Η πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό, αλλοτινή μούσα του Χίτσκοκ και μύθος της μεγάλης οθόνης ήταν για μεγάλο μέρος του κοινού η ενσάρκωση μιας αληθινής ηρωίδας παραμυθιού.
Γόνος μιας καλής οικογένειας της Φιλαδέλφειας, κόρη ενός πάμπλουτου επιχειρηματία που είχε κερδίσει τρία Ολυμπιακά μετάλλια στο αγώνισμα της κωπηλασίας, διάσημη σταρ του Χόλιγουντ και μια από τις πιο εκθαμβωτικές παρουσίες της μεγάλης οθόνης, κάτοχος ενός βραβείου Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην «Χωριατοπούλα», η Γκρέις Κέλι βρισκόταν στην κορυφή του κόσμου όταν έφτασε στο φεστιβάλ των Καννών την άνοιξη του 1955 για να προωθήσει την τρίτη και τελευταία της συνεργασία με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, την ταινία «Το Κυνήγι του Κλέφτη», στην οποία σαγηνεύει με τη γοητεία της τον Κάρυ Γκραντ στο κοσμοπολίτικο Μόντε Κάρλο.
Ενώ βρισκόταν στις Κάννες η ηθοποιός δέχτηκε την πρόσκληση του γοητευτικού πρίγκιπα Ρενιέ του Μονακό και τον επισκέφθηκε στο ροζ ανάκτορο των Γκριμάλντι στο Μόντε Κάρλο. Η πρώτη αυτή συνάντηση είχε συνέχεια. Επιστρέφοντας στη Αμερική διατήρησε επικοινωνία με τον πρίγκιπα και γύρισε την τελευταία της ταινία «Ο κύκνος όπου δίπλα στον Άλεκ Γκίννες υποδύθηκε μια πριγκίπισσα. Η ζωή μιμήθηκε την τέχνη: Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων ο πρίγκιπας Ρενιέ τη ζήτησε σε γάμο. Η εταιρεία παραγωγής της ταινίας μάλιστα καθυστέρησε την κυκλοφορία της μέχρι την ημέρα του γάμου της Γκρέις με το Ρενιέ. Ενώ βρισκόταν στις Κάννες η ηθοποιός δέχτηκε την πρόσκληση του γοητευτικού πρίγκιπα Ρενιέ του Μονακό και τον επισκέφθηκε στο ροζ ανάκτορο των Γκριμάλντι στο Μόντε Κάρλο. Η πρώτη αυτή συνάντηση είχε συνέχεια.
Η θρησκευτική τελετή στις 18 Απριλίου 1956 στο Μονακό έμοιαζε με κινηματογραφικό παραμύθι. Προβλήθηκε άλλωστε και στους κινηματογράφους της εποχής.