Επιστρέφετε στο ρόλο του Αρτούρο Ούι, σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, στο θέατρο ARK. Τι έχετε κρατήσει περισσότερο από αυτή την παράσταση;
Τη διαδικασία της πρόβας, η οποία ήταν μαγική, καθώς και την ανταπόκριση του κόσμου σε ένα πολύ δύσκολο έργο. Επίσης, το θέατρο ARK προσφέρει μια πολύ ωραία εμπειρία γιατί είναι στημένο όσο πιο περίεργα γίνεται σε σχέση με τη θέση του κόσμου και τη σκηνή. Δεν μπορώ να μην αναφέρω, τέλος, τις σχέσεις που αναπτύχθηκαν με όλο το θίασο, οι οποίες είναι άψογες. Η παράσταση «Η άνοδος του Αρτούρο Ούι» μου είχε λείψει πολύ και ανυπομονούσα να επιστρέψω.
Σε συνέντευξή σας έχετε δηλώσει ότι δεν σας ενοχλεί που μεγαλώνετε. Καταφέρατε να συμφιλιωθείτε με το χρόνο και λόγω των εμπειριών που αποκτήσατε στην πορεία;
Δεν έχει να κάνει με τις εμπειρίες, αλλά με το σετάρισμα του εγκεφάλου μου. Από πολύ μικρός, ήθελα να είμαι μεγάλος γιατί πάντα, στο πλαίσιο της γειτονιάς ή της θεατρικής ομάδας, ήμουν ο «Βενιαμίν». Θαύμαζα τους μεγάλους επειδή τους φανταζόμουν χωρίς προβλήματα. Από τη στιγμή που τελείωναν το σχολείο –το οποίο για μένα ήταν μεγάλος βραχνάς–, τους θεωρούσα ελεύθερους. Ήταν μια παιδική μου ψευδαίσθηση. Τώρα, μεγαλώνοντας, βλέπω έντονα γύρω μου –τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες– την εμμονή του να παραμείνουν νέοι, την οποία δεν μπορώ να καταλάβω. Εγώ εξακολουθώ να θέλω να είμαι μεγάλος. Θα ήθελα να ήμουν 50 ετών με άσπρα μαλλιά. Είναι κάτι το οποίο περιμένω με χαρά. Όσο μεγαλώνω, ηρεμεί το σύστημά μου. Επομένως, δεν έχω λόγο να φοβάμαι. Όταν με ρωτούν αν θα γυρνούσα το χρόνο πίσω, η απάντησή μου είναι πάντα «ποτέ και για κανένα λόγο». Για μένα ισχύει το «κάθε πέρυσι και χειρότερα». Μου αρέσει να προχωρώ. Βέβαια, προσέχω τον εαυτό μου, δεν με αφήνω. Κρατώ βαθιά μέσα μου μια ατάκα του Ανδρέα Βουτσινά. Τον θυμάμαι με το μπαστούνι του να μου λέει: «Εσύ θα γεράσεις όμορφα». Έκτοτε δεν μου είχε πει τίποτα άλλο. Οπότε, του το οφείλω.
Κοστούμι, πουκάμισο και παπιγιόν BROOKS BROTHERS BOUTIQUE. Oxfords από λουστρίνι STEVE MADDEN, NAK Shoes. Πολυθρόνα RALPH LAUREN, Άβαξ, avaxdeco.gr.
Πόσο σημαντική είναι η ψυχοθεραπεία στην προσωπική σας ζωή, αλλά και πώς έχει εξελίξει την υποκριτική σας διαδρομή;
Συνεργαζόμουν για πολλά χρόνια με τον Θωμά Μοσχόπουλο –ήταν άλλωστε και δάσκαλός μου στη σχολή– και κάποια στιγμή τον ρώτησα: «Πώς μπορώ να γίνομαι καλύτερος ηθοποιός;». Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απάντησή του: «Μόνο αν εξελίσσεσαι ως άνθρωπος». Μπορεί την ψυχοθεραπεία να μην την ξεκίνησα για να γίνω καλύτερος ηθοποιός –την ξεκίνησα γιατί ήθελα να σταματήσω να βασανίζομαι μέσα μου–, αλλά στην πορεία διαπίστωσα ότι με βοηθούσε και στο επάγγελμά μου αφού μπορούσα να διαχειριστώ πιο αποτελεσματικά το άγχος μου, αλλά και να καταλάβω καλύτερα τα συναισθήματα πίσω από τις λέξεις. Πολλές φορές, εμείς οι ηθοποιοί συνδεόμαστε έντονα με τους ρόλους που αναλαμβάνουμε και θεωρούμε πως αυτό που διαδραματίζεται πάνω στη σκηνή είναι και η πραγματικότητα. Αυτό συμβαίνει όχι επειδή είμαστε τρελοί, αλλά επειδή το κεντρικό νευρικό σύστημα δεν βιώνει το ρόλο ως υποκριτική, αλλά ως πραγματικότητα. Είναι πολύ σημαντικό να παίρνουμε αποστάσεις από τους ρόλους.
Υπάρχει κάποια συνεργασία ή ρόλος που έχετε ξεχωρίσει;
Η συνεργασία με τον Άρη Μπινιάρη είναι μία από τις καλύτερες συνθήκες που θα μπορούσαν να μου συμβούν.
Ποια είναι η συμβουλή σας σε έναν ηθοποιό που προσπαθεί να ξεκινήσει τώρα την καριέρα του;
Να μην παίρνει συμβουλές από κανέναν. Οι συμβουλές έρχονται από ένα συγκεκριμένο πρίσμα και προσωπική εμπειρία. Είμαστε μεν όλοι ίσοι, αλλά ταυτόχρονα τόσο διαφορετικοί και ξεχωριστοί. Κάθε ψυχή είναι δαχτυλικό αποτύπωμα, γι’ αυτό δεν είναι όλες οι συμβουλές για όλους.
Πώς διαχειρίζεστε τη δημοσιότητα;
Η αλήθεια είναι ότι την απολαμβάνω περισσότερο απ’ ό,τι παλαιότερα. Ειδικά όταν άρχισα να τη βιώνω, ήμουν πολύ ανώριμος για να τη διαχειριστώ, με φόβιζε ιδιαίτερα. Από την άλλη, πρέπει και ο κόσμος να καταλάβει ότι δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες – κι αυτό το λέω με πολύ θάρρος.
Θα μας πείτε τρεις συμβουλές ζωής που πήρατε από το θέατρο;
Το θέατρο είναι παιχνίδι, έτσι είναι και η ζωή. Το θέατρο θέλει πειθαρχία, το ίδιο και η ζωή. Το θέατρο είναι ένωση των ανθρώπων, ακριβώς όπως και η ζωή.
*Info: Φέτος ο Γιώργος Χρυσοστόμου συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Η άνοδος του Αρτούρου Ούι», σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, στο θέατρο ARK.
