Μάρω Κοντού: «Δεν νομίζω ότι η παράσταση σε βοηθά να κάνεις ψυχοθεραπεία. Αυτή πρέπει να την κάνεις μετά, στο σπίτι σου»

Θυμάστε την πρώτη ημέρα, την πρώτη φορά, που ανεβήκατε ως πρωταγωνίστρια στο θεατρικό σανίδι;

Ήταν στο έργο «Ρομανσέρο» του Ζακ Ντεβάλ, με συμπρωταγωνιστή τον Δημήτρη Χορν, το 1959. Θυμάμαι πολύ έντονα την πρεμιέρα εκείνης της παράστασης. Είχα κάνει ατέλειωτες πρόβες –ήμουν άπειρη–, στις οποίες είχα συνεχώς παρεμβολές και ωραία διδασκαλία από τον Δημήτρη Χορν. Όταν όμως ήρθε η ώρα να βγω στη σκηνή, νόμιζα ότι θα λιποθυμήσω και ήθελα να το βάλω στα πόδια. Στην παράσταση έπαιζε και η Κατερίνα Γιουλάκη, η οποία μόλις είχε βγει κι αυτή από τη σχολή. Ήμαστε φίλες και της είπα: «Κατερίνα, δεν βγαίνω. Δεν βγαίνω!». Είχα την εντύπωση ότι η παράσταση θα μπορούσε να σταματήσει, να μου φύγει το τρακ και να ξαναρχίσει. Μου είπε τότε η Γιουλάκη «τι λες, μωρή;», μου έκοψε ένα χαστούκι, μου έδωσε μια σπρωξιά και έτσι ξεκίνησα. Με χαστούκι ξεκίνησα, ένα αξέχαστο χαστούκι. 

Από τον Δημήτρη Χορν τι θυμάστε;

Χιλιάδες πράγματα! Είχα την τύχη να είμαι με έναν gentleman, έναν ταλαντούχο άνθρωπο, έναν άνθρωπο με προσωπικότητα και χιούμορ, ο οποίος ήταν δοτικός με όλους. Ό,τι ωραιότερο έχω να θυμάμαι.

Εβδομήντα χρόνια θέατρο και σινεμά... Σε ποιο από τα δύο αισθανόσασταν πιο ασφαλής, πιο καλά;

Και στα δύο αισθανόμουν πολύ καλά, τα αγαπούσα εξίσου. Είναι πολύ συγγενικά άλλωστε, με μια τεχνική διαφορά ίσως. Όπως και τώρα αγαπώ τη «Γη της ελιάς» στο MEGA, που είναι, ας πούμε, η πρώτη σειρά στην οποία παίζω. Αν έχεις καλούς συνεργάτες και ωραίο κείμενο και περιβάλλον, όλα τα αγαπάς. 

Ωστόσο λένε ότι στο θέατρο ο ηθοποιός, όσο ντυμένος κι αν είναι, είναι γυμνός. Το πιστεύετε αυτό;

Στα υπόλοιπα είδη τέχνης, όπως είναι το σινεμά και οι σειρές, δεν έχεις το κοινό απέναντί σου. Το κοινό σε κάνει να νιώθεις όχι ακριβώς γυμνός, αληθινός. Ειδικά τα πρώτα χρόνια, είναι δύσκολο για τον ηθοποιό να αισθάνεται εκατοντάδες μάτια να τον κοιτάζουν, να προσπαθούν να τον διαπεράσουν.

Φόρεμα-πόντσο από μεταξωτό τούλι κεντημένο στο χέρι με λεπτομέρειες από μεταξωτές κορδέλες πλεγμένες στο χέρι ATELIER LOUKIA. Γόβες από προσωπική συλλογή. Σκουλαρίκια από λευκόχρυσο 18Κ με διαμάντια και δαχτυλίδι με πέρλα σε λευκόχρυσο 18Κ με λευκά και μαύρα διαμάντια VENETIA VILDIRIDIS. Πολυθρόνα ARTHUR BRETT, Veta Stefanidou Tsoukala.

Ο πρώτος σας ρόλος στο θέατρο ήταν στο «Ρομανσέρο». Ο πιο δύσκολος ρόλος σας;

Αυτός ήταν και πάλι. Αυτός με παίδεψε περισσότερο γιατί δεν είχα εμπειρία. Είχαν προηγηθεί δύο κωμωδίες με τον Ντίνο Ηλιόπουλο σε περιοδεία στην Αθήνα και την Κύπρο, αλλά καμία άλλη εμπειρία. Και ξαφνικά βρέθηκα σε ένα δραματικό έργο με άλλες απαιτήσεις.

Πώς είστε ως θεατής μιας θεατρικής παράστασης;

Είμαι καλοπροαίρετη, αλλά παρατηρώ τις λεπτομέρειες των λεπτομερειών. Γι’ αυτό, δεν με θεωρώ καλό θεατή. Βλέπω πολλά πια, ξέρω πολλά πια. 

Για τους νεότερους τουλάχιστον ηθοποιούς, το θέατρο λειτούργησε πολλές φορές και σαν ένα είδος ψυχοθεραπείας. Δηλαδή, με έναν τρόπο, μπόρεσαν να διαχειριστούν κάποιες ανασφάλειες και προβλήματα ισορροπώντας μέσω του ρόλου, μέσω της έκθεσης. Εσείς το νιώσατε ποτέ αυτό;

Όχι. Δεν νομίζω ότι η παράσταση σε βοηθά να κάνεις ψυχοθεραπεία. Αυτή πρέπει να την κάνεις μετά, στο σπίτι σου, αποκομίζοντας φυσικά εμπειρίες από τους συγγραφείς, τους συναδέλφους και τις ερμηνείες σου. Κάνεις απολογισμό στο σπίτι και, προσπαθώντας να βρεις τα λάθη σου, τα σωστά σου και τον ήρωα που θα υποδυθείς, αναγκάζεσαι να σκάψεις βαθιά στον εαυτό σου. Αλλά δεν πιστεύω ότι αυτό γίνεται μέσω των ρόλων, μέσω των εμπειριών. Μέσα στις εμπειρίες βέβαια είναι και μια ερμηνεία, ένας ρόλος, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και η ίδια η ζωή που μπορεί να σε κάνει να ψαχτείς.

Η ομορφιά σας τι ρόλο έπαιξε στην καριέρα σας;

Έπαιξε κάποιο ρόλο –τουλάχιστον τον πρώτο καιρό–, αλλά πιστεύω ότι η ομορφιά δεν αρκεί. Θα κρατήσει μια-δυο σεζόν και μετά τέρμα. Πρέπει να υπάρχει και ταλέντο. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, υπήρχε γιατί δουλεύω ακόμη, όπως ξέρετε! (γέλια)

Έχετε εισπράξει ποτέ κακοποιητική συμπεριφορά από συνάδελφο ή σκηνοθέτη στην πορεία της καριέρας σας;

Όχι, ήμουν από τις τυχερές. Ούτε συνάδελφοί μου μου έχουν εκμυστηρευτεί κάτι, μόνο ως γεγονότα τα άκουγα. Πέρασα πολύ ωραία στη δουλειά μου και ακόμη περνάω.

Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι το πρώτο μεγάλο κεφάλαιο του κινήματος Me Too έχει ανοίξει από το θέατρο;

Καλώς και άνοιξε. Μη φτάνουμε όμως σε υπερβολές και γενικεύσεις. Αυτό το κίνημα δεν απασχολεί μόνο το θέατρο, αλλά όλα τα επαγγέλματα. Λυπήθηκα όταν μάθαμε ότι συμβαίνουν τέτοια περιστατικά, όμως το ότι άνοιξε αυτό το κεφάλαιο, το ότι μίλησαν οι ηθοποιοί, το ότι άνοιξαν στόματα, είναι καλό – για να πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερή σας ευκολία ως ηθοποιού στο θέατρο –όχι στον κινηματογράφο– και ποιο πιστεύετε ότι είναι το μειονέκτημά σας;

Η ευκολία μου είναι ότι είμαι πάρα πολύ εργατική και ξεκινώ πάντα με πολλή όρεξη και διάθεση για το καλύτερο. Το μειονέκτημά μου δεν είναι μέσα στο θέατρο, είναι όταν βγω από αυτό. Έχω τρομερή δυσκολία στην επικοινωνία με τον κόσμο. Μου είναι απίστευτα ενοχλητικό να με ρωτούν για μένα ή για τους συναδέλφους στις πιο ακατάλληλες στιγμές. Σε ένα εστιατόριο, για παράδειγμα, την ώρα που βάζεις την μπουκιά στο στόμα σου, έρχεται κάποιος και σου λέει: «Μια selfie, κυρία Κοντού». Πηγαίνεις στο σουπερμάρκετ να ψωνίσεις, με γυαλιά και καπέλο για να μη σε αναγνωρίσουν, και σε ρωτούν: «Πώς διατηρείστε έτσι, κυρία Κοντού, τι κάνετε; Πείτε το και σε μας». Δεν έχω πάντα υπομονή να το διαχειριστώ. Κι επειδή το αντιμετωπίζω πάρα πολλά χρόνια, έχω κουραστεί. Δεν έχω πάντα το κέφι να απαντήσω. Απαντώ αρκετές φορές. Υπάρχουν όμως και στιγμές που είναι εντελώς ακατάλληλες για μια τέτοια επαφή.

Σακάκι και φόρεμα από μεταξωτό ύφασμα ATELIER LOUKIA. Σκουλαρίκια από χρυσό 18Κ με διαμάντια και πέτρες citrine και statement δαχτυλίδι από χρυσό 18Κ με διαμάντια και citrine KESSARIS.

Τι μπορείτε να εντοπίσετε ότι άλλαξε με τα χρόνια στο θέατρο;

Δεν αισθάνομαι ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά. Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί υπάρχουν αφάνταστα ταλαντούχα πλάσματα, τόσο γυναίκες όσο και άντρες. Οι παραστάσεις γίνονται αρκετά περιποιημένες τα τελευταία χρόνια. Ίσως να έχει αλλάξει και το κοινό.

Ποιο ρόλο έχετε ονειρευτεί ή σε ποιο έργο θα θέλατε να έχετε παίξει και είναι το απωθημένο σας;

Δεν έχω απωθημένα. Μπορώ να σας πω ότι το θέατρο δεν το ερωτεύτηκα ποτέ, το αγάπησα στη διαδρομή. Ο έρωτάς μου ήταν ο χορός. Όταν δεν έχεις ερωτευτεί κάτι αλλά το έχεις αγαπήσει, το συναίσθημα είναι πιο ήρεμο, ουσιαστικό και τακτοποιημένο. Ο έρωτας είναι εκείνος που σε ρίχνει στα πατώματα. Όταν, από ένα διάστημα και μετά, ο χορός έγινε απαγορευτικός για μένα, γιατί, παρόλο που πήρα μια υποτροφία, απαιτούνταν λεφτά για το εξωτερικό, το ένα έφερε το άλλο. Έτσι, ξεκίνησα με τέσσερα χρόνια στο Εθνικό Θέατρο, στο χορό στις αρχαίες τραγωδίες και σε αττικές κωμωδίες και άρχισε να μου αρέσει.

Ποια είναι η σχέση σας με τους ρόλους; Πόσο σας επηρεάζουν;

Ομολογώ ότι όταν υποδύεσαι ένα δραματικό χαρακτήρα για 3-4 μήνες, είσαι σε αντίστοιχη διάθεση. Δεν προλαβαίνεις να βγεις. Ποτέ, ωστόσο, δεν δυσκολεύτηκα να βγω από ένα ρόλο. Μου αρκούσε να σταματήσουν οι παραστάσεις, να περάσουν λίγες ημέρες και η διάθεσή μου άλλαζε από μόνη της.

Ποιος σκηνοθέτης και για ποιο λόγο υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικός για τη ζωή και την πορεία σας;

Όταν μπήκα στο Εθνικό Θέατρο, μόλις τελείωσα το γυμνάσιο, είχαμε σκηνοθέτη τον Ροντήρη. Μεγάλη προσωπικότητα! Όταν αναγκάζεσαι λοιπόν να κάνεις πρόβες με τον Δημήτρη Ροντήρη ή να είσαι κάτω από την Κατίνα Παξινού, τον Αλέξη Μινωτή, την Άννα Συνοδινού, τη Μαίρη Αρώνη, τη Βάσω Μανωλίδου ή τον Αλέξη Σολομό ως σκηνοθέτη, είσαι αυτόματα στην πιο σπουδαία σχολή. Στον κινηματογράφο αγάπησα πολύ τον Γιώργο Τζαβέλλα, με τον οποίο κάναμε την ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα». Ήταν ένας gentleman, ένας ήρεμος, εσωτερικός και ευαίσθητος άνθρωπος. Περάσαμε υπέροχα σε εκείνη την ταινία με τον Τζαβέλλα, όπως και με τον πανέξυπνο Σακελλάριο στις κωμωδίες του. 

Έχετε κάποια ιεροτελεστία, γούρι ή πρόληψη προτού ανέβετε στη σκηνή;

Όχι, μακριά από αυτά! Ούτε ζώδια, ούτε γούρια, ούτε κρεμμύδια, ούτε σκόρδα! Πιστεύω μόνο στον εαυτό μου.

Αν σας ρωτούσα τι είναι το θέατρο για σας, τι θα μου απαντούσατε; Τόπος αναψυχής.

*Info: Φέτος η Μάρω Κοντού παίζει στη σειρά του MEGA «Η γη της ελιάς».