Όταν η Régine Zylberberg διηύθυνε το Whisky à Gogo στο Παρίσι, αποφάσισε μια ανακαίνιση του κλαμπ που έμελλε να διαμορφώσει την κοινωνική ιστορία του 20ού αιώνα. «Τοποθέτησα μια πίστα με πλαστικό δαπέδου, όπως αυτό που έχουμε στις κουζίνες, έβαλα χρωματιστά φώτα και αφαίρεσα το τζουκμπόξ» θα θυμηθεί σε συνέντευξή της στο BBC περισσότερο από μισό αιώνα αργότερα η Régine.
«Το πρόβλημα με το τζουκ-μποξ» εξήγησε «ήταν ότι όταν η μουσική σταματούσε, έσβηνε η ατμόσφαιρα και άκουγες τα καβγαδάκια στις γωνίες».
Αντ' αυτού εγκατέστησε δύο πικάπ ώστε να μην υπάρχει κενό στη μουσική. «Ήμουν μπαργούμαν, θυρωρός, φροντιστής τουαλέτας, οικοδέσποινα και έβαζα και τους δίσκους» θα προσθέσει περήφανα. «Ήταν η πρώτη ντισκοτέκ και εγώ ήμουν η πρώτη ντισκ τζόκεϊ σε κλαμπ».
Από το υπόγειο στο Latin του Παρισού σε όλο τον κόσμο
Ήταν το 1953 και η πρωτότυπη ιδέα να χορεύει κανείς με δίσκους αντί για ζωντανή ορχήστρα απογειώθηκε. Τέσσερα χρόνια αργότερα, με χρήματα που δανείστηκε από τους Rothschilds, η Régine άνοιξε το δικό της υπόγειο νυχτερινό κέντρο σε ένα στενό δρομάκι στη συνοικία Latin του Παρισιού, κοντά στην εκκλησία του St-Germain-des-Prés.
Από αυτό το μικρό κλαμπ, το οποίο ονόμασε Chez Régine, αναπτύχθηκε μια αυτοκρατορία νυχτερινών κέντρων που έφερε το όνομά της και η οποία στα τέλη της δεκαετίας του 1970 εκτεινόταν από το Μόντε Κάρλο στην Κουάλα Λουμπούρ μέσω της Νέας Υόρκης, του Καΐρου και του Ρίο ντε Τζανέιρο με ετήσιο τζίρο 500 εκατομμυρίων δολαρίων.
Πριν ανοίξει ένα κλαμπ σε μια νέα τοποθεσία, έκανε μια λίστα με την ελίτ της πόλης αυτής, την οποία θα αξιοποιούσε ως θαμώνες και χρηματοδότες των κλαμπ
Η λίστα με την ελίτ κάθε πόλης
Πριν ανοίξει ένα κλαμπ σε μια νέα τοποθεσία, έκανε μια λίστα με την ελίτ της πόλης αυτής, την οποία θα αξιοποιούσε ως θαμώνες και χρηματοδότες των κλαμπ. Οξυδερκής επιχειρηματίας, επένδυσε το όνομά της αλλά ποτέ τα δικά της χρήματα.
Το λιγότερο επιτυχημένο από τα κλαμπ της ήταν το franchise του Λονδίνου, το οποίο στήθηκε την πρώην αίθουσα χορού και το roof garden του Derry & Toms στο Κένσινγκτον.
Η Régine αποδίδει την αποτυχία του στο ότι οι Άγγλοι δεν είχαν «καθόλου στυλ».
Η Régine της 24ωρης νύχτας
Έγινε γνωστή ως «la Reine de la Nuit» (η βασίλισσα της νύχτας) και παρόλο που γεννήθηκε στο Βέλγιο συναγωνίστηκε την Edith Piaf ως η πιο διάσημη Γαλλίδα της εποχής. Κάθε φορά που πετούσε στο Παρίσι με το Concorde, αναφερόταν ότι η φήμη της ήταν τέτοια που καταργούνταν οι τυπικοί έλεγχοι τελωνείου και διαβατηρίου.
Με περισσότερα από δύο δωδεκάδες κλαμπ σε τέσσερις ηπείρους, υπολογιζόταν ότι σε όλες τις διαφορετικές ζώνες ώρας μπορούσε κανείς να διασκεδάζει 24 ώρες την ημέρα σε ένα Régine κάπου στον κόσμο - με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι θα έπαιρνε πρόσκληση για να συναναστραφεί με την υψηλή κοινωνία των αστέρων του κινηματογράφου, των διασημοτήτων, των πριγκίπων και των playboys.
Επιστρέφοντας στο Παρίσι, έμαθε στον Δούκα του Ουίνδσορ να χορεύει «le twist», αφού της είχε ζητήσει να του παραδώσει μαθήματα χορού στη βίλα του στο Bois de Boulogne
Κοινωνικές διακρίσεις και μεγαλοπιασίματα
Οι ψεύτικες πινακίδες «disco full» αναβόσβηναν μόνιμα για να ενισχύσουν τον αέρα της αποκλειστικότητας και το κοινό εξετάζονταν καχύποπτα μέσα από ένα ματάκι στην πόρτα. Η Régine φλέρταρε την πελατεία της «υψηλής κοινωνίας, της βασιλικής οικογένειας και των αστέρων του κινηματογράφου» και δεν ήθελε την παρουσία του «κάθε Τομ, Ντικ και Χάρι που δεν είχε στον ήλιο μοίρα».
Όταν άνοιξε στη Νέα Υόρκη, οι αρχές της πόλης την απείλησαν με άρση της άδειας πώλησης οινοπνευματωδών ποτών λόγω των «κοινωνικών διακρίσεων» της πολιτικής της πόρτας.
Επιστρέφοντας στο Παρίσι, έμαθε στον Δούκα του Ουίνδσορ να χορεύει «le twist», αφού της είχε ζητήσει να του παραδώσει μαθήματα χορού στη βίλα του στο Bois de Boulogne. Του είπε ότι ευχαρίστως θα τον βοηθούσε, αλλά μόνο στο κλαμπ της και έτσι έγινε τακτικός πελάτης της.
Αφού χόρεψε τουίστ με έναν πρώην βασιλιά, στη συνέχεια χόρεψε σάμπα με έναν μελλοντικό, όταν αγκαζάρισε τον πρίγκιπα Κάρολο σε μια χοροεσπερίδα για την εκλογή του Φρανσουά Μιτεράν ως προέδρου.
Το 1961 ο Τζον Γουέιν εμφανίστηκε με όλο το καστ της ταινίας Η Μεγαλύτερη Ημέρα του Πολέμου, που γυριζόταν στη Γαλλία, και απαίτησε να συναντήσει την οικοδέσποινα του κλαμπ. «Είσαι η Régine;» τη ρώτησε, αν και τελικά ένα άλλο μέλος του καστ, ο Ρόμπερτ Μίτσαμ θα βρισκόταν στην αγκαλιά της σε έναν φευγαλέο δεσμό.
Όταν ο Τζιν Κέλι επισκέφθηκε το κλαμπ η Régine χόρεψε όλη τη νύχτα μαζί του και στη συνέχεια οι δυο τους εξαφανίστηκαν μαζί για δεκαπέντε ημέρες
Μια σειρά από φρενήρεις A-lister
Όταν ο Τζιν Κέλι επισκέφθηκε το κλαμπ η Régine χόρεψε όλη τη νύχτα μαζί του και στη συνέχεια οι δυο τους εξαφανίστηκαν μαζί για δεκαπέντε ημέρες. Η Μπριζίτ Μπαρντό, ο Σαλβαντόρ Νταλί και ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ εθεάθησαν στο Chez Régine, όπως και η Τζόαν Κόλινς, ο Άντι Γουόρχολ και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ.
Μια νύχτα στο κλαμπ της στο Μανχάταν, που βρισκόταν στο ξενοδοχείο Delmonico's στην Park Avenue, στη σουίτα του ρετιρέ όπου ζούσε η ίδια, ο Μάικλ Τζάκσον και ο αποκρουστικός εγκληματίας πολέμου Χένρι Κίσινγκερ έτριψαν τους ώμους τους στην πίστα.
Ο Ρόμπιν Λιτς, παρουσιαστής της αμερικανικής τηλεοπτικής σειράς Lifestyles of the Rich and Famous, πραγματοποίησε μεγάλο μέρος της έρευνάς του στα κλαμπ της. «Πήγαινες στο Régine's κάθε βράδυ και περίμενες να μπουν οι πριγκίπισσες», είπε.
Κάθε φορά που η Régine Zylberberg παρευρισκόταν σε κάποιο από τα κλαμπ της, φρόντιζε να κάνει θεαματικές εμφανίσεις και κάποτε φόρεσε έναν ζωντανό βόα 3,5 μέτρων, δώρο του Φεντερίκο Φελίνι
Η «πόρτα» στον Μικ Τζάγκερ και τα μέντιουμ
Η Régine επέβαλε αυστηρό κώδικα ντυσίματος και κάποτε δεν επετράπη η είσοδος στον Μικ Τζάγκερ επειδή φορούσε αθλητικά παπούτσια.
Τουλάχιστον εκείνος ήταν αρκετά σοφός ώστε να το δεχτεί και να μην ζητήσει νομική αποζημίωση σε αντίθεση με τη Ντέγουι Σουκάρνο, την πρώτη κυρία της Ινδονησίας, η οποία έκανε αγωγή για 4 εκατομμύρια δολάρια όταν αποκλείστηκε από το Régine's στο Παρίσι. Το δικαστήριο επιδίκασε στη Σουκάρνο ένα γελοίο φράγκο.
Κάθε φορά που η Régine Zylberberg παρευρισκόταν σε κάποιο από τα κλαμπ της, φρόντιζε να κάνει θεαματικές εμφανίσεις και κάποτε φόρεσε έναν ζωντανό βόα 3,5 μέτρων, δώρο του Φεντερίκο Φελίνι.
Για να διασφαλίσει ότι θα εμφάνιζε τον καλύτερό της εαυτό, το πρόγραμμά της πριν από τη βραδιά των εγκαινίων ενός νέου κλαμπ περιελάμβανε νηστεία για μια εβδομάδα και γυμναστική με τον εκπαιδευτή πολεμικών τεχνών της.
Προσέλαβε επίσης μια ομάδα μέντιουμ για να «καθαρίζει» την αύρα της.
Η Régine εμφανίστηκε επίσης σε αρκετές ταινίες ως μια πληθωρική τραγουδίστρια-φάρος με φλογερό κόκκινο μαλλί
I Will Survive
Το ταλέντο της Régine στην επίδειξη ήταν εμφανές στα θεματικά «happenings» που διοργάνωνε στα κλαμπ της, από μια βραδιά της Τζιν Χάρλοου, στην οποία ο κώδικας ντυσίματος ήταν λευκά σμόκιν, λευκά φορέματα και λευκά φτερά μέχρι ένα κιτς πάρτι για τη Vivienne Westwood στο οποίο η κρέμα σοκολάτας σερβιρίστηκε σε κατσαρόλες.
Η Régine εμφανίστηκε επίσης σε αρκετές ταινίες ως μια πληθωρική τραγουδίστρια-φάρος με φλογερό κόκκινο μαλλί, αρκετά καλή ώστε να εμφανιστεί στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης και να κάνει επιτυχία με μια διασκευή του I Will Survive της Gloria Gaynor, το οποίο τραγουδούσε σαν να ήταν ο προσωπικός της ύμνος.
Το τραγουδούσε ακόμα στη σκηνή του παρισινού καμπαρέ Folies Bergère το 2016, φορώντας τη μποά της και αψηφώντας τα 86 της χρόνια.
Τα κλαμπ της παρέμειναν περιτριγυρισμένα από την ελιτίστικη αίγλη της παλιάς σχολής της υψηλής κοινωνίας, αλλά με την επιτυχία του Saturday Night Fever και των Bee Gees ήρθε μια πιο δημοκρατική ώθηση
«Το Studio 54 κάνει τη Régine να απελπίζεται»
Από ειρωνεία της τύχης, ήταν η κορύφωση της εποχής της ντίσκο στα τέλη της δεκαετίας του 1970, την οποία είχε προωθήσει τόσο πολύ η Régine που οδήγησε στην παρακμή της αυτοκρατορίας της.
Τα κλαμπ της παρέμειναν περιτριγυρισμένα από την ελιτίστικη αίγλη της παλιάς σχολής της υψηλής κοινωνίας, αλλά με την επιτυχία του Saturday Night Fever και των Bee Gees ήρθε μια πιο δημοκρατική ώθηση.
Μέχρι τη δεκαετία του 1980 τα κλαμπ της Régine είχαν αρχίσει να μοιάζουν παλιομοδίτικα και είχαν ξεπεραστεί από μια πιο μοντέρνα και κομψή γενιά νυχτερινών κέντρων, όπως το Studio 54 της Νέας Υόρκης, όπου η Μπιάνκα Τζάγκερ κάποτε ίππευσε ένα λευκό άλογο στην πίστα. Ο Άντι Γουόρχολ, θαμώνας και των δύο κλαμπ, σημείωνε στα ημερολόγιά του ότι «το Studio 54 κάνει τη Régine να απελπίζεται».
«400 άτομα, όχι περισσότερα»
Η παρακμή επιταχύνθηκε από κάποιες κακές επενδύσεις και η Régine πούλησε τα καταστήματά της και τη βίλα της στο Saint Tropez, μέχρι που το μόνο Régine's που εξακολουθούσε να λειτουργεί ήταν στην Αστάνα (σήμερα Nur-Sultan), την πρωτεύουσα του Καζακστάν.
«Βγήκα εκτός γιατί τα γούστα άλλαξαν και δεν μου άρεσε πια» θα πει η ίδια τότε. «Σήμερα η κοινωνία απαιτεί τεράστιες αίθουσες για χιλιάδες ανθρώπους. Αλλά δεν μου αρέσει η ανωνυμία. Το τέλειο νυχτερινό κέντρο φιλοξενεί 400 άτομα, όχι περισσότερα».
Ο γιος της, Lionel Rotcage, από τον γάμο της σε ηλικία 16 ετών με τον Paul Rotcage, πέθανε από καρκίνο το 2006. Από το 1969 έως το 2004 η Régine ήταν παντρεμένη με τον Roger Choukroun, μηχανικό που διαχειριζόταν την περιουσία της.
Και οι δύο γάμοι κατέληξαν σε διαζύγιο.
«Βγήκα εκτός γιατί τα γούστα άλλαξαν και δεν μου άρεσε πια» θα πει η ίδια τότε
Κρυμμένη σε μοναστήρι
Η Régine γεννήθηκε ως Rachelle Zylberberg την Ημέρα του Αγίου Πνεύματος του 1929 στο Άντερλεχτ, κόρη της Tauba Rodstein και του Joseph Zylberberg. Οι γονείς της ήταν Εβραίοι μετανάστες από την Πολωνία, αλλά δεν γνώρισε ποτέ τη μητέρα της, η οποία εγκατέλειψε την οικογένεια για μια νέα ζωή στην Αργεντινή.
Μαζί με τον αδελφό της, Maurise, και την ετεροθαλή αδελφή της, Evelyne, ως παιδί σερβίριζε στα τραπέζια στο εστιατόριο του πατέρα της στη Μονμάρτη, αλλά όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν το Παρίσι το 1940, εκείνος συνελήφθη και στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Πέρασε δύο χρόνια κρυμμένη σε ένα καθολικό μοναστήρι, όπου, όπως είπε, ξυλοκοπήθηκε από τα άλλα κορίτσια.
Ήταν μια μοναχική ανατροφή και αργότερα αναρωτήθηκε στην αυτοβιογραφία της αν τα πάρτι της σε νυχτερινά κέντρα ήταν ένας τρόπος να αντισταθμίσει τα γενέθλια που δεν είχε ποτέ ως παιδί.
Το καφενείο της εργατικής τάξης του πατέρα της
Μετά τον πόλεμο πουλούσε σουτιέν στους δρόμους του Παρισιού και εργαζόταν στο εστιατόριο που άνοιξε ο πατέρας της στην Belleville. «Από εκεί ξεκίνησε η φιλοδοξία μου», υποστήριξε η Régine.
«Ήταν ένα καφενείο της εργατικής τάξης με όλους τους ανθρώπους που περνούσαν από εκεί. Είπα στον εαυτό μου: Θέλω ένα μέρος όπου θα μπορώ να επιλέγω εγώ ποιος θα μπαίνει. Ήθελα κόμητες και δούκες - ανθρώπους με τίτλους».
Η Régine έκανε παρέα με τους φίλους του πατέρα της που έπαιζαν πόκερ και απέκτησε τη φήμη μιας γρήγορης και διασκεδαστικής κοσμικής γυναίκας που είχε παντρευτεί και χωρίσει πριν κλείσει τα 20 της χρόνια και χόρευε μέχρι το πρωί.
Το καλοκαίρι του 1947 έπιασε δουλειά στο Juan-les-Pins, την ώρα που η Κυανή Ακτή επιβεβαίωνε την προπολεμική της αίγλη ως παιδική χαρά των σταρ. Εκεί αποκρυσταλλώθηκε η φιλοδοξία της.
«Όταν είδα τη Ρίτα Χέιγουορθ και τον Αλί Χαν, το επίκεντρο όλων των ματιών σε ένα κομψό εστιατόριο, ορκίστηκα μια μέρα να καθίσω εκεί που κάθονταν», θυμόταν η Régine το 1973. Μέχρι τότε όχι μόνο τους είχε κάνει παρέα στο κεντρικό τραπέζι, αλλά είχε αλλάξει το όνομά της σε κάτι πιο αυτοκρατορικό φλερτάροντας τους «όμορφους ανθρώπους του κόσμου».
*Η Régine Zylberberg γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1929. Πέθανε την 1η Μαΐου 2022, σε ηλικία 92 ετών.
