Ο βίος και οι διδαχές του Όσιου Παΐσιου

«Όποιος κάνει το καλό, αγάλλεται, διότι αμοίβεται με Θεϊκή παρηγοριά. Όποιος κάνει το κακό υποφέρει και κάνει τον επίγειο Παράδεισο επίγεια Κόλαση. Έχεις αγάπη, καλοσύνη; Είσαι άγγελος και όπου πας ή σταθείς μεταφέρεις τον Παράδεισο. Έχεις πάθη, κακία; Έχεις μέσα σου τον διάβολο και όπου πας ή σταθείς, μεταφέρεις την Κόλαση».

Διδαχές που άνοιξαν παράθυρα στο φως μέσα στις ψυχές των πιστών, τα λόγια ενός ταπεινού ασκητή του Αγίου Όρους θέρμαναν, ανακούφισαν, εμψύχωσαν  τόσο στο πέρασμα των χρόνων ώστε το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως αποφάσισε την κατάταξη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δύο δεκαετίες μετά τον θάνατο του.

Ο Όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης, κατά κόσμο Αρσένιος Εζνεπίδης γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924, λίγες εβδομάδες πριν η οικογένεια του μετοικίσει στην Ελλάδα με την ανταλλαγή των πληθυσμών.  

Ο ιερέας των Φαράσων Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης , ήταν εκείνος που του έδωσε το όνομα Αρσένιος στην βάπτισή του, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως θα έλεγε χαρακτηριστικά.

Φτάνοντας στην Ελλάδα, η οικογένεια Εζνεπίδη εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου.

 O Όσιος Παΐσιος με την οικογένειά του.

Όλη η οικογένεια ήταν θεοσεβούμενη, ο μικρός Αρσένιος όμως έδειξε από πολύ μικρή ηλικία μια ιδιαίτερη αφοσίωση:  Έχοντας γαλουχηθεί με διηγήσεις για το βίο του Αγίου Αρσενίου, αποφάσισε ότι θα γίνει και ο ίδιος μοναχός ενώ ήταν μόλις πέντε ετών. Αφού έμαθε να διαβάζει, το μόνο του ανάγνωσμα ήταν οι βίοι Αγίων τους οποίους είχε ως πρότυπα και ήθελε να ακολουθήσει στον ασκητικό τους δρόμο.

Ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού αντί να συνεχίσει το σχολείο, έμαθε την τέχνη του ξυλουργού. Λέγεται ότι όταν του ζητούσαν να κατασκευάσει φέρετρο για κάποιον συγχωριανό του αρνιόταν να λάβει αμοιβή συμμεριζόμενος την θλίψη της οικογένειας, αλλά και τη φτώχεια της εποχής.

Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου με την ειδικότητα του ασυρματιστή: Χρόνια αργότερα ο ίδιος θα ανέφερε ότι οι μοναχοί είναι «ασυρματιστές του Θεού».

Σε ηλικία 29 ετών εγκατέλειψε τα εγκόσμια και μετέβη στο Άγιο Όρος  όπου εντάχθηκε στην αδελφότητα της Ιερά Μονή Εσφιγμένου, και εκάρη μοναχός στις  27 Μαρτίου του 1954. Του δόθηκε το όνομα Αβέρκιος.

Στην Ιερά Μονή Φιλοθέου προετοιμάστηκε για τη ζωή του ερημίτη, κάτω από την καθοδήγηση του γέροντα Συμεών. Στις 12 Μαρτίου του 1956 εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα «Παΐσιος», χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του.

Τo 1962  δέχθηκε την πρόσκληση ενός ιεροδιακόνου να τον συνοδεύσει στο Όρος του Σινά, όπου βίωσε ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές στο καμίνι της ερήμου έχοντας μόνο όπλο την πίστη του. Στο Όρος Σινά κατασκεύαζε ξύλινους σταυρούς για τους προσκυνητές προκειμένου να δίνει τρόφιμα και χρήματα στους βεδουίνους.

Θα παρέμενε στο Όρος Σινά, αν δεν κλονιζόταν η υγεία του από τις κακουχίες και τις υψηλές θερμοκρασίες. Συνέχισε τον ασκητισμό στο Άγιο Όρος όπου επέστρεψε το 1964.

Τα επόμενα χρόνια αντιμετώπισε με χαρακτηριστική στωικότητα και πραότητα σοβαρές ασθένειες και υποβλήθηκε σε επέμβαση μερικής αφαίρεσης πνευμόνων στο Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος Βορείου Ελλάδος. Επέστρεφε πάντα στο Άγιο Όρος. Από το 1968 ως το 1979 μόνασε στο κελί του Τιμίου Σταυρού στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα.

Από τα χρόνια που υπηρετούσε ως στρατιωτικός.

Το 1979  άφησε τον Τίμιο Σταυρό και αναζητώντας κελί πήγε στην εγκαταλελειμμένη «Παναγούδα». Εκεί εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί και έμεινε μέχρι και το τέλος της ζωής του.

Εκεί δεχόταν πλήθος επισκεπτών, που με το χρόνο όλο και μεγάλωνε. Ο απλός του λόγος, η ταπεινότητα του, η αγάπη που έδειχνε σε όλους έκαναν τις  διδαχές του γέροντα να διαδίδονται όλο και περισσότερο ανάμεσα στους πιστούς.

«Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, αλλά να έχει αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Πολλές φορές από ευλάβεια ξεκινούν μερικοί, αλλά που φθάνουν» έλεγε.

Δεχόταν πολλά γράμματα ανθρώπων που ζητούσαν την συμβουλή και την πνευματική βοήθεια του.

Ξεκουραζόταν ελάχιστα. Προσεύχονταν καθημερινά νυχθημερόν στον Χριστό και την Παναγία για ώρες.

Με το πέρασμα του χρόνου τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε πολλαπλασιάστηκαν αν και η στωικότητα και ηρεμία που τον χαρακτήριζε δεν το πρόδιδε. Η πραότητα του ήταν μεγάλη.

Ο ίδιος είχε πει: «Εάν ένας άνθρωπος είναι καλός και πονετικός, μην τον φοβάσαι. Αν π.χ. πίνει ή παίζει χαρτιά και έχει άλλα πάθη και δεν πιστεύει, αλλά όταν δει ένα φτωχό, λυπάται, ταράζεται, θέλει να βοηθήσει, αυτόν μην τον φοβάσαι, θα τον βοηθήσει ο Χριστός.»

«Εγώ εύχομαι ή όλοι στον Παράδεισο ή κανένας στην κόλαση.» ήταν μια άλλη χαρακτηριστική του φράση.

Για χρόνια αρνιόταν να νοσηλευτεί. «Όλα θα βολευτούν με το χώμα» έλεγε. Το 1993 διαγνώσθηκε καρκίνος στο παχύ έντερο. Ο Παϊσιος θεώρησε την ασθένεια ως εκπλήρωση αιτήματός του προς το Θεό και ως ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία. Χειρουργήθηκε τον Φεβρουάριο του 1994, όμως παρουσίασε μεταστάσεις. Έχοντας λίγες εδομάδες ζωής επέστρεψε για τελευταία φορά στο Άγιο Όρος.

Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους. Κοιμήθηκε στις 11 το πρωί την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Στην τελευταία κατοικία του αναγράφεται:

«Εδώ τελείωσε η ζωή,

εδώ και η πνοή μου,

εδώ το σώμα θα θαφτή,

θα χαίρη κι η ψυχή μου.

Ο Άγιός μου κατοικεί,

αυτό είναι τιμή μου.

Πιστεύω Αυτός θα λυπηθή

την άθλια ψυχή μου.

Θα εύχεται στον Λυτρωτή

νά 'χω την Παναγιά μαζί μου».

Η σειρά «Άγιος Παΐσιος, Από τα Φάρασα στον Ουρανό» προβάλλεται στο Mega σε μια σειρά με καθηλωτικά επεισόδια.

Στις 13 Ιανουαρίου 2015 συνήλθε η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και αποφάσισε την κατάταξη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου είχε ως εξής:

«Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς σήμερον, Tρίτην, 13ην Ἰανουαρίου 2015, πρός ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων.

Κατ᾿ αὐτήν, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος: α) ὁμοφώνως ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τόν μοναχόν Παΐσιον Ἁγιορείτην καί β) προτάσει τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, διά ψήφων κανονικῶν ἐξελέξατο παμψηφεί τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Εἰρηναῖον Ἀβραμίδην, διακονοῦντα ἐν Παρισίοις, Βοηθόν Ἐπίσκοπον παρά τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Γαλλίας κυρίῳ Ἐμμανουήλ, ὑπό τόν τίτλον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Ρηγίου.

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 13ῃ Ἰανουαρίου 2015

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου».