Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ προτιμούσε πασιφανώς τη συντροφιά των γυναικών. Όπως θα περίμενε κανείς από τον μεγάλο υπέρμαχο της διαφάνειας, συζήτησε τους λόγους του με ειλικρίνεια. «Πρώτα απ' όλα, υπάρχει το φυσικό στοιχείο. Υπάρχουν βέβαια άσχημες γυναίκες, αλλά προτιμώ εκείνες που είναι όμορφες», εξήγησε σε συνέντευξή του για το ντοκιμαντέρ «Sartre by Himself».
«Μου αρέσει να είμαι με μια γυναίκα, γιατί βαριέμαι μέχρι θανάτου όταν πρέπει να συνομιλώ στο βασίλειο των ιδεών». Η ταινία «Sartre by Himself» γυρίστηκε το 1972, όταν ο Σαρτρ ήταν εξήντα έξι ετών- οι συνεντευξιαζόμενοι ήταν πιστοί συνεργάτες του από το περιοδικό που ίδρυσε μετά τον πόλεμο, το Les Temps Modernes.
Κανείς από αυτούς δεν τον ενθάρρυνε να επεκταθεί στο θέμα, αφού η Σιμόν ντε Μποβουάρ ήταν παρούσα και όλοι στην αίθουσα καταλάβαιναν ότι ο θρύλος της σχέσης τους ήταν στην κατοχή της. Αλλά όλοι στην αίθουσα γνώριζαν επίσης ότι στον Σαρτρ άρεσε η συντροφιά των γυναικών, επειδή αφιέρωνε μεγάλο μέρος του χρόνου του στην τέχνη της σαγήνης.