Ο Άγγελος Πεντάρης έχει κάτι σπουδαίο να μας πει – «Από τον πόνο, έπαιρνα τη δύναμη»

«Πρέπει να χτυπούμε, να χτυπούμε τη μοίρα μας, ως ν’ ανοίξουμε πόρτα, να γλιτώσουμε», έγραφε ο Νίκος Καζαντζάκης στην «Αναφορά στον Γκρέκο». Η ιστορία του Άγγελου Πεντάρη είναι η αδιάσειστη απόδειξη ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τα πάντα, ακόμα και μια αμετακίνητη ιατρική γνωμάτευση.

Σε ηλικία τεσσάρων μηνών, έγινε σαφές ότι ο Άγγελος δεν θα μπορούσε να κουνήσει τα χέρια και τα πόδια του, θα ήταν δηλαδή ανίκανος να ζήσει μια ανεξάρτητη ζωή. Ωστόσο, εκείνος εναντιώθηκε στη διάγνωσή του και κατόρθωσε με εντατική φυσιοθεραπεία και καθημερινή άσκηση να μεγιστοποιήσει (γιγαντοποιήσει καλύτερα) τις δυνατότητές του και να ζήσει χωρίς περιορισμούς.

Στα δώδεκά του ανακάλυψε τα ντραμς. Μερικά χρόνια αργότερα έγινε ένας από τους τρεις φοιτητές του έτους του που αποφοίτησαν από το Los Angeles College of Music, απ᾽ όπου και πήρε με honours πτυχίο Bachelor of Music με έμφαση στο Drum Performance.

Σήμερα, είναι επαγγελματίας ντράμερ, μουσικός παραγωγός, και motivational speaker, ο οποίος τα τελευταία χρόνια, κινείται επαγγελματικά τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, έχοντας συνεργαστεί με πληθώρα συγκροτημάτων και καλλιτεχνών, και διοργανώνοντας τακτικά sold-out solo live performances σε μερικούς από τους πλέον γνωστούς χώρους ψυχαγωγίας της Αθήνας.

Μιλήσαμε για το νέο τραγούδι με τίτλο “Thank You”, για την ευγνωμοσύνη, τη δύναμη, την αγάπη και το πείσμα. Κυρίως, όμως, για την ελπιδοφόρα αλλαγή που ενίοτε πηγαίνει κόντρα στη νομοτέλεια.

«Αντλώ δύναμη όταν νιώθω ότι ζω τη ζωή μου συνειδητά, όταν κάνω πράγματα που μ’ αρέσουν, όταν βάζω καινούρια χόμπι και δραστηριότητες στην καθημερινότητά μου. Οπότε σίγουρα ένα μέρος που μου δίνει δύναμη είναι η συνειδητή και η ελεύθερη ζωή που χτίζω κάνοντας τις δικές μου επιλογές και όχι ζώντας απλά τυχαία. Και βέβαια το δεύτερο πράγμα που μου δίνει δύναμη είναι όταν έρχομαι αντιμέτωπος με μια κατάσταση που δεν μου αρέσει, με κάτι που με στενοχωρεί, κάτι που με θυμώνει, κάτι που με πονάει και θέλω να το αλλάξω. Αυτό αφορά κυρίως για τα νωρίτερα χρόνια της ζωής μου».

«Το να μην έχω την ανεξαρτησία μου, ας πούμε, ήταν κάτι που με πόναγε και από εκεί ακριβώς, από αυτόν τον πόνο έπαιρνα τη δύναμη και το κίνητρο για να δουλέψω σκληρά και να κάνω τη ζωή μου καλύτερη και πιο ευχάριστη».

«Νιώθω τυχερός που μπορώ να πω ότι πολλά πράγματα με κάνουν χαρούμενο. Είμαι χαρούμενος. Είμαι χαρούμενος μέσα από τις δουλειές που κάνω. Η δουλειά που έχω επιλέξει μ’ αρέσει πάρα πολύ και με γεμίζει».

«Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος όταν αθλούμαι επειδή το να κινούμε το σώμα μας είναι κάτι που οι περισσότεροι το θεωρούμε δεδομένο, όμως υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να κινηθούν και δεν μπορούν, δεν τους το επιτρέπει το ίδιο τους σώμα τους. Οπότε και ο αθλητισμός με κάνει πάρα πολύ χαρούμενο. Και ειδικά τα αθλήματα που κάνω τώρα όπως windsurf ή πυγμαχία, πάντα μου δίνουν πολύ μεγάλη χαρά».

«Και μετά, βέβαια, οι κοντινοί μου άνθρωποι και η οικογένειά μου που πολλές φορές δεν χρειάζεται να κάνουν κάτι πολύ ξεχωριστό. Απλά μόνο και μόνο η παρέα τους με ευχαριστεί και με γεμίζει»

«Σε αυτό το σημείο, θέλω να προσθέσω ότι το κομμάτι της δουλειάς που με κάνει πιο χαρούμενο είναι η δημιουργία. Είτε δημιουργώ κάτι για μένα είτε κάτι για κάποιον άλλον. Όταν δημιουργώ είμαι πάντα χαρούμενος».

«Δεν με αποθαρρύνει καμία ανθρώπινη συμπεριφορά. Θεωρώ γενικά ότι όταν έχουμε έναν δικό μας δρόμο και κάνουμε κάτι που μας αρέσει πρέπει να εστιάζουμε σε αυτό. Δεν μπορεί η συμπεριφορά κάποιου άλλου να μας αλλάξει τον δικό μας προσωπικό δρόμο. Αν θέλουμε εμείς να αλλάξουμε, αλλάζουμε. Λέγοντας αυτό δεν μπορεί να με αποθαρρύνει μια συμπεριφορά. Αλλά βέβαια όπως σε όλους τους ανθρώπους, υπάρχουν συμπεριφορές που με στεναχωρούν ή με θυμώνουν. Αλλά δεν μπορεί να με αποθαρρύνει κάποια».

«Το Thank You είναι το πρώτο τραγούδι που έχω κυκλοφορήσει με το όνομά μου. Αν και ασχολούμαι με το να γράφω μουσική και να κάνω παραγωγές για αρκετό καιρό. Για μένα το Thank You είναι ένα ευχαριστώ πρώτα απ’ όλα στον εαυτό μου. Και στην ουσία ένα ευχαριστώ σε μια δύσκολη κατάσταση. Επειδή μέσα από αυτή τη δύσκολη κατάσταση, για να την ξεπεράσω έπρεπε να βρω δύναμη, να βρω τον εαυτό μου, να μάθω τον εαυτό μου καλύτερα. Και ταυτοχρόνως μαζί με όλο τον πόνο που έζησα, έζησα και πάρα πολλή αγάπη από όλους τους γύρω μου».

«Το Thank You είναι σαν μια προσωπική κάθαρση, το έγραψα για μένα. Για να βγάλω κάποια πράγματα από το κεφάλι μου και να τα εκφράσω. Αλλά πλέον το θεωρώ δώρο για όποιον έχει ανάγκη να πάρει δύναμη. Μπορεί να ακούσει το Thank You και ελπίζω να πάρει αυτό που χρειάζεται για να συνεχίσει και να ξεπεράσει ό,τι δυσκολίες έχει στο δρόμο του. Το μόνο που ζητάω είναι ότι όταν έχει πάρει τη δύναμη που χρειάζεται να μοιραστεί το τραγούδι. Με κάποιον επόμενο. Ελπίζοντας ότι αυτό θα δημιουργήσει μια αλυσίδα θετικής ενέργειας και δύναμης».

«Στην ουσία με το Τhank You ευχαριστώ και τη ζωή για τα μαθήματα που έχω λάβει μέχρι στιγμή. Για το πώς, τελικά, αυτές οι δυσκολίες έχουν αλλάξει, έχουν διαμορφώσει την προσωπικότητά μου. Και για το πώς κατάφερα να δω φως, να δω θετική ενέργεια, να δω αγάπη. Ακόμα και μέσα στη δυσκολία».

«Γυμνάζομαι αρκετά έντονα. Η γυμναστική μπήκε πολύ νωρίς στη ζωή μου λόγω της θεραπείας. Λόγω της φυσικοθεραπείας. Και δεν θα φύγει ποτέ. Πρώτον επειδή το έχω ανάγκη αλλά δεύτερον επειδή είναι κάτι που με ικανοποιεί. Συνήθως η καθημερινότητά μου πάντα ξεκινάει με γυμναστική. Επειδή νιώθω ότι αν φροντίζουμε τον εαυτό μας ψυχικά και νοητικά και σωματικά μπορεί να είμαστε και καλύτεροι για τους γύρω μας».

«Μετά από τη γυμναστική πάω στο στούντιο. Και συνήθως πάω ακόμα και τα Σαββατοκύριακα επειδή πάντα υπάρχει κάτι που δουλεύω ή δημιουργώ. Μ’ αρέσει πάρα πολύ να εξυπηρετώ άλλους ανθρώπους που μπορεί να έρθουν στο στούντιό μου σαν πελάτες. Οπότε μπορεί να είμαι εκεί μόνο για να τους ενθαρρύνω. Να τους δώσω ίσως τη γνώμη μου. Ή και να μην είμαι, ας πούμε, μαζί τους και να θέλουν προσωπικό χώρο που οφείλω να τους το δώσω».

«Σίγουρα στην καθημερινότητά μου θα περάσω κάποιο χρόνο εξυπηρετώντας τους πελάτες του στούντιο ή φροντίζοντας διάφορες ανάγκες μέσα στο στούντιο επειδή είναι ο χώρος μου και το προσέχω με αγάπη».

«Οι πιο δημιουργικές ώρες ξεκινούν το απόγευμα αφού έχουν τελειώσει όλες οι δουλειές. Πάντα δουλεύω κάποιο κομμάτι ή μπορεί να παίξω drums και να μελετήσω επειδή για μένα συνήθως από εκεί, από την μελέτη ξεπηδούν οι περισσότερες ιδέες».

«Πολλές φορές γυρνάω αργά το βράδυ. Οπότε απλά πάω σπίτι και κοιμάμαι. Ή άλλες φορές αν έχω λίγο πιο πολύ ελεύθερο χρόνο ασχολούμαι πολύ και με το recovery. Επειδή κουράζω πολύ το σώμα μέσα στην ημέρα. Μπορεί να κάνω, ας πούμε, κρυοθεραπείες που βοηθάνε το μυϊκό και το νευρικό σύστημα να επανέλθει».

«Μ’ αρέσει να διαβάζω ή να κάνω διαλογισμό. Επίσης είναι πάρα πολύ ωραίο αν όλο το recovery το κάνω μαζί με παρέα. Μπορεί να είναι κάποιος φίλος μου ή κάποιος από την οικογένειά μου».

«Πιστεύω ότι πάρα πολλοί νέοι αυτή την περίοδο δυσκολεύονται με το ρυθμό που έχει η ζωή, επειδή όλα κινούνται πάρα πολύ γρήγορα, αλλάζουν πάρα πολύ γρήγορα, είναι πολύ ανταγωνιστικά. Ταυτόχρονα συγκρίνουμε συνέχεια τον εαυτό μας με το τι συμβαίνει στα social media. Και μοιάζει να έχει χαθεί η έννοια της πραγματικής επιτυχίας».

«Δηλαδή, τι σημαίνει η επιτυχία. Είναι μόνο τα υλικά, μόνο τα χρήματα. Και ποια είναι η πραγματική ποιότητα της ζωής. Να έχουμε ποιότητα και στον τρόπο που αισθανόμαστε, στον τρόπο που διαχειριζόμαστε το σώμα μας. Δηλαδή, τι τρώμε, αν έχουμε ώρα μέσα στο πρόγραμμα να κάνουμε γυμναστική».

«Νομίζω ότι έχει χαθεί και η ανθρώπινη επαφή. Οπότε, ο κόσμος είναι αγχωμένος, πιεσμένος. Πολλοί από εμάς φοβόμαστε για το πώς και τι θα καταφέρουμε. Και υπάρχει και πολλή μοναξιά σε έναν κόσμο που μιλάμε όλοι μεταξύ μας συνέχεια, αλλά δεν υπάρχει πραγματική επαφή».

«Αυτό βέβαια είναι τελείως προσωπική άποψη, είναι πράγματα που νιώθω εγώ ο ίδιος και κάποια πράγματα που αντιλαμβάνομαι από αυτά που ακούω γύρω μου. Αλλά σίγουρα ο καθένας μας βιώνει διαφορετικά τις δυσκολίες. Και είναι δύσκολο κάποιος που δεν είναι μέσα στα παπούτσια τα δικά μας να το καταλάβει».

«Αυτό που λέω συχνά είναι ότι δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές, αλλά αυτό που θα ήθελα να μοιραστώ με όποιον διαβάζει αυτή τη συνέντευξη, είναι ότι καταλαβαίνω αν έχει άγχος, καταλαβαίνω αν φοβάται, καταλαβαίνω αν συγκρίνει τον εαυτό του με άλλους και αγχώνεται. Νομίζω ότι πολλοί νέοι άνθρωποι περνάνε παρόμοια πράγματα και νομίζουμε ότι τα περνάμε μόνο εμείς. Φοβόμαστε πολύ να τα επικοινωνήσουμε. Και θέλω να πω ότι δεν πειράζει εάν δεν τα έχουμε όλα υπό έλεγχο και αν σε κάποια πράγματα είμαστε ακόμα στην αναζήτηση. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που τα έχει όλα σε τάξη, μονίμως».

«Αυτό που θα ήθελα να μοιραστώ είναι ότι είναι εντάξει να είμαστε χαμένοι σε κάποια πράγματα, όμως αυτό που προσπαθώ να κάνω εγώ ο ίδιος όταν νιώθω χαμένος να μην θάβω αυτό το συναίσθημα μέσα μου και απλά να μην με προβληματίζει, αλλά να προσπαθώ να βρω πώς να μπορέσω να το διαχειριστώ καλύτερα. Δεν γίνεται να είμαστε πάντα δυνατοί, πάντα σκληροί, πάντα να τα καταφέρνουμε. Οφείλουμε να συνεχίζουμε πιστεύοντας ότι αυτό θα αλλάξει».

«Προσωπικά πιστεύω πάρα πολύ στην αλλαγή. Τα πράγματα είναι ρευστά, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, δεν χρειάζεται να είμαστε υπερβολικά αυστηροί με τον εαυτό μας. Μπορούμε να κυνηγήσουμε ακόμα κι αυτό που φοβόμαστε».