Ινέ Αλεξάκη: «Μου πήρε 16 χρόνια και 70 μέρες να τα καταφέρω»

Ίσως να την έχετε πετύχει στα social media, ίσως και να την ακολουθείτε ήδη. Με σήμα κατατεθέν της την φράση «Ινέ πώς θα πεις στα αγγλικά...», η Ινέ Αλεξάκη διδάσκει την αγγλική γλώσσα με έναν διασκεδαστικό τρόπο, μαθαίνοντάς μας εκφράσεις, slang ορισμούς, σωστή γραμματική και συναντικό. Η Ινέ είναι από τους ανθρώπους που συναντάς σπάνια – μια γυναίκα που ενσαρκώνει την ευαισθησία και τη δύναμη ταυτόχρονα και που με την ιστορία της μπορεί να εμπνεύσει ακόμη και τους πιο χαμένους «ταξιδιώτες» στη ζωή. Μιλά γρήγορα και με πάθος, γελά δυνατά και σε κάνει να νιώθεις ότι την ξέρεις χρόνια.

Ξεκινήσαμε τη συζήτησή μας μιλώντας για ζώδια και καταλήξαμε να μιλάμε για την υπερκόπωση, την κατάθλιψη, αλλά και την απέραντη ανάγκη για δημιουργία. Πιστεύει ακράδαντα στις συγχρονικότητες και την τύχη - πως η ζωή μας οδηγεί, μέσα από τυχαίες στιγμές, στον δρόμο που είμαστε φτιαγμένοι να βαδίσουμε. Σπούδασε αγγλική φιλολογία και μάρκεντινγκ, αλλά το 2020 η καραντίνα της άνοιξε έναν νέο δρόμο, αυτόν των social media και της δημιουργίας περιεχομένου. Σήμερα, πάνω από 120.000 ακόλουθοι μαθαίνουν αγγλικά μαζί της, έχει δημιουργήσει τα δικά της courses ενηλίκων, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε και το πρώτο της βιβλίο.

View this post on Instagram

A post shared by Iné Alexakis (@inealexakis)

Η ιστορία της Ινέ δεν είναι απλώς η αφήγηση μιας γυναίκας που αγαπά την αγγλική γλώσσα – είναι η ιστορία κάθε ατόμου που παλεύει να συνδυάσει τα πολλαπλά του ενδιαφέροντα, χωρίς να χρειάζεται να διαλέξει μόνο ένα. Αγγλιστί, multi-hyphenate. Είναι η απόδειξη πως δε χρειάζεται να εγκλωβιστείς σε μια ταυτότητα ή έναν ρόλο. Αντίθετα, μπορείς να ακολουθήσεις τη ροή της ζωής, να εμπιστευτείς την πορεία σου και να μετατρέψεις τις πιο σκοτεινές σου στιγμές σε φως δημιουργίας.

Είτε βρίσκεστε σε μια περίοδο αμφισβήτησης, είτε νιώθετε πως έχετε χάσει τον δρόμο σας, τα λόγια της Ινέ είναι ένας «φάρος» που θυμίζει πως η ζωή είναι γεμάτη δεύτερες ευκαιρίες. Ξεκινώντας από την αγάπη της για την αγγλική γλώσσα και φτάνοντας στην απόφασή της να μετατρέψει την υπερκόπωση σε έμπνευση για κάτι νέο, η Ινέ Αλεξάκη μας θυμίζει ότι ο δρόμος της επιτυχίας δεν είναι ποτέ γραμμικός.

View this post on Instagram

A post shared by Iné Alexakis (@inealexakis)

-Πώς μπήκε η αγγλική γλώσσα στη ζωή σου; Έχεις ρίζες από κάποια αγγλόφωνη χώρα;

Δεν έχω καμία καταγωγή από Αγγλία, οι γονείς μου δεν μιλούσαν καν αγγλικά. Η μητέρα μου, που είναι εκπαιδευτικός, μου είχε πει ότι τα αγγλικά είναι το μόνο μάθημα που δεν μπορεί να με βοηθάει, οπότε θα πρέπει να μελετάω μόνη μου. Ίσως, αυτή η αίσθηση υπευθυνότητας με έκανε να συγκεντρωθώ περισσότερο. Έτσι κόλλησα. Πλέον έχω μια εμμονή με τη γλώσσα αυτή, με ενδιαφέρει να μαθαίνω κάθε μέρα νέες εκφράσεις. Πώς κάποιοι πίνουν 2 λίτρα νερό την ημέρα; Έτσι κι εγώ, κάθε μέρα μελετάω αγγλικά, κάτι που με γεμίζει χαρά. Αυτή ήταν η κλίση μου στη ζωή και χαίρομαι που την ανακάλυψα νωρίς. 

-Και πότε αποφάσισες ότι τα αγγλικά από αγαπημένο σου μάθημα θα γίνονταν η καριέρα σου;

Στα 14-15 πήρα το Proficiency. Με την τότε νομοθεσία, μπορούσες να διδάξεις με το συγκεκριμένο δίπλωμα. Όταν τελείωσα το σχολείο, στα 17 μου, άρχισα να διδάσκω στο φροντιστήριό μου. Επίσης, μετά τις Πανελλήνιες διάλεξα να σπουδάσω Αγγλική Φιλολογία κατά τύχη. Εντελώς κατά τύχη, όμως! Η γραμματέας στο φροντιστήριο που με βοηθούσε να φτιάξουμε το μηχανογραφικό, έβαλε από λάθος στην πρώτη επιλογή τον βαθμό μου στα Αγγλικά. Εγώ ήμουν θετική κατεύθυνση, ήθελα να γίνω μαθηματικός ή αρχιτέκτονας. Όταν πέρασα Αγγλική Φιλολογία, στην αρχή ξενέρωσα. Είπα στη μαμά μου πως ήδη μιλάω και διδάσκω αγγλικά, οπότε τι παραπάνω θα μου προσφέρει το πανεπιστήμιο. Ευτυχώς, με στήριξε και μου εξήγησε ότι αυτή η σχολή θα μου άνοιγε τους ορίζοντες για περισσότερα πράγματα. Τα λέω όλα αυτά γιατί πιστεύω πολύ στην τύχη. Στη ζωή συμβαίνουν συχνά τυχαίες συμπτώσεις που σε «τραβούν» προς ένα συγκεκριμένο μονοπάτι. 

View this post on Instagram

A post shared by Iné Alexakis (@inealexakis)

-Άρα τα αγγλικά ήταν το μόνο σου ακαδημαϊκό ενδιαφέρον;

Όχι, από μικρή ήθελα να κάνω πολλά πράγματα. Μετά το πτυχίο, αποφάσισα να κάνω μεταπτυχιακό στο Μάρκετινγκ στην ΑΣΟΕΕ. Ήταν ένα πεδίο που με τραβούσε πολύ. Η διπλωματική μου ήταν στο Packaging, κάτι που με τρελαίνει. 

-Πώς συνδύασες το μάρκετινγκ με τα αγγλικά εκείνη την περίοδο της ζωής σου; Φαντάζουν εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. 

Τα πρωινά και τα απογεύματα δίδασκα αγγλικά και μετά πήγαινε στην άλλη μου δουλειά. Δούλεψα σε start-ups και άλλες εταιρείες και το μάρκετινγκ έμπαινε όλο και περισσότερο στη ζωή μου. Θεωρούσα ότι είχα βρει τη χρυσή τομή για να ζω και τα δύο όνειρά μου και να βγάζω αρκετά χρήματα. Την ημέρα αγγλικά και το βράδυ μάρκετινγκ! 

View this post on Instagram

A post shared by Iné Alexakis (@inealexakis)

-Και πώς άντεχες να δουλεύεις non-stop; Καταλαβαίνω ότι όταν είσαι νέος μπορείς να κάνεις τα πάντα, αλλά δεν έρχεται μια στιγμή που το σώμα «κλατάρει»;

Στην αρχή ήταν καλά, γρήγορα όμως συνειδητοποίησα ότι για εμάς που θέλουμε να γίνουμε πολλά πράγματα όταν μεγαλώσουμε, η λύση δεν είναι να κάνουμε 15 χαμηλόμισθες δουλειές, που αν τις συνδυάσεις, βγαίνει ένας καλός μισθός. Η λύση είναι να βρεις μια δουλεια, έναν δρόμο, που θα συνδυάζει τα ενδιαφέροντά σου, ενώ παράλληλα σου παρέχει οικονομικά όσα χρειάζεσαι. Από ένα σημείο ένιωσα ότι ο κόπος μου δεν αναγνωρίζεται, οπότε αποφάσισα να παραιτηθώ. Με εντελώς επιστημονικούς όρους, είχα «κάψει φλάντζα»! (γέλια). Ήταν 2019, όταν έμεινα 10 μήνες χωρίς δουλειά. 

-Ήταν δύσκολο αυτό;

Ήταν μια πολύ σκοτεινή περίοδος, είχα πάθει υπερκόπωση και, χωρίς να πήρα ποτέ διάγνωση από ειδικό, είχα όλα τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Συναισθηματικά ήμουν στο μηδέν, δεν υπήρχε τρόπος να δουλέψω, πνευματικά και σωματικά. Το βλέμμα μου ήταν εντελώς κενό, κοιμόμουν 8 το πρωί και ξυπνούσα το απόγευμα. Δεν έβγαινα έξω για βόλτες, δεν είχα διάθεση να μιλήσω σε κανέναν. Κλεινόμουν σπίτι διαβάζοντας βιβλία. Από ένα σημείο και μετά, συνειδητοποίησα ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Πρέπει να βρω έναν τρόπο να βγω από τον βάλτο αυτό. Άρχισα να μαθαίνω ιαπωνικά και κεραμική και να κάνω kick-boxing. Σιγά-σιγά άρχισα να βρίσκω πάλι τη θέληση για ζωή. Είχα βγάλει και εισιτήριο χωρίς επιστροφή για Αγγλία, όπου μένει η αδερφή μου. Θα έκανα μια νέα αρχή. Πάνω που είχα βρει τα πατήματά μου και άρχισα να νιώθω και πάλι ο εαυτός μου…μπουμ! Καραντίνα! Πάλι κλεισμένη σπίτι, αυτήν την φορά όχι από επιλογή μου. Το διαμέρισμα ήταν έτσι κι αλλιώς μικρό, τώρα το ένιωθα μια σταλιά, σαν το σπίτι της Polly Pocket. 

View this post on Instagram

A post shared by Iné Alexakis (@inealexakis)

-Κάτι μου λέει ότι αυτή είναι άλλη μια από τις συγχρονικότητες, που έλεγες, που σε βγάζουν σε μια ακόμη καλύτερη διάσταση. 

Ναι! Σκέφτηκα: «Τι μπορώ να κάνω τώρα, ώστε να νιώθω δημιουργική, να κοινωνικοποιούμαι και να μη με πάρει από κάτω αυτή η κατάσταση;». Έψαχνα κάτι εύκολο να πιαστώ, για να μη χάσω τη δόση της ντοπαμίνης μου. Τα αγγλικά ήταν το αντικείμενό μου, το πιο low-effort πράγμα που ξέρω. Άλλοι έκαναν γυμναστική, άλλοι μαγείρευαν. Εμένα το καταφύγιό μου ήταν τα αγγλικά. Πρώτη μέρα της καραντίνας, 16 Μαρτίου 2020, ρωτάω τους φίλους μου στον λογαριασμό μου στο Instagram, τι θα ήθελαν να τους μάθω στα αγγλικά: γραμματική, συντακτικό, λεξιλόγιο, κλπ. Την ίδια μέρα, έκανα το πρώτο μου ποστ σχετικά με τα αγγλικά. Μέσα σε 70 μέρες είχα 10.000 ακολούθους. 

-Όταν σπούδαζες μάρκετινγκ, είχες σκεφτεί ποτέ να ασχοληθείς με τα social media;

Ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό μου το content creation. Μέχρι τότε, οι δημιουργοί περιεχομένου που βλέπαμε, ήταν κάτι σαν celebrities. Έβλεπες την Chiara Ferragni, να ζει μια τέλεια ζωή, ενώ εγώ δούλευα από τις 9:00 μέχρι τις 21:00. Δεν υπήρχαν influencers με «κανονικές» δουλειές, ό,τι παρουσίαζαν ήταν πολύ πιο απόμακρο και μαξιμαλιστικό. Πλέον αυτό έχει αλλάξει, υπάρχουν δημιουργοί που έχουν αγγίξει το στάτους των celebrities, κι άλλοι που είναι micro ή nano-influencers. Που μπορεί να είναι καθημερινοί άνθρωποι με κάποια ικανότητα ή ενδιαφέρον, το οποίο απλώς το δείχνουν στα social media μέσα από το περιεχόμενό τους. 

-Στην επιτυχία σου σε βοήθησε η εμπειρία σου στο μάρκετινγκ;

Τις γνώσεις μου τις χρησιμοποίησα όλες. Ωστόσο, όσο κι αν θέλω να σου πω ότι ήμουν τόσο δεινή marketeer, που τα είχα υπολογίσει όλα από το πρώτο ποστ, αυτό δε θα ήταν αλήθεια. Δεν υπήρξε στρατηγική. Υπήρχε όμως ψυχή: όλο αυτό ξεκίνησε από την πολύ πραγματική ανάγκη να μην μείνω μόνη μου. Το ξεκίνησα από την πρώτη μέρα, χωρίς να γνωρίζω πόσο θα κρατούσε η καραντίνα. Εγώ είχα πανικοβληθεί και πίστευα ότι θα πεθάνουμε όλοι! (γέλια). Είχα ξεκινήσει με περίπου 200 ακολούθους. Θυμάμαι ότι στις αρχές είχα ανεβάσει ένα βίντεο για τα phrasal verbs. Από 222 ακολούθους, πήγα στους 218 και σκέφτηκα «Τόσο πολύ τους πείραξαν τα phrasal verbs;!». Οπότε, όχι, δεν υπήρχε στρατηγική. Κι αυτό ήταν το ωραίο - δεν είχα θέσει κανέναν στόχο όσον αφορά τους ακολούθους. Είχα απλώς την ανάγκη να δημιουργήσω. 

View this post on Instagram

A post shared by Iné Alexakis (@inealexakis)

-Κι όταν τελικά οι ακόλουθοι άρχισαν να πολλαπλασιάζονται, πώς ένιωσες να αλλάζει η ζωή σου;

Ακριβώς επειδή ήμασταν κλεισμένοι σπίτια μας, η ζωή μου δεν είχε αλλάξει καθόλου. Μπορεί να είχα ακολούθους, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει το μέγεθος όλου αυτού. Τώρα όταν βγαίνω έξω με αναγνωρίζουν, μου μιλάνε. Τότε δεν μπορούσα να μετρήσω κάπως αυτήν την επιτυχία. 

-Θεωρείς ότι όταν άνοιξες τον λογαριασμό σου, αυτός ήταν ένας τρόπος αυτο-θεραπείας; Ίσως υποσυνείδητα το πνεύμα σου ήξερε ότι έτσι θα παραμείνεις σε εγρήγορση και θα θεραπεύσεις τα κατάλοιπα της υπερκόπωσης και της κατάθλιψης. 

Σίγουρα! Η δημιουργία συνδέεται με την αισιοδοξία κι εγώ ήθελα να κρατήσω την θετικότητά μου και να μην επιστρέψω στην σκοτεινή εκείνη περίοδο. Πάντως είναι κάτι που θέλω να τονίσω. Όταν έφτασα τους 10.000 ακολούθους, με καλούσαν σε εκπομπές στην τηλεόραση να μιλήσω για αυτό. Τόνιζαν πώς ήρθε η επιτυχία σε μόλις δύο μήνες. Είναι ένας πιασάρικος τίτλος, αλλά παραπλανητικός. Μου πήρε 16 χρόνια και 70 ημέρες να φτάσω εκεί που ήμουν. Δεν έγινε εν μία νυκτί. Ήταν το αντικείμενο το οποίο είχα μελετήσει και διδάξει για τόσα χρόνια. Αυτό που τώρα μοιάζει τόσο αβίαστο, έχει από πίσω του τόσο πολύ δουλειά. Οι 10.000 followers σε 2 μήνες ήταν το λουλούδι. Ο καρπός, όμως, είχε φυτευτεί 16 χρόνια πριν. Ή μάλλον, ακόμα πιο πίσω. Φυτεύτηκε όταν έμαθα την πρώτη μου λέξη στα αγγλικά. Δεν υπάρχουν γρήγορες λύσεις. Μπορεί να τραγουδάς μια ζωή, να γράφεις, να φωτογραφίζεις. Χρειάζεται μόνο ένα τραγούδι, ένα άρθρο, μία φωτογραφία για να κάνεις το «μπαμ» και να σε δούνε περισσότερα μάτια. Όμως, κανείς δεν γίνεται «κάποιος» από μία δουλειά. Πρέπει να το κάνεις ξανά και ξανά για χρόνια, να αφιερώσεις τη ζωή σου σε αυτό, αλλιώς είσαι one-hit-wonder. 

View this post on Instagram

A post shared by Iné Alexakis (@inealexakis)

-«Μου πήρε 16 χρόνια και 70 μέρες». Ο Πικάσο είχε πει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Μια μέρα, πέτυχε σε ένα πάρκο μια θαυμάστριά του, η οποία του ζήτησε να της κάνει ένα γρήγορο σκίτσο. Όταν τελείωσε, της ζήτησε 5000 φράγκα και η κυρία παραπονέθηκε λέγοντας ότι του πήρε μόνο 5 λεπτά να το φτιάξει. Κι εκείνος, χωρίς δισταγμό, της απάντησε: «Όχι, κυρία μου. Αυτό το πορτρέτο μου πήρε μια ολόκληρη ζωή».

Ακριβώς αυτό. Το λέω ειλικρινά. Μην κηνυγάτε το viral. Το να γίνεις μία φορά viral, δεν σημαίνει τίποτα. Στις μέρες μας μπορούν να γίνουν viral όλοι και τα πάντα. Το μυστικό είναι η συνέπεια, το να σου γίνει συνήθεια. Επίσης, το άλλο σημαντικό συστατικό είναι ό,τι κάνεις να έχει κοινωνικό αντίκτυπο. Δεν είναι ανάγκη να είσαι επαγγελματίας για να μιλήσεις για κάτι στο ίντερνετ, ούτε είναι ανάγκη να είναι κάτι βαρύγδουπο, που θα σώσει τον κόσμο. Μπορεί να μιλάς για το πώς να φτιάξεις τα μαλλιά σου, πώς να διαχειριστείς καλύτερα το μπάτζετ σου για να μην ξεμένεις χωρίς λεφτά στο τέλος του μήνα. Αρκεί να προσφέρεις κάτι, που βοηθήσει κάποιον. Ένα τιπ που θα δώσεις, μπορεί κάποιος να το κουβαλάει για πάντα κι αυτό είναι τόσο γλυκό, αν το σκεφτείς. Θυμάμαι όταν δούλευα ακόμα τα 12ωρα, αγόραζα δύο καφέδες την ημέρα. Τα έβαλα κάτω και συνειδητοποίησα ότι οικονομικά δεν με έπαιρνε να παραγγέλνω καφέ. Σκέφτηκα να τον ετοιμάζω από το σπίτι ή να τον μειώσω. Και τότε διάβασα μια οικονομική συμβουλή του Ουόρεν Μπάφετ, την οποία δε ξέχασα ποτέ. Έλεγε πως όταν σου αρέσει κάτι που σου δίνει χαρά ή σου είναι απαραίτητο στην καθημερινότητα, η λύση δεν είναι να το κόψεις, αλλά να βρεις ένα έξτρα εισόδημα που να μπορεί να το στηρίξει.