Συνάδελφοι, φίλοι και συνεργάτες του μου ανέφεραν συχνά τον Γιώργο Γάλλο. «Είναι ένας μοναδικός ηθοποιός», «Είναι ένας καταπληκτικός, ζεστός άνθρωπος που σε καθηλώνει με τις ερμηνείες του», «Όσο χαμηλών τόνων παραμένει ως άνθρωπος και ηθοποιός τόσο φωνάζουν οι ερμηνείες και το καλλιτεχνικό ταλέντο του», «Ο Γιώργος είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου»: αυτοί είναι μονάχα μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που του έχουν αποδώσει. Και είναι όλοι σωστοί. Γιατί του μίλησα, τον γνώρισα, έστω και λίγο, και εισέπραξα αυτή την πηγαία ζεστασιά που αποπνέει και τη διακριτικότητα ενός μεγάλου ηθοποιού που επιλέγει να λέει λίγα αλλά να υποδύεται πολλά, και επί σκηνής και τηλεοπτικά, και θέτει ως προτεραιότητα το σημαντικότερο ρόλο της ζωής του, αυτόν της πατρότητας.
Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι το θέατρο είναι ένα θείο δώρο από τον άνθρωπο στον άνθρωπο – «τόσο για μας που εργαζόμαστε σε αυτό όσο και για το κοινό, καθώς έχει τη δύναμη να αφυπνίζει συνειδήσεις»–, αλλά και ότι η τηλεόραση έχει και θα έχει πάντα τη δική της μαγεία.
Ο Γιώργος Γάλλος, που πολλοί γνώρισαν αρχικά πάνω στο θεατρικό σανίδι, συγκινεί αυτή την περίοδο με την ερμηνεία του στη παράσταση «Ήταν όλοι τους παιδιά μου», σε σκηνοθεσία του μοναδικού Γιώργου Νανούρη, θα πρωταγωνιστήσει ξανά στη δεύτερη σεζόν της σειράς «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη, ενώ το καλοκαίρι θα τον απολαύσουμε στην Επίδαυρο.
Αγριμάκι,
