης. Είναι η ευκαιρία να δώσεις ένα πιάτο φαΐ στο συνάνθρωπο. Το Πάσχα είναι γιορτή της άνοιξης, πιο ερωτικό και αλέγκρο. Τα Χριστούγεννα έχουν μια συστολή και σκέφτεσαι το διπλανό σου. Φυσικά δεν είναι σωστό να τον σκεφτόμαστε μόνο τότε, αλλά είναι η γιορτή των αδύναμων.
Έχετε αναπτύξει κάποιο δικό σας οικογενειακό τελετουργικό στις γιορτές;
Κάθε μέρα θα φάμε στις 14:15 και αυτό δεν αλλάζει ούτε τα Χριστούγεννα. Η ετοιμασία του τραπεζιού είναι μια ιεροτελεστία. Όταν δυο-τρεις ημέρες το μήνα η Ανίτα λείπει για δουλειά στο εξωτερικό, τρώμε με τα παιδιά και την πεθερά μου, αλλά και πάλι ακολουθούμε την ίδια ιεροτελεστία. Πάντα λέμε την προσευχή μας πριν φάμε και ευχαριστώ τον Θεό για όλα. Οι γιορτές μάς φέρνουν πιο κοντά στην ψυχή του άλλου. Ας μην ξεχνάμε ότι όλα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς, σε ένα δευτερόλεπτο θα μπορούσαν όλα να αλλάξουν. Ζούμε τυχαία, γι’ αυτό και θα ήθελα να ζούμε την κάθε στιγμή. Με τις καρδιές μας γεμάτες μέλι!
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας χειμερινοί προορισμοί;
Έχουμε ένα motorhome και κάθε Σαββατοκύριακο γυρίζουμε ένα σωρό προορισμούς σε όλη την Ελλάδα, όχι αναγκαστικά τουριστικούς. Μας αρέσουν πολύ η Θεσσαλία και η Ήπειρος, η ορεινή Αρκαδία και Αχαΐα. Πάντα, φυσικά, με τη συντροφιά εξαιρετικών φίλων και φαγητού. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς ανθρώπους. Διασχίζουμε κοιλάδες και βουνά και ευχόμαστε να πετύχουμε χιόνια. Ο μεγάλος μου γιος έχει δει χιόνι δύο φορές, ο μικρός όχι ακόμη. Στις γιορτές είναι ωραίο να κάνεις εκδρομές με την οικογένειά σου, έστω και κοντινές, μονοήμερες αποδράσεις.
Τα ταξίδια σας έχουν εμπνεύσει την κουζίνα σας;
Παρακολουθώ πολλούς μάγειρες και σεφ που μαγειρεύουν στη φύση. Έχει γίνει τάση πλέον αυτό στη μαγειρική. Στο Internet, στα social media αλλά και στην τηλεόραση, υπάρχουν εξαιρετικές εκπομπές αυτού του είδους. Εικόνες τόσο όμορφες και αισθητικά άρτιες, βγαλμένες από ταινία. Βλέπεις έναν άνθρωπο να μαζεύει κούτσουρα, να κόβει τις ντομάτες σε έναν κορμό δέντρου, το μαχαίρι να χτυπά στο ξύλο, τα ζυμαρικά που βράζουν στο τσουκάλι… Τι βάλσαμο κι αυτό. Σαν να τα έχω φάει, νιώθω!
