Αν θέλει κάποιος να συναντήσει αυτήν την περίοδο τις φοβερές «Σκιαδαρέσες» δεν θα δυσκολευτεί τρομερά. Για παράδειγμα, σήμερα, εμφανίζονται με τους Usurum στη Θεσσαλονίκη στο “WE”, τη Δευτέρα και την Τρίτη (και κάθε Δευτέρα και Τρίτη έως τις 7 Ιανουαρίου) συμπρωταγωνιστούν στην απολαυστική παράσταση «Το Πήδημα» στο Θέατρο Πόρτα (την οποία πασπαλίζουν με τη μοναδική μουσική τους χρυσόσκονη, στην αρχή του έργου, στο τέλος αλλά και κατά τη διάρκεια) ενώ την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου ετοιμάζονται να ξαναστολίσουν χριστουγεννιάτικα και κάπως διαστημικά τη σκηνή του Σταυρού του Νότου για ακόμα ένα – πιθανότατα – sold out live που τραβάει σαν μαγνήτης αγόρια και κορίτσια, τα οποία έχουν το χαρακτηριστικό γνώρισμα να ξέρουν τους στίχους των τραγουδιών τους απ΄έξω και ανακατωτά.
Είχα την τύχη να τις παρακολουθήσω και ως μουσικό ντουέτο στη σκηνή του Νέου Κόσμου αλλά και στο θέατρο, όπου ήρθαν και λίγο νωρίτερα μια Τρίτη απόγευμα για τις ανάγκες της φωτογράφισης για τη συνέντευξή μας στο ΒΗΜΑ/ GRACE, και μπορώ να επιβεβαιώσω πως μαζί τους πέρασα δύο από τις πιο ωραίες βραδιές της χρονιάς που σιγά – σιγά περνά στην ιστορία. Αλλά ακόμα πιο αξέχαστη ως εμπειρία υπήρξε η περίπου δίωρη βιντεοκλήση μας για τη συνέντευξή τους «Σε πρώτο Ενικό», την οποία σίγουρα θα κατέτασσα στο top ten των πιο αστείων και ουσιαστικών γεγονότων του 2024.
Θα το διαπιστώσετε κι εσείς σε μερικά δευτερόλεπτα που θα αρχίσετε να διαβάζετε τα όσα απάντησαν με θάρρος, χιούμορ και αλήθεια, όπως ακριβώς γράφουν και τα στιχάκια τους από το 2020 και την περίοδο της καραντίνας, τότε που πρωτοανέβασαν τη μουσική τους στο Youtube, κι έπειτα στο Spotify, κι είχαν τόση επιτυχία που αυτομάτως, ειδικά για τη νέα γενιά, έπαψαν να είναι οι κόρες των ηθοποιών γονιών τους κι έγιναν οι «Σκιαδαρέσες» που έχουν γονείς δύο ηθοποιούς.
Το μυστικό της επιτυχίας τους είναι πως τα τραγούδια τους ξεχειλίζουν αυθορμητισμό, ευφυία, χιούμορ και αλήθεια, «φωτογραφίζοντας» το συναίσθημα της εποχής που ζούμε αλλά και τις σκέψεις που όλοι κάνουμε αλλά ίσως δεν εξομολογούμαστε ποτέ, παρά μόνο στον καναπέ του Ψ μας. Από την πρώτη στιγμή που άκουσα τα τραγούδια τους στο Spotify (εκεί που «Το τραγούδι του Βαγγέλη», ή αλλιώς ο ύμνος του φαινομένου situationship που «μαστίζει τη σήμερον ημέρα» τις ανθρώπινες σχέσεις), αμέσως οραματίστηκα μια μηχανή που άφησαν ξεκλείδωτη, σε κάποιον ερημικό δρόμο κάπου στην ενδοχώρα, ο Λουκιανός και η Αρλέτα και οι μικρές Σκιαδαρέσες τη βρήκαν μια νύχτα που ήμασταν όλοι κλεισμένοι σε lockdown και είπαν να την καβαλήσουν και να δοκιμάσουν να τη βάλουν μπροστά, μαρσάροντας σε ό,τι ψεύτικο και θλιβερό υπάρχει εκεί έξω μέχρι να μαλακώσουν οι καρδιές κι οι στενοχώριες να γίνουν τόσες δα μικρές, ασήμαντες. Σαν να τις ακούω καθώς απομακρύνονται στο φως του ήλιου να τραγουδάνε τη δική τους «Κουκαράτσα»: «Θέλω να πάμε κάπου αλλού, να έχουμε χαθεί και να σου λέω ντουγρού, και να μη βάζεις gps και να μου λες θέλω ν΄ακούσουμε Manu Chaοοο...και...». Και σαν κάποιοι να σας κλείνουν κορίτσια το μάτι από ψηλά.
*Το πιο ωραίο δώρο που σας έχουν κάνει
ΟΛΓΑ - Η Νίκη εμένα πέρσι που ενώ εγώ της πήρα ένα κραγιόν και ένα κολιέ, εκείνη μου πήρε κινητό.
ΝΙΚΗ - Το καλύτερο δώρο που μου έχουν κάνει ε;
ΟΛΓΑ – Ε, φαντάζομαι οι γονείς μας εμένα.
ΝΙΚΗ - Εντάξει, θα πάω με αυτήν την απάντηση.
*Παιδικές αναμνήσεις
ΟΛΓΑ- Είναι τα καλοκαίρια, όταν ήμασταν μικρές, στην Εύβοια που οι γονείς μας ήταν στην ταβέρνα δίπλα και έτρωγαν και εμείς παίζαμε στην άμμο με τα κουβαδάκια.
ΝΙΚΗ - Κι εγώ αυτή την αίσθηση έχω κρατήσει. Ήταν οι πιο ευτυχισμένες στιγμές. Θυμάμαι ότι το αγαπημένο μας παιχνίδι ήταν να πετάμε πετραδάκια στη θάλασσα και να ζητάμε από τον Ποσειδώνα να μας φέρει κύματα.
*Αδερφός
ΟΛΓΑ – Ναι, έχουμε αδερφό, είναι 19 και τον λένε Γιάνγκο, από το Γιάννης – Άγγελος. Το «πρότζεκτ» αυτό, που έχει εμάς αδερφές, τού έχει πάει καλά γιατί έχουμε 8 χρόνια διαφορά και όταν ήταν μικρούλης, τον παίζαμε πάρα πολύ και τον προσέχαμε και τον φροντίζαμε. Μετά, λίγο στην εφηβεία εκεί, δεν ήθελε και πολύ να μας κάνει παρέα. Τώρα, δυστυχώς, είναι Θεσσαλονίκη, σπουδάζει και μας λείπει.
ΝΙΚΗ - Αλλά είναι πιο τρελός από εμάς. Δηλαδή, είναι χειρότερα από εμάς. Πολύ ανυπόφορος.
*Όταν ήμουν μικρή, ήθελα να γίνω...
ΟΛΓΑ - Εγώ τραγουδίστρια. Αλλά δεν ήξερα πώς. Οπότε μετά το εγκατέλειψα και άρχισα να θέλω να γίνω ηθοποιός. Και πολύ πιο μετά ξαναήρθε όταν ήρθαν και τα τραγούδια. Μέχρι τότε ήμουνα τελείως «θέλω να γίνω μόνο ηθοποιός». Αλλά από 5 χρονών το ξέραμε και οι δύο.
«Η Όλγα έσβησε τα παιδικα μας βίντεο τραγουδώντας καραόκε», Νίκη- «Η Νίκη ήθελε να γίνει περιπτερού και να πουλάει σάντουιτς στα διόδια», Όλγα
ΝΙΚΗ – Γενικά η Όλγα τραγουδούσε σταμάτητα. Όταν λέω ασταμάτητα, ήταν πάρα πολύ ενοχλητικό. Το αποκορύφωμα ήταν ότι έκανε καραόκε και πήρε τη βιντεοκάμερα με τα παιδικά μας βίντεο και έγραψε από πάνω τον εαυτό της να τραγουδάει. Και βάλαμε κάποια στιγμή να δούμε τα παιδικά μας βίντεο και το μόνο που βλέπαμε ήταν την Όλγα να κάνει “I will survive, I will survive” (σ.σ. την αναπαριστά και γελάνε).
ΟΛΓΑ - Ναι, ωραία. Και η Νίκη όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει περιπτερού και να πουλάει σάντουιτς στα διόδια. Αυτή είναι η αλήθεια.
ΝΙΚΗ - Προσπαθούσα να σκεφτώ ένα στάρτ- απ που θα μου απέφερε λεφτά.
*«Κόκκινες» γραμμές
ΟΛΓΑ – Νομίζω, όσο μεγαλώνω, ανακαλύπτω περισσότερο ποια είναι τα όριά μου και πού νιώθω άνετα, τι με φέρνει σε αμηχανία ή σε δυσκολία τέλος πάντων. Αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι είναι κάτι fixed ακόμα. Απλά μου είναι πιο εύκολο να αναγνωρίζω πού δυσκολεύομαι.
ΝΙΚΗ – Eγώ θα πω ότι ανέχεσαι διαφορετικά πράγματα από διαφορετικούς ανθρώπους γιατί σου προσφέρουν άλλα και προσφέρεις και εσύ άλλα. Είναι διαφορετική η κάθε σχέση. Οπότε στον συμβιβασμό που προκύπτει είναι διαφορετικές αυτές οι γραμμές. Δεν μπορώ να πω κάτι σίγουρο. Σίγουρα δεν αντέχω ένα πράγμα - το οποίο μπορεί να σεβαστώ ή να το ανεχτώ σε περίπτωση που έχω καλή συνεργασία ή γνωρίζω τον άλλον – και είναι το να ξεφεύγουν τα πράγματα και να χάνεται ο σεβασμός. Και σίγουρα αν γίνεται συνέχεια, δεν το ανέχομαι με τίποτα. Μου αρέσει να υπάρχει σεβασμός.
*Ρουτίνα Ομορφιάς
ΟΛΓΑ - Πιο παλιά έκανα διάφορα γιατί είχα περάσει ακμή. Μετά όταν έγινε καλά το δέρμα μου κάπως τα παράτησα και άρχισα να μην ξεβάφομαι, να μη με νοιάζει, γιατί επιτέλους ένιωσα άνετα. Και μετά είχα τη Νίκη με skin care και τέτοια, και κάπως με μύησε και την αντέγραψα, οπότε πήρα κάποιες κρέμες. Το πιο βασικό τρικ από όλα είναι ότι βάζω σε σπυράκι οδοντόκρεμα που το ξεραίνει και βοηθάει πολύ.
ΝΙΚΗ - Εγώ είμαι εθισμένη στο να σπάω τα σπυριά μου κάθε μέρα. Πραγματικά. Αλλά προσπαθώ να μην το κάνω. Βάζω αρκετά προϊόντα γιατί από την ακμή έχω PTSD.
*Η κατάρα των 27 για τους rock stars
ΟΛΓΑ - Δεν νιώθω αρκετά σπουδαία για να πεθάνω ακόμα. Νομίζω είμαι safe. Δεν κινδυνεύω από κάτι τέτοιο.
ΝΙΚΗ - Νομίζω δεν θα ασχοληθεί με εμάς ο θάνατος. Ασχολείται με άλλους rock stars.
*Θαυμαστές σας νεαροί που δεν γνωρίζουν τους γονείς σας
ΟΛΓΑ - Αυτό είναι κάτι που το χαρήκαμε πολύ όταν είδαμε ότι συμβαίνει. Γιατί και στο χώρο της υποκριτικής είναι λίγο δύσκολο το να είσαι παιδί ηθοποιού. Υπήρχε λίγο αυτό και στον δρόμο και γενικά. Δηλαδή, έβλεπες άρθρα που έλεγαν «οι κόρες του Φατσέα». Που δεν είναι πάρα πολύ ωραίο. Και όταν άρχισε ο κόσμος να μας αναγνωρίζει για κάτι δικό μας, ήταν πολύ πιο ουσιώδες. Κάπως το χαίρεσαι πολύ περισσότερο. Και αυτό μας βοήθησε και στον χώρο της υποκριτικής. Πιο πολλές δουλειές μας έρχονται τώρα που είμαστε «Σκιαδαρέσες», παρά πριν.
ΝΙΚΗ – Συμβαίνει αυτό γιατί πολλά παιδιά δεν έχουν και τηλεόραση. Ειδικά οι νέες γενιές δεν έχουν επαφή. Έχουν μόνο Youtube και Netflix. Απ' την άλλη, αυτό είναι κάτι που πάντα απασχολούσε περισσότερο τους άλλους παρά εμάς.
*Αγαπημένο δικό σας τραγούδι
ΟΛΓΑ – Έχω αλλά αλλάζει πολύ ανάλογα με την περίοδο. Συνήθως είναι πάντα τα πιο καινούργια. Εδώ και αρκετό καιρό μου έχει μείνει σαν αγαπημένο το «Όλοι αυτοί πού πάνε».
ΝΙΚΗ - Εμένα το «Αμφιβάλλω».
*Το ένστικτό των διδύμων
ΟΛΓΑ – Δεν ξέρω τι είναι στα αλήθεια. Σίγουρα υπάρχει τρομερή επικοινωνία. Υπάρχει διαίσθηση. Μπορούμε να καταλάβουμε ακριβώς τι νιώθει η μία κι η άλλη χωρίς να μιλήσουμε καν. Βέβαια, αυτό συμβαίνει γενικά στις σχέσεις. Δηλαδή, και με το αγόρι σου μπορεί να το πάθεις. Όσο περνάς χρόνο με έναν άνθρωπο, κάπως συντονίζονται οι κεραίες. Φαντάζομαι αυτό, εμείς που είμαστε μαζί από την αρχή της ζωής μας, το έχουμε πολύ παραπάνω. Δεν ξέρω, λοιπόν, αν είναι αυτό ή αν είναι και κάτι πιο υπερφυσικό, αλλά σίγουρα υπάρχει.
*Κάτι που δεν θα έκανε ποτέ η Όλγα ή η Νίκη
ΟΛΓΑ - Υπάρχει, αλλά η Νίκη το έκανε. Καμία από τις δυο μας - δεν ξέρω γιατί, χωρίς να το κρινώ, απλά είναι στον άνθρωπο - δεν θα έβαζε ποτέ στην οθόνη του κινητού της φωτογραφία του εαυτού της. Μία μέρα που με «μάζευε» η Νίκη από κάπου με το αυτοκίνητο, παίρνω να δω τι ώρα είναι στο κινητό της και βλέπω φωτογραφία του εαυτού της.
ΝΙΚΗ - Μία φρικτή φωτογραφία έβαλα (σ.σ. γελάει).
ΟΛΓΑ - Από φωτογράφιση με πετσέτα για κάτι κρέμες. Και το κοιτάω και της λέω... Τι μπορεί να σου συνέβη; Και μου λέει, «κάνω ένα πείραμα».
NΙΚΗ - Το πείραμα ήταν κοινωνικό. Ήθελα να δω την αντίδραση όποιου έβλεπε τη φωτογραφία ώστε να τσεκάρω ποιος είναι αληθινός μου φίλος. Γιατί, αν μου έλεγαν, «ααα, ωραία φωτογραφία», θα ήξερα ότι αυτός ο άνθρωπος μου λέει ψέματα. Δεν θέλει το καλό μου, δεν θέλει να με προστατεύσει. Αυτός που θα μου έλεγε «τι μαλακία κάνεις», είναι φίλος μου.
*Οικογενειακή ατάκα που έγινε viral
ΝΙΚΗ - Της γιαγιάς μας που έλεγε, «πήγα στο supermarket και μου είπαν ότι είμαι αρχόντισσα! Πείτε μου, δεν είμαι πολύ αρχόντισσα σήμερα;».
*Γιατί κάνετε τραγούδια;
ΝΙΚΗ - Πάντα υπήρχε κάτι που μ’ έτρωγε, κάτι που ήθελα να εκφράσω και δεν έβρισκα με τι τρόπο. Και κάπως όταν βρέθηκε αυτός ο τρόπος, στοίχοι - μουσική, λύθηκε λίγο αυτός ο κόμπος μέσα μου. Πήρα μια ανάσα.
ΟΛΓΑ – Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ όταν γράφουμε ένα τραγούδι αλλά η χαρά μου δεν είναι τόσο στο να το φτιάξουμε όσο στο να το τραγουδήσουμε. Όταν τραγουδάμε τα τραγούδια μας είναι η στιγμή που νιώθω καλύτερα απ' όλες με τον εαυτό μου. Δεν με καίει τόσο το να το γράψω. Με καίει πιο πολύ το να το τραγουδήσω. Τότε νιώθω πιο χαρούμενη, πιο όμορφη, δεν ξέρω, πιο ωραία.
*Βασική πηγή έμπνευσης
ΟΛΓΑ - Δυστυχώς, τα πράγματα που σε τραυματίζουν και σε πονάνε, ψάχνουν πολύ έντονα τρόπο να εκφραστούν. Ενώ τα χαρούμενα έχεις πιο πολύ την ανάγκη να τα ζήσεις και να είσαι παρών στη στιγμή, παρά να προσπαθήσεις μετά να τα αποβάλλεις και να τα ερμηνεύσεις. Αυτά που σε πληγώνουν, θες να τα ξορκίσεις, να τα εξομαλύνεις, να τα ξαναβιώσεις. Αλλά είναι ωραίος τρόπος, δεν είναι τοξικός. Είναι σαν να τους φοράς μία μελαγχολία ρομαντική. Και είναι μια υγιής διαδικασία. Ακόμα και το ότι τα αντιλαμβάνεσαι για να τα επικαλεστείς, τα αποδυναμώνει αρκετά.
*Situationship ή αλλιώς «Το τραγούδι του Βαγγέλη»
ΟΛΓΑ- Ήταν μία μίξη δύο πραγμάτων γιατί υπήρχε το προφίλ του ανθρώπου που είναι φίλος αλλά θέλει να γίνει κάτι, που είναι το POV του Βαγγέλη. Και, ταυτόχρονα, υπήρχε και μια δική μου εμπειρία με έναν άνθρωπο που κάτι γινόταν, αλλά επειδή δεν μπορούσε να γίνει και κάτι παραπάνω, μου είχε πει να μείνουμε φίλοι. Οπότε, είχε πολλά στοιχεία μαζί. Και πιάνει και το τι συμβαίνει γενικά, νομίζω.
ΝΙΚΗ - Και από τη μία πλευρά και από την άλλη.
ΟΛΓΑ - Το ρεφρέν, το τελευταίο, το είχα στείλει οριακά σε μήνυμα. Αλλά νομίζω ότι όλο αυτό έχει να κάνει με ένα φαινόμενο που για κάποιον λόγο ακούς πάρα πολύ έντονα γύρω σου, το «δεν είμαι συναισθηματικά διαθέσιμος». Το οποίο εγώ δεν μπορώ να καταλάβω - κι ευτυχώς δεν χρειάζεται γιατί είμαι σε σχέση τρία χρόνια. Αλλά μου κάνει πολλή εντύπωση, γιατί δεν καταλαβαίνω τα situationship. Ό,τι συνεπάγεται ένα situationship, είτε είναι το σεξ, είτε είναι η παρέα. Δεν γίνεται να μην εμπλακείς συναισθηματικά, αν είναι να απολαύσεις αυτό το κομμάτι.
ΝΙΚΗ - Εγώ θα πω ότι λόγω της εποχής και της ταχύτητας, δεν έχεις χρόνο για άλλους και δεν μπορείς να δώσεις. Θέλεις ό,τι ενέργεια έχεις, να την αφιερώσεις στον εαυτό σου, γιατί δεν προλαβαίνεις ούτε τον εαυτό σου να φροντίσεις. Επομένως, δεν αναλώνεσαι στο να φροντίσεις και κάποιον άλλον. Το οποίο, αν με ρωτάς, θεωρώ ότι είναι βλακεία, γιατί, ίσα- ίσα, δύο άνθρωποι μαζί μπορεί να είναι πολύ πιο δυνατοί και να φροντίζουν πολύ περισσότερο και τον εαυτό τους και τον άλλον. Και αυτό να σε κάνει πολύ πιο ισχυρό. Αλλά είμαστε τραυματισμένα πλάσματα. Μπορεί να πάει και πολύ λάθος. Και αν πάει πολύ λάθος, άντε να ξαναμαζέψεις τα κομμάτια σου αυτήν την περίοδο.
ΟΛΓΑ- Το καταλαβαίνω. Απλά είμαι πολύ αντίθετη. Έχω βιώσει και πολύ πόνο και χωρισμούς, αλλά κάθε φορά θα το διαλέγω. Πρέπει να ξέρεις ότι υπάρχει αυτό το ρίσκο. Θα πονέσει, εντάξει, χαίρω πολύ. Όλα πονάνε, εννοώ, τι να κάνουμε;
*Αυτολογοκρισία για τους γονείς σε στίχους σας
ΟΛΓΑ- Το μόνο φίλτρο που υπάρχει είναι αν είναι ο πιο σωστός τρόπος για εμάς να ειπωθεί κάτι. Πολλές φορές για να χωρέσει κάτι στο μέτρο ή στη συγχορδία, μπορεί να πρέπει να το διαμορφώσεις. Το μόνο που μας νοιάζει είναι, «αξίζει τώρα να κάνουμε κάποια έκπτωση;». Μόνο αυτό το φίλτρο υπάρχει, που είναι κατασκευαστικό και δεν έχει να κάνει με κάποια λογοκρισία.
*Τραγούδι στο μπάνιο
ΝΙΚΗ – Εγώ λέω την μπαλάντα του κυρ Μέντιου.
ΟΛΓΑ - Εγώ συνήθως δεν λέω τραγούδια που υπάρχουν. Μιλάω στον εαυτό μου και λέω σημειώσεις. Τι έχω να κάνω, τα ψώνια, σκέψεις για κάτι που έχει συμβεί, με μελωδιούλα.
*Λειψυδρία
ΝΙΚΗ – Με ανησυχεί πάρα, πάρα πολύ. Είναι πάρα πολύ τρομακτικό. Ο κύριος λόγος που δεν ξέρω αν θέλω να γίνω μητέρα, ενώ θα ήθελα, είναι αυτό. Σε τι κόσμο θα ζει το παιδί μου, τι θα πρέπει να αντιμετωπίσει. Θα είναι κλεισμένο σε ένα σπίτι, έξω θα λιώνουν τα πεζοδρόμια και θα μετράει τις σταγόνες του νερού; Δεν μπορώ να το φανταστώ. Είμαστε τόσο καταστροφικά πλάσματα.
*Πρώτη επιτυχημένη συναυλία
ΟΛΓΑ - Η πρώτη επιτυχημένη μας συναυλία, για εμένα, ήταν η πρώτη μας. Ο Δήμος Ζωγράφου έκανε ένα φεστιβάλ και μας είχαν φωνάξει να παίξουμε. Δεν πιστεύαμε ότι θα έχει κόσμο. Είχε ελεύθερη είσοδο, αλλά και πάλι δεν πιστεύαμε ότι θα έχει κόσμο. Και ήταν η πρώτη συνειδητοποίηση ότι ήρθε κόσμος και ήξερε ήδη τα κομμάτια, γιατί μέσα στην καραντίνα είχαν χρόνο να τα ακούσουν και να τα μάθουν. Και, επίσης, γιατί ο άνθρωπος που ήταν φίλος φίλου και ήρθε να μας κάνει ήχο είναι τώρα το αγόρι μου. Οπότε ήταν σίγουρα μια επιτυχημένη συναυλία.
*Κάτι που μάθατε πρόσφατα
ΝΙΚΗ - Εγώ κατάλαβα ότι δεν ξέρεις ποτέ ποιος είσαι. Μπορεί να υποθέτεις για τον εαυτό σου ότι θες κάτι και τελικά είτε να μην το θες, είτε να μην είσαι έτοιμος να το έχεις. Και παρ’ όλο που μπορεί να νομίζεις ότι ξέρεις που βρίσκεσαι μια δεδομένη στιγμή, μπορεί πραγματικά να μην έχεις ιδέα. Στην πραγματικότητα ξέρουμε τι θα θέλαμε να είμαστε.
«Προσπαθώ να βάλω το κομμάτι της ψυχικής υγείας σε προτεραιότητα», Όλγα- «Στην πραγματικότητα ξέρουμε μόνο ποιοι θα θέλαμε να είμαστε», Νίκη
ΟΛΓΑ - Εγώ εδώ και καιρό, καταλαβαίνω το κομμάτι της ψυχικής υγείας. Κάτι με το οποίο δεν μεγαλώσαμε έχοντάς το πολύ στη ζωή μας. Τα νέα παιδιά είναι πολύ πιο ενημερωμένα για αυτό. Και καταλαβαίνω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό και ότι υπάρχει ανάγκη όλοι να κάνουμε κάτι για την ψυχική μας υγεία. Και για εμένα συγκεκριμένα. Βλέπω ότι η καθημερινότητά μου γίνεται πολύ δυσλειτουργική και είναι ένα κομμάτι το οποίο δεν το ξέρω και υπάρχουν άνθρωποι που το ξέρουν και μπορούν να βοηθήσουν. Για κάποιον λόγο υπήρχε τόσα χρόνια ένα ταμπού, ότι είναι κάτι κακό να πηγαίνεις σε ψυχολόγο. Ότι πάει να πει πως «έχεις πρόβλημα». Το οποίο μας έχει δημιουργήσει και μία δυσκολία στο να πάρουμε απόφαση να το κάνουμε. Δηλαδή, εγώ που θέλω πολύ και βλέπω ότι έχω ανάγκη και ότι μάλλον θα με βοηθούσε, γιατί βλέπω ότι μόνη μου δεν το καταφέρνω και θα μου ήταν χρήσιμο να έχω έναν άνθρωπο που να μου πει δύο πράγματα, δεν το έχω καταφέρει. Έχω άρνηση, λέω «δεν προλαβαίνω», ενώ αν είχα σπάσει το πόδι μου θα πήγαινα, γιατί δεν θα μπορούσα να περπατήσω. Αυτό κάπως το αφήνουμε πίσω. Και προσπαθώ να το βάλω σε προτεραιότητα. Ακόμα είμαι εκεί που το «σπρώχνω», δεν έχω πάει. Προσπαθώ όμως να με πείσω να ασχοληθώ και με αυτό.
*Φοβίες
ΟΛΓΑ - Εγώ φοβάμαι τα έντομα, κυρίως τις αράχνες. Φοβάμαι πολύ τα ύψη, έχω και ακροφοβία. Φοβάμαι τα κασκαντεριλίκια. Η Νίκη είναι «μαϊμουδάκι», εγώ πάντα από μικρή, επειδή φοβάμαι να τα κάνω, δεν τα κάνω σωστά και χτυπάω. Η Νίκη μου λέει, «έλα δοκίμασέ το». Τελικά το κάνω γιατί φοβάμαι και χτυπάω. Φοβάμαι τη Νίκη. Φοβάμαι τον θάνατο. Φοβάμαι τις αρρώστιες. Φοβάμαι την κοινωνία στην οποία ζούμε. Φοβάμαι όλα αυτά.
ΝΙΚΗ – Εγώ τα αεροπλάνα.
«Φοβάμαι τα αεροπλάνα», Νίκη- «Εγώ φοβάμαι τη Νίκη», Όλγα
*Φιλοσοφία Ζωής
ΝΙΚΗ – Εμένα είναι ότι δεν έχω ιδέα. Δεν έχω βγάλει κανένα συμπέρασμα για τη ζωή, το οποίο μου αρέσει σαν φιλοσοφία, από την άποψη ότι μου αρέσει να μην βγάζω συμπεράσματα ή να βιώνω τα πράγματα ξανά από την αρχή, που δεν γίνεται να το κάνεις εντελώς καθαρός. Κάποια πράγματα γράφονται μέσα σου σαν εμπειρική μνήμη. Αλλά όσο μπορώ, προσπαθώ να το κάνω, γιατί πολλές φορές, τις περισσότερες, όταν υποθέτω κάτι ή το προδικάζω, βγαίνω λάθος. Και είναι ωραίο να τα ξαναβιώνεις όλα από την αρχή και να είσαι ανοιχτός. Και επειδή οι αλλαγές είναι τόσο γρήγορες, η πληροφορία είναι τόση πολλή, προσπαθώ να την επεξεργάζομαι χωρίς να βγάζω συμπεράσματα και να αφήνω το ένστικτό μου να πάει εκεί που θέλει, έχοντας δει ότι πηγαίνει στη φωτεινή πλευρά.
ΟΛΓΑ- Εγώ κάπως, σαν φιλοσοφία, επειδή είμαι σε ένα παρόμοιο χάος, αυτό που λέω στον εαυτό μου - γιατί παθαίνω και κρίσεις πανικού και αγχώνομαι - είναι ότι γενικά τα πράγματα συνήθως είναι δύσκολα αλλά υπάρχουν και φορές που είναι εύκολα. Οπότε, αυτό που ανακαλύπτω πως έχει νόημα είναι όσο μπορείς να οχυρώσεις τον εαυτό σου και τον περίγυρό σου με ανθρώπους που αγαπάς και που περνάς καλά και που συνεννοείσαι, για να είναι ακόμα και τα δύσκολα πιο ευχάριστα. Αυτό.
*Σε δέκα χρόνια από τώρα
ΟΛΓΑ – Θέλω να είμαι νέα. Καλοδιατηρημένη. Θα ήθελα να έχω παιδιά, ένα καλό σταθερό εισόδημα και μία ασφάλεια σε αυτό το κομμάτι. Και θα ήθελα κάπως να μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε, εννοώ το δίδυμο, τη συνεργασία αυτή. Μπορεί να είναι το συγκρότημα ή οτιδήποτε.
«Θα ήθελα να συνεργαστώ με την Billie Eilish», Νίκη- «Θα ήθελα πολύ να παίξω κάποιον υπερήρωα της Marvel», Όλγα
ΝΙΚΗ - Εγώ πραγματικά δεν έχω ιδέα. Έχω πάρα πολλά όνειρα. Και όταν σκέφτομαι το μέλλον, σκέφτομαι αυτά κυρίως, δεν σκέφτομαι το ερωτικό κομμάτι. Οπότε μάλλον θα ήθελα να έχω πραγματοποιήσει τα όνειρά μου, τα οποία όμως είναι ακραία. Πιθανότατα δεν θα τα έχω πραγματοποιήσει. Θα ήταν να κάνω μια σειρά, μια ταινία, να γράψω, να σκηνοθετήσω, τέτοια πράγματα. Να συνεργαστώ με την Billie Eilish (σ.σ. γελάει).
*Ευτυχισμένη συνθήκη
ΟΛΓΑ - Να είναι καθαρό το σπίτι, να μην έχω καμία δουλειά, να έχω κουβέρτα, κάποιο φαΐ comfort, κάποιο γλυκό και Netflix. Αυτό είναι το όνειρο.
ΝΙΚΗ - Να έχω μόλις γράψει κάτι στην κιθάρα και να είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζω να το τραγουδήσω. Αυτή η πρώτη φορά, είτε είναι ένα κομματάκι που δεν το κάνω κάτι, είτε είναι ένα ολόκληρο τραγούδι που γράψαμε μαζί.
*Τι έχετε καταλάβει από τη ζωή έως τώρα που είστε 27
ΝΙΚΗ - Τίποτα απολύτως. Δεν ξέρω. Πραγματικά ό,τι νομίζεις ότι κατάλαβες ανατρέπεται το επόμενο λεπτό.
ΟΛΓΑ - Εγώ συνέχεια νομίζω ότι κάτι έχω καταλάβει και λέω, «α, εντάξει, αυτό είναι». Και μετά από λίγο, «μάλλον δεν ήταν». Οπότε όντως δεν μπορώ να βγάλω κάποιο συμπέρασμα. Μάλλον το ότι ο ύπνος είναι περισσότερος όταν είσαι παιδί. Σιγά-σιγά απλά κοιμάσαι λιγότερο. Αυτό είναι ένα συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω.
«Ό,τι νομίζεις ότι κατάλαβες, ανατρέπεται το επόμενο λεπτό», Νίκη- «Οχυρώνοντας τον εαυτό σου με ανθρώπους που αγαπάς, και τα δύσκολα γίνονται ευχάριστα», Όλγα
*Ρόλος όνειρο
ΟΛΓΑ - Θα ήθελα πάρα πάρα πολύ (κάτι που δεν θα γίνει φυσικά ποτέ) να παίξω κάποιον υπερήρωα της Marvel. Συγκεκριμένα κάποιον άντρα, γιατί συνήθως είναι λίγο πιο καλογραμμένοι από τις γυναίκες.
ΝΙΚΗ - Εγώ δεν έχω ρόλο - όνειρο, γενικά ο χώρος της υποκριτικής με χάνει. Φιλάκια! Φεύγω! (σ.σ. γελάει). Χάνετε διαμάντι!
