Πριν από περίπου έναν χρόνο, η Καίτη Κωνσταντίνου είχε μιλήσει στην Ερη Βαρδάκη και Το Βήμα, αναφερόμενη στην καθημερινότητα της, την τηλεόραση μέσα από την οποία την αγαπήσαμε, την αναγνωρισιμότητα, αλλά και την έννοια της ευτυχίας για την ίδια.
Για την τηλεόραση, η ίδια είχε εξομολογηθεί ότι δεν την σνόμπαρε ποτέ. «Την αγαπάω όσο και το θέατρο» θα πει η ίδια στη συνέντευξη. «Δεν τη θεωρώ ένα δευτερεύον μέσο. Δεν την υποβιβάζω. Ισα-ισα, δεν είναι εύκολο να παίζεις σε μία σειρά. Δεν έχεις καν την πολυτέλεια των προβών. Πρέπει να είσαι σε εγρήγορση κάθε στιγμή. Επιλέγω απλά, όσο μπορώ, να κάνω πράγματα που μου αρέσουν, γιατί διαφορετικά μαυρίζει η ψυχή μου. Δεν το αντέχω».
Οσο για την αναγνωρισιμότητα; «Δεν θα με ενοχλήσει αν κάποιος μου μιλήσει στον δρόμο, μου ζητήσει να βγάλουμε μια φωτογραφία» είχε απαντήσει. «Η αγένεια είναι το μόνο που με ενοχλεί. Δεν είμαι άνθρωπος που κυνήγησα πάντως την αναγνωρισιμότητα. Δεν φανταζόμουν ποτέ διασημότητες. Για αλλού άλλωστε ξεκίνησα. Ήθελα να σπουδάσω Ιατρική, τελικά σπούδασα στη Φιλοσοφική, δίδαξα μάλιστα και σε σχολείο. Μια αόρατη κλωστή με τράβηξε σε αυτό το επάγγελμα. Δεν είναι μία εύκολη δουλειά. Θέλει στομάχι. Αλλά για να είμαι ειλικρινής υπήρξα τυχερή. Δεν δυσκολεύτηκα πάρα πολύ. Εάν δεν μου άρεσε κάτι, δεν το έκανα. Έλεγα «εντάξει δεν χάλασε και ο κόσμος». Ήμουν και φρικτά ντροπαλή στις οντισιόν. Δεν το είχα αυτό το κομμάτι, ακόμη δεν το έχω».
