Ολυμπία Κρασαγάκη: «Ο καρκίνος δεν άλλαξε τη ζωή μου, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι την ίδια τη ζωή»

Ολυμπία Κρασαγάκη: «Ο καρκίνος δεν άλλαξε τη ζωή μου, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι την ίδια τη ζωή» 1
Σουέτ καμπαρντίνα από τη σειρά «Autograph» MARKS & SPENCER, marksandspencer.com. Κορμάκι ZARA, zara.com. Παντελόνι LIU JO, Hondos Center. Sneakers CONVERSE ALL STAR, Sport & Fashion Freedom. Δαχτυλίδια ELEFTHERIOU JEWELRY, eleftherioujewelry.com.

Η γνωστή φωτογράφος περιγράφει τη συμβίωσή της με την ασθένεια, αλλά και όλα όσα την οδήγησαν στην προσωπική της αναγέννηση.

ΑΠΟ ΕΛΕΝΑ ΚΡΗΤΙΚΟΥ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΙΚΑΕΛΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ FASHION EDITOR ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΠΑΛΤΑ

Διαγνώστηκα με καρκίνο του μαστού τον Φεβρουάριο του 2022. Δεν άλλαξε τη ζωή μου, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι την ίδια τη ζωή. Πάντα γνώριζα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ο καρκίνος με έμαθε να είμαι ευγνώμων για κάθε μικρή στιγμή, για κάθε λεπτομέρεια που με κάνει να αισθάνομαι χαρά.

Αν έπρεπε να περιγράψω με τρεις λέξεις την περιπέτεια που ονομάζεται «καρκίνος», αυτές θα ήταν «ανασκόπηση, αναγέννηση, απόλαυση». Μετά την ασθένεια, μπόρεσα να αγαπήσω τον εαυτό μου, να τον προσέξω, να τον προστατέψω και να τον συγχωρήσω. Σε αυτό με βοήθησαν η αισιοδοξία, η θετικότητα και η αγάπη των δικών μου ανθρώπων, οι οποίοι μου παρείχαν και τη σημαντικότερη ψυχολογική υποστήριξη.

Η Ειρήνη, η κόρη μου, ήταν το στήριγμά μου, ο βράχος μου στις πιο δύσκολες στιγμές μου. Η οικογένεια και οι φίλοι μου, τους οποίους θεωρώ οικογένεια, με βοήθησαν με την αγάπη τους να περάσω πιο εύκολα αυτό το τούνελ.

Ολυμπία Κρασαγάκη: «Ο καρκίνος δεν άλλαξε τη ζωή μου, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι την ίδια τη ζωή» 2

Σουέτ καμπαρντίνα από τη σειρά «Autograph» MARKS & SPENCER, marksandspencer.com. Κορμάκι ZARA, zara.com. Παντελόνι LIU JO, Hondos Center. Sneakers CONVERSE ALL STAR, Sport & Fashion Freedom. Δαχτυλίδια ELEFTHERIOU JEWELRY, eleftherioujewelry.com.

Πάντα γνώριζα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ο καρκίνος με έμαθε να είμαι ευγνώμων για κάθε μικρή στιγμή, για κάθε λεπτομέρεια που με κάνει να αισθάνομαι χαρά.

Η συμβουλή μου προς τις οικογένειες που δοκιμάζονται και το περνούν μαζί με κάθε γυναίκα που μάχεται είναι να έχουν μια τεράστια αγκαλιά αγάπης και κατανόησης. Δεν είναι εύκολο να βλέπεις τον άνθρωπό σου να υποφέρει και να μην μπορείς να τον βοηθήσεις στον πόνο του, αλλά μπορείς να του δώσεις αγάπη.

Η συμβίωση με τον καρκίνο, αν και είναι διαφορετική για κάθε γυναίκα, έχει πολύ πόνο, σκοτάδι, καθώς και συναισθήματα αγάπης και ευγνωμοσύνης που δεν είχε νιώσει ποτέ πριν. Από εκεί και πέρα, οι μύθοι και οι αλήθειες γύρω από αυτή την ασθένεια διαφέρουν γιατί η κάθε γυναίκα θα ζήσει το δικό της μύθο και τη δική της αλήθεια ξεχωριστά.

Δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη όταν δεν έχει μαλλιά, δεν έχει φρύδια, δεν έχει βλεφαρίδες και έχει την εικόνα του θανάτου. Ακούγεται σκληρό, αλλά, ναι, εκείνη τη στιγμή που κοιτάζεσαι, οι “τρίχες” είναι σημαντικές.

Πολλοί θα πουν: «Τρίχες είναι, θα μεγαλώσουν, μη στενοχωριέσαι. Σιγά τώρα...». Με μια τέτοια φράση, προσπαθούν να σε παρηγορήσουν, να σου γλυκάνουν τον πόνο. Σίγουρα, μπροστά στο πρόβλημα «καρκίνος», τι είναι τα μαλλιά, τρίχες; Η αλήθεια είναι όμως ότι στενοχωριέσαι επειδή δεν είναι η επιλογή σου.

Η εικόνα μιας γυναίκας είναι σημαντική για την ψυχολογία της. Έχεις να αντιμετωπίσεις το φόβο, τον πόνο και την εικόνα σου, κι αυτή δεν είναι ευχάριστη. Σου υπενθυμίζει κάθε πρωί, κάθε μέρα, την αρρώστια που σε συνοδεύει.

Η εικόνα μιας γυναίκας είναι σημαντική για την ψυχολογία της. Έχεις να αντιμετωπίσεις το φόβο, τον πόνο και την εικόνα σου, κι αυτή δεν είναι ευχάριστη. Σου υπενθυμίζει κάθε πρωί, κάθε μέρα, την αρρώστια που σε συνοδεύει. Δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη όταν δεν έχει μαλλιά, δεν έχει φρύδια, δεν έχει βλεφαρίδες και έχει την εικόνα του θανάτου. Ακούγεται σκληρό, αλλά, ναι, εκείνη τη στιγμή που κοιτάζεσαι, οι «τρίχες» είναι σημαντικές. Δεν ήθελα να με παρηγορούν με αυτά. Δύναμη μου έδιναν η καθημερινότητά μου, η δουλειά μου και ο αυτοσαρκασμός.

Αν είχα μπροστά μου τώρα μια μαχήτρια, θα της έλεγα όσα είπα πρόσφατα στη Δέσποινα, που μου είπε ότι διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού: «Μη φοβάσαι... Πάμε δυνατά και τρυφερά να βγάλουμε αυτό το ταξίδι. Δύσκολες στιγμές θα έρθουν, αλλά προσπάθησε να βλέπεις όμορφες εικόνες και να κάνεις όνειρα!».

SHARE THE STORY