Κι αν ο Γιώργος Λάνθιμος δεν είχε γίνει ποτέ σκηνοθέτης;

Ο Γιώργος Λάνθιμος, ο οποίος σήμερα κλείνει τα 51, είναι χωρίς αμφιβολία από τους πιο ανατρεπτικούς και περιζήτητους σκηνοθέτες της γενιάς του. Βασιλιάς του Greek Weird Wave, το ταλέντο του του χάρισε παγκόσμια καταξίωση. Με τον χαρακτηριστικό σουρεαλισμό και τις αντισυμβατικές αφηγήσεις του, ο Λάνθιμος κατάφερε να θέσει τη χώρα μας στο διεθνές κινηματογραφικό στερέωμα, δημιουργώντας ταινίες που κερδίζουν βραβεία και προκαλούν τον θεατή να δει τον κόσμο με νέα μάτια.

Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει αυτή την εξέλιξη; Κι όμως, πριν γίνει σκηνοθέτης, ο Γιώργος Λάνθιμος ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του, είχε στόχο να γίνει μπασκετμπολίστας. Η πορεία του στο άθλημα κόπηκε άδοξα, ωστόσο, μετά από έναν τραυματισμό.

Από τα παρκέ του Παγκρατίου στα Όσκαρ

Αν δεν είχε υπάρξει ένας τραυματισμός στα εφηβικά του χρόνια, ο Λάνθιμος ίσως να μην είχε μπει ποτέ πίσω από την κάμερα. Γεννημένος το 1973 στην Ικαρία και μεγαλωμένος στην Αθήνα, ο Γιώργος Λάνθιμος μεγάλωσε κυρίως με την μητέρα του, μετά τον χωρισμό των γονιών του. Από μικρός είχε εκδηλώσει έφεση στο μπάσκετ. Ο πατέρας του, Αντώνης Λάνθιμος υπήρξε μπασκετμπολίστας στην ομάδα του Παγκρατίου και της Εθνικής Ελλάδος και αργότερα έγινε προπονητής μπάσκετ στη σχολή Μωραΐτη, όπου αργότερα θα φοιτούσε ο γιος του. 

Ο Αντώνης Λάνθιμος ήταν όνομα στο μπάσκετ και είχε γράψει ιστορία και δίπλα στους Σκούταρη, Λέανδρο, Ραφτόπουλο, Γούναρη, Σισμανίδη, Μάγλο, Τριανταφύλλου, Μανάσο, Μούτσο και Μαυρομμάτη, βοήθησε την ομάδα του Παγκρατίου να τερματίσει στην τρίτη θέση στο πρωτάθλημα της Α εθνικής πίσω από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό

Μετά το σχολείο, ο Γιώργος Λάνθιμος ξεκίνησε να σπουδάζει Διοίκηση Επιχειρήσεων και να παίζει μπάσκετ στο Παγκράτι, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του. Ωστόσο, σύντομα θα εγκατέλειπε τόσο τις σπουδές όσο και τον αθλητισμό για να επικεντρωθεί στην τέχνη.

Μάλιστα στις αρχές τις δεκαετίας του '90, οι Έλληνες καλαθοσφαιριστές έκαναν απεργία ζητώντας από την Πολιτεία να αναγνωρίσει το άθλημα ως επαγγελματικό, εξασφαλίζοντας καλύτερες αμοιβές και συνθήκες εργασίας. Εκείνη την περίοδο, οι περισσότερες ομάδες επέλεξαν νεαρότερους παίκτες προκειμένου να λάβουν μέρος στους αγώνες. Κάπως έτσι, ο Γιώργος Λάνθιμος βρέθηκε να παίζει τρεις φορές σε αγώνες της Α1 στο ξεκίνημα της σεζόν 1991-1992 ως έφηβος.

Όμως, ένας σοβαρός τραυματισμός έμελλε να καθορίσει την πορεία του. Ήταν η στιγμή που ο Λάνθιμος αποφάσισε να αφήσει τα γήπεδα αλλά και τη Διοίκηση Επιχειρήσεων και να αφοσιωθεί σε κάτι διαφορετικό. Εκεί γεννήθηκε το ενδιαφέρον του για τον κινηματογράφο.

Η στροφή στον κινηματογράφο

Μετά τον τραυματισμό, ο Λάνθιμος πήρε μια σημαντική απόφαση. Εγγράφηκε στη Σχολή Σταυράκου, όπου σπούδασε κινηματογράφο. Αν και στην αρχή ασχολήθηκε με διαφημιστικά και βιντεοκλίπ, η φιλοδοξία του για κάτι πιο δημιουργικό και πρωτότυπο ήταν πάντα παρούσα. Η πρωτοποριακή του ματιά τον ώθησε να ασχοληθεί με το είδος του «greek weird wave», όπως το αποκαλούν, και να δημιουργήσει ταινίες που ανοίγουν νέους ορίζοντες.

Το Greek Weird Wave ήταν ένα κινηματογραφικό κίνημα που γεννήθηκε στη χώρα μας τη δεκαετία του 2000, το οποίο στόχο είχε να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο τα συστήματα εξουσίας - από την οικογένεια μέχρι το έθνος και το κράτος- επηρεάζουν διάφορες ομάδες ανθρώπων. Ήταν ένας κινηματογράφος που στόχο είχε να προκαλέσει και να προβληματίσει αντικατοπτρίζοντας τις διάφορες μορφές αντίδρασης, σύγκρουσης και ανατροπής που προκείπτουν στις σύγχρονες κοινωνίες από τα δρώντα υποκείμενα σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.

Αυτή η πορεία σταδιακά τον οδήγησε στην αναγνώριση που του αξίζει. Από το "Κυνόδοντα" (2009), που τον έκανε γνωστό διεθνώς, μέχρι τη συνεργασία με ηθοποιούς παγκόσμιας εμβέλειας, όπως η Emma Stone, η Olivia Colman και ο Willem Dafoe, ο Λάνθιμος μετατράπηκε σε έναν από τους πιο περιζήτητους σκηνοθέτες της εποχής μας.

Ένας νέος δρόμος

Αν δεν είχε τραυματιστεί τότε στο Παγκράτι, ίσως ο Λάνθιμος να είχε επιλέξει τον αθλητισμό, και το ελληνικό σινεμά να είχε χάσει έναν από τους πιο ιδιοφυείς εκπροσώπους του. Ο τραυματισμός αυτός όμως άνοιξε έναν νέο δρόμο, έναν δρόμο γεμάτο βραβεία, διακρίσεις και αναγνώριση σε όλο τον κόσμο.

Το "τι θα γινόταν αν" θα μείνει για πάντα αναπάντητο. Ωστόσο, το γεγονός παραμένει: ο Λάνθιμος -με τις δικές του δυνάμεις- αναδείχθηκε σε έναν καλλιτέχνη που άλλαξε τον κινηματογραφικό χάρτη για πάντα, αφήνοντας πίσω τα γήπεδα για τα κόκκινα χαλιά των σημαντικότερων κινηματογραφικών φεστιβάλ.