Ποιος είναι ο ρόλος της ζωής σας;
Ο Αίας μέχρι τώρα.
Τι είναι το σημαντικότερο σε μια θεατρική συνεργασία;
Η διάθεση για συνεννόηση, το να είσαι ανοιχτός στη συνεργασία και να ακούς. Ένα λάθος είναι το πιο ωραίο δώρο σε μια πρόβα διότι μόνο μέσα από αυτό μπορείς να επανεφεύρεις τον εαυτό σου, να είσαι δεκτικός στις αλλαγές σε ένα πεδίο που ούτε καν σκεφτόσουν. Προσωπικά, προσπαθώ πολύ γιατί θέλω να είμαι συνειδητά παρών, ειδικά με ανθρώπους που εκτιμώ και που με εμπνέουν. Αυτή άλλωστε είναι η μεγαλύτερη πρόκληση σε αυτήν τη δουλειά, να πατήσεις το ναρκισσισμό σου και να μετακινηθείς.
Όταν είστε πάνω στη σκηνή, πώς νιώθετε τον παλμό του κοινού και πώς θυμάστε να σας έχει επηρεάσει;
Γενικά έχω την αίσθηση του πού βρίσκομαι και του τι συμβαίνει όταν είμαι πάνω στη σκηνή. Επιτρέπω σε ένα κομμάτι του εαυτού μου να αφουγκράζεται την πραγματικότητα: σε ποιο θέατρο είμαι, πόσοι θεατές είναι από κάτω, τι γίνεται γύρω τριγύρω. Οι μεγαλύτερες ενεργειακές μπάλες παίζονται στα μεγάλα θέατρα, όπως η Επίδαυρος, κι εκεί σαφώς και νιώθεις τις δονήσεις των ανθρώπων. Δεν είναι όμως μόνο αυτό, είναι ότι μπορεί να αισθάνεσαι «μεγάλος» που παίζεις εκεί αλλά και τόσο μικρός και ανυπεράσπιστος ταυτόχρονα. Με κάνει ευτυχισμένο το να βρίσκομαι σε τόσο μεγάλα μεγέθη γιατί ταπεινώνομαι κάπως, κι αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στην καθημερινότητα με κανέναν τρόπο.
Κοστούμι, πουκάμισο και παπιγιόν DIMITRIS PETROU. Oxfords από λουστρίνι NAK SHOES.
Πώς είστε ως θεατής;
Πάρα πολύ θετικός, ειδικά στις θεατρικές παραστάσεις επειδή ξέρω πόσο δύσκολο είναι το να είσαι εκεί πάνω. Ο κόπος του άλλου είναι σημαντικός για μένα.
Τι μπορείτε να εντοπίσετε ότι άλλαξε πολύ με τα χρόνια;
Υπάρχουν στιγμές που συνειδητοποιώ ότι έχω περάσει στη ζωή μου –κυρίως στα δεκαεπτά χρόνια που δουλεύω– περισσότερα βράδια πάνω στη σκηνή παρά στο σπίτι μου. Έχω δει τον εαυτό μου να μεγαλώνει μέσα στο θέατρο – αυτό είναι κάτι που έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωσή μου. Σε αυτήν τη συνθήκη, δεν γίνεται παρά να είναι ολοκληρωτική η εμπλοκή σου. Οπότε, σε διαμορφώνει. Έχω υπάρξει πολύ τυχερός γιατί έχω έρθει σε επαφή με σπουδαία κείμενα και υπέροχους ανθρώπους. Το ερώτημα είναι πυρηνικό, με την έννοια της ουσιαστικής και βαθιάς επιρροής. Ζεις τόσο έντονα κάτι που ταυτόχρονα, με έναν τρόπο, είναι και ψέμα: κρατά δύο ώρες και μετά επιστρέφεις στο σπίτι σου, στην αληθινή σου ζωή. Όμως εκεί ζεις μεγάλες εμπειρίες και μέσα σε μια ασφάλεια, τις οποίες θέλω να πιστεύω ότι έχω μετασχηματίσει σε κάτι θετικό. Επίσης, έχω πετάξει στη σκηνή πολλά «σκουπίδια» που, σε άλλες συνθήκες, θα μπορούσα να έχω πετάξει στη ζωή μου. Έχω εκτονώσει λύπες, χαρές και χούγια και έχω γίνει καλύτερος βλέποντας άλλες πλευρές των πραγμάτων. Εκτός των άλλων, είναι σημαντικό το ότι ζω και αγαπώ έναν άνθρωπο τον οποίο θαυμάζω και του οποίου τη ματιά στο θέατρο σέβομαι. Μετά το παιδί, βέβαια, μεταφέρθηκε το κέντρο βάρους.
Με ποιους σπουδαίους ξένους ηθοποιούς θα θέλατε να βρεθείτε μαζί επί σκηνής;
Με την παλιοπαρέα του «Νονού» –όλη αυτή την οικογένεια–, Μάρλον Μπράντο, Αλ Πατσίνο, Ρόμπερτ ντε Νίρο, Άντι Γκαρσία κ.λπ.
Ποιος σκηνοθέτης και για ποιο λόγο υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικός για τη ζωή και την πορεία σας;
Όλοι οι σκηνοθέτες έχουν παίξει σημαντικό ρόλο. Έχω υπάρξει και σε αυτό τυχερός, να έχω κάνει συναντήσεις στην κατάλληλη στιγμή. Ο Νίκος Καραθάνος ήταν πάντα ο θεατρικός μου πατέρας – βρέθηκα σε πολλά έργα μαζί του σε ηλικία που ωρίμαζα.
Έχετε κάποια ιεροτελεστία, γούρι ή πρόληψη προτού ανέβετε στη σκηνή;
Δεν μιλώ καθόλου πριν από την παράσταση. Και για αυτό ευθύνεται ο σκηνοθέτης Βασίλης Παπαβασιλείου. Παίζαμε σε μια παράστασή του στο Εθνικό και μας είδε να χαβαλεδιάζουμε προτού ξεκινήσει. Με πολύ ευγενικό τρόπο και καθόλου δηκτικά, μας είπε ότι καλό θα ήταν να ηρεμήσουμε και να μη μιλάμε πολύ αφού μετά θα έπρεπε να μιλήσουμε για πολλή ώρα. Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο μπορείς να αναλώνεσαι και να χάνεις ενέργεια χωρίς λόγο.
