ΤΟ ΒΗΜΑ logo

Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου: Οι εθισμοί, η απουσία των γονιών της και το ταξίδι απεξάρτησής της

Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου: Οι εθισμοί, η απουσία των γονιών της και το ταξίδι απεξάρτησής της 1
NDP PHOTO AGANECY

«Η καθημερινότητά μου δεν είχε τίποτα από αυτό που λέμε "οικογένεια". Ο μπαμπάς ήταν απών, γιατί ήταν κάθε μέρα στο γραφείο. Η μαμά μου κοιμότανε γιατί είχε θέατρο και μετά έβγαιναν», εξομολογείται η Λυκουρέζου σε μια εκ βαθέων συνέντευξη για το κανάλι The Outsiders στο Youtube.

ΑΠΟ GRACE TEAM

Το κανάλι The Outsiders στο YouTube ετοιμάζεται να ανεβάσει μια συγκλονιστική και πολύ προσωπική συνέντευξη με τη Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου την Κυριακή 16 Μαρτίου. Μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον με διάσημους γονείς, η Μαρία-Ελένη βρέθηκε να ζει δίπλα στη λάμψη του θεάματος, αλλά και στις δυσκολίες και προκλήσεις που τη συνοδεύουν. Η πορεία της, ωστόσο, την οδήγησε σε έναν κόσμο γεμάτο σκοτεινές στιγμές, όπου οι εξαρτήσεις έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Η μάχη της με τον εθισμό, όμως, έγινε η αφετηρία για τη δική της αναγέννηση.

Σήμερα, μετά από περισσότερα από 20 χρόνια μακριά από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, η Μαρία-Ελένη έχει μεταμορφώσει πλήρως τη ζωή της, υιοθετώντας έναν ολιστικό τρόπο ζωής που της προσφέρει ισορροπία, υγεία και εσωτερική γαλήνη. Μέσα από αυτή τη συνέντευξη, μοιράζεται την ιστορία της για να ενδυναμώσει και να εμπνεύσει όσους αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις.

Στο τρέιλερ του επεισοδίου, ακούμε τη Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου να εξιστορεί τα γεγονότα της ζωής της, τις δυσκολίες και τις περιπέτειές της με τα ναρκωτικά και την απεξάρτηση:

«Μεγάλωσα στην Αθήνα. Η καθημερινότητά μου δεν είχε τίποτα από αυτό που λέμε οικογένεια. Ο μπαμπάς ήταν απών, γιατί ήταν κάθε μέρα στο γραφείο. Η μαμά μου κοιμότανε γιατί είχε θέατρο και μετά έβγαιναν στα 80s-90s.

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που είχε πάντα πάρα πολύ κόσμο. Πολύ μόνη γιατί ήμουν μοναχοπαίδι. Ζούσα σε ένα σπίτι που είχε πάρα πολλούς τσακωμούς. Η μάνα μου με έπαιρνε παντού μαζί της. Στα εστιατόρια, στις πρόβες, στις παραστάσεις. Το δεύτερό μου σπίτι ήταν το θέατρο, η σκηνή. Αυτή ήταν η καθημερινότητά μου. Το σχολείο το βαριόμουν, έπληττα πάρα πολύ. Γιατί, ακριβώς, είχα την άλλη ζωή που ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα.

Έβγαινα από πάρα πολύ μικρή, είχα ελευθερία από πάρα πολύ μικρή. Ήμουν από τα λίγα 18χρονα που είχα δικό τους σπίτι τότε στην Αθήνα. Κέντρο διερχομένων: χτυπούσαν τα κουδούνια 2,3,5 η ώρα το πρωί. Ερχόντουσαν όλοι σε μένα, από τους dealers μέχρι το πιο αθώο κοριτσάκι, που ερχόταν σπίτι μου για να κάνει τα περίεργα πράγματα.

Κοκαΐνη, ecstasy, τριπάκια, όπιο, έχω δοκιμάσει τα πάντα. 18 Μαΐου 2003 ήταν η μέρα που είπα «τέλος». Πρέπει να ξέρεις ότι με το που σταματήσεις να παίρνεις αλκοόλ και ναρκωτικά, πρέπει να αλλάξεις οπωσδήποτε, 180 μοίρες την κοινωνική σου ζωή.

Μου πήρε καιρό να «ξε-φοβηθώ» και να ξαναβγώ στην κοινωνία. Έπαθα αγοροφοβία, έκανα κάτι και κουραζόμουν πάρα πολύ εύκολα. Άλλαξα τα πάντα αλλά αυτό δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Ξέρεις, δεν υπάρχει μέρα που να το έχω μετανιώσει. Μου γράφουν καμιά φορά «δεν πίνεις, είσαι ξενέρωτη, δεν ζεις». Όχι μόνο δεν έχω πεθάνει, αλλά ζω περισσότερο από ποτέ, πραγματικά. Η μεγαλύτερη μαγκιά είναι να πειθαρχήσεις στην τροφή σου.

Μόλις πειθαρχήσεις την τροφή σου, αποκτάς δύναμη. Δεν μπορεί κανένας να σε ελέγξει. Θέλω να βοηθήσω κόσμο με εξαρτήσεις, είτε αυτό είναι αλκοόλ είτε ναρκωτικά. Το θεωρώ υποχρέωσή μου και μέσα μου η καρδιά μου και η ψυχή μου μου λένε ότι αυτό θέλω να κάνω».

ΑΠΟΡΡΗΤΟ