H ζωή του Γιώργου Σεφέρη δεν περιορίζεται σε ένα άρθρο και μερικές γραμμές. Το έργο του παραμένει σπουδαίο και επίκαιρο μέχρι σήμερα, ενώ ακόμη και τώρα η θυελλώδης σχέση με την Μαρώ Ζάννου, όπως επίσης και οι ερωτικές τους επιστολές, αποτελούν σημείο αναφοράς.
Οι σπουδές του ξεκίνησαν στη Σμύρνη, το 1914 όμως μετακομίζει με την οικογένειά του στην Αθήνα, και το 1918 ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Νομική Αθηνών. Ακολουθεί η Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, από την οποία αποφοίτησε με διδακτορικό το 1924. Αυτά τα χρόνια θα είναι καθοριστικά για το έργο που θα αφήσει πίσω του, αφού επηρεάζεται έντονα από τους Γάλλους ποιητές και το κίνημα του μοντερνισμού.
A THOUGHT FOR TODAY:
Don’t ask me who’s influenced me. A lion is made up of the lambs he’s digested, and I’ve been reading all my life.
-Giorgos Seferis, writer, diplomat, Nobel laureate (13 Mar 1900-1971) pic.twitter.com/sg4TwbJV7U— A.Word.A.Day (@awad) March 13, 2024
Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1926, όπου διορίζεται υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών, αρχίζοντας έτσι μια λαμπρή καριέρα στο διπλωματικό σώμα, που κορυφώθηκε το 1957, με την τοποθέτησή του ως πρεσβευτή της Ελλάδας στη Μεγάλη Βρετανία. Παρέμεινε στο Λονδίνο έως το 1962, όταν και συνταξιοδοτήθηκε.
Με την ποιητική συλλογή «Στροφή» το 1931, ο Σεφέρης θα εγκαινιάσει μια καινούργια εποχή για την ελληνική ποίηση. Ο Μοντερνισμός του Σεφέρη, παρατηρεί ο Γιώργος Θεοτοκάς, υπήρξε «ένας μοντερνισμός τολμηρός, αλλά που κρατούσε το νήμα της παράδοσης, με αίσθημα ευθύνης και με σεβασμό για τη γλώσσα».
Ο Γιώργος Σεφέρης ως ο πρώτος Έλληνας Νομπελίστας
Το πλούσιο ποιητικό και συγγραφικό του έργο θα αναγνωριστεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας τον Δεκέμβριο του 1963, από τη Σουηδική Ακαδημία. «Την προηγούμενη νύχτα δεν κοιμήθηκα από την αγωνία», θα εκμυστηρευτεί στους δημοσιογράφους, που έσπευσαν το πρωί στο σπίτι του σπουδαίου ποιητή.
Ο Γιώργος Σεφέρης, λίγες εβδομάδες μετά, μπροστά από τα μέλη της Σουηδικής Ακαδημίας θα πει: "Τούτη την ώρα αισθάνομαι πως είμαι ο ίδιος μια αντίφαση. Σας παρακαλώ, να μου δώσετε τη συγγνώμη που ζητώ πρώτα-πρώτα από τον εαυτό μου. Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα και το φως του ήλιου".