Η Ρεβέκκα Καμχή, ο Γιώργος Περρής και ο Γιώργος Καραμίχος μιλούν στο grace.gr για τον νόμο που έγραψε ιστορία

Μια ιστορική μέρα ξημέρωσε για την Ελλάδα καθώς ο γάμος των ομοφύλων έγινε νόμος του κράτους με 176 «ναι». Ακολούθησαν 76 «όχι» και 46 αποχές ενώ «παρών» ψήφισαν 2 βουλευτές.

Πλέον, η Ελλάδα γίνεται η 21η στην Ευρώπη, η 16η στην ΕΕ και η 37η παγκοσμίως που νομιμοποιεί τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων. Ο Διεθνής Τύπος μίλησε για μια «πρωτοφανή εξέλιξη κι ένα νομοσχέδιο ορόσημο».

Με αφορμή τον νέο νόμο του κράτους, τρία πρόσωπα από τον χώρο της τέχνης, της μουσικής και της υποκριτικής σχολιάζουν στο grace.gr τη θριαμβευτική αυτή νίκη που καλλιεργεί το έδαφος ώστε όλα τα ζευγάρια να τολμούν να ονειρεύονται ξανά.

Ρεβέκκα Καμχή: «Αγάπη σημαίνει “σε βλέπω” και σε αναγνωρίζω»

«Αυτό το καινούργιο νομοσχέδιο περικλείει όλα όσα έχουν χιλιοειπωθεί κατά καιρούς με πυρήνα το θέμα των ίσων δικαιωμάτων. Πρέπει εδώ να θυμηθούμε και να συνειδητοποιήσουμε πόσα χρόνια, αιώνες στην πραγματικότητα, οι ομοφυλόφιλοι έχουν υποστεί εξοστρακισμό από την κοινωνία και έχουν αναγκαστεί να κρύβονται και να λένε ψέματα στον περίγυρο τους, μα και στους ίδιους τους τους γονείς! Ακόμα και αν αυτό έχει εξελιχθεί και δεν είναι πλέον ποινικό αδίκημα (!), σήμερα ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν – έχουν κάνει ψεύτικους γάμους, κοροϊδεύουν και ζουν μια ζωή μέσα στο ψέμα με τίμημα πολύ συχνά την υγεία τους, ψυχική και σωματική. Δεν έχουν όλοι την δύναμη και το κουράγιο να ζουν τη ζωή τους όπως την θέλουν και το κράτος έχει χρέος να προστατέψει αυτές τις αδύναμες ομάδες, όπως και όλες. Είναι χρέος ενός δημοκρατικού κράτους να κάνει ακριβώς αυτό.

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που επιτέλους η χώρα μας έκανε αυτό το βήμα προς την αποδοχή των συμπολιτών της που ανήκουν σε μια μειονότητα!

Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι το πρώτο χριστιανικό ορθόδοξο κράτος που αναγνώρισε τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών, αποδεικνύει ότι οι χριστιανοί ορθόδοξοι (βουλευτές και συμπολίτες μας) είναι καλοί άνθρωποι και έκαναν πράξη το “αγαπάτε αλλήλους”. Ακόμα κι αν αυτοί οι “άλλοι” είναι διαφορετικοί, αποδείξαμε στην πράξη ότι τους αγαπάμε. Αγάπη σημαίνει “σε βλέπω” και σε αναγνωρίζω. Επίσης “οι άλλοι” δεν είναι κάπου μακριά. Είμαστε εμείς, που είμαστε κόρες, αδελφές, ξαδέλφες, θείες, συνάδελφοι στη δουλειά, μητέρες, κ.ά. Είμαστε ήδη μέλη της παραδοσιακής οικογένειας. Απλώς πλέον μας αναγνωρίστηκαν και νομικά δικαιώματα και υποχρεώσεις. Τις είχαμε τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα σε ηθικό επίπεδο, αλλά τώρα πλέον τις έχουμε και νομικά και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό.

Ξαφνιάστηκα, πάντως, καθώς δεν είχα ξαναδεί λόγους και εισηγήσεις στη Βουλή, με το ποσοστό εκείνων που μιλούσαν “εκτός θέματος”, μια μεγάλη μερίδα των ομιλητών. Αν ήταν σε πανεπιστήμιο δεν θα περνούσαν τη χρονιά! Αν ήμουν ψηφοφόρος τους θα ντρεπόμουν, δηλαδή, όχι μόνο για αυτά που έλεγαν αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο μιλούσαν. Ήταν πραγματικά σοκαριστικό. Ξανά και ξανά μου έρχεται στο μυαλό ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να φτιάξουμε σε αυτή τη χώρα είναι η παιδεία. Μετά όλα θα ακολουθήσουν.

Με τη σύντροφο μου, τη Μαρίνα Κομνηνού, νιώσαμε κάποια στιγμή ότι αυτή η σχέση δεν ήταν απλά περαστική αλλά ότι θα έπρεπε να “επισημοποιηθεί”, όπως λέγαμε παλιά, σχεδόν με έναν συντηρητικό παλιομοδίτικο τρόπο. Νιώθω ότι έτσι προστατεύω και το παιδί μου αν μεθαύριο πάθω κάτι. Κάναμε έναν “γάμο”-σύμφωνο συμβίωσης με μερικούς φίλους μας σε έναν χώρο κλασικό όπου θα μπορούσαν να είχαν παντρευτεί και οι γονείς μας! Νιώθω ότι είναι σημαντικό να βλέπει κάποιος που είναι απέναντι μας ότι δεν διαφέρουμε σε τίποτα».

Γιώργος Περρής: «Με διαλύει σαν άνθρωπο το ότι κάποιοι παίρνουν το δικαίωμα να “ορίσουν” την ευτυχία των άλλων»

«Το θεωρώ βαθιά προσβλητικό να πρέπει να μιλάω για το αυτονόητο. Για το αν πρέπει, δηλαδή, οι άνθρωποι να είναι ισάξιοι και ισότιμοι σε αυτή τη ζωή; Τότε, ας μιλήσουμε και για το αν μας αρέσει η δημοκρατία. Ποιος ξέρει, μπορεί και να προτιμώ να ζω στη Χούντα – άλλωστε κάποιοι λένε πως δεν ήταν και κακά τότε.

Έχω ακούσει τρομερά επιχειρήματα που μου φαίνονται οριακά αστεία αν δεν ήταν τόσο σουρεαλιστικά! Το πρώτο και βασικό που εμένα με εξοργίζει είναι το “η κοινωνία δεν είναι έτοιμη”. Και το κράτος τι κάνει; Μα η κοινωνία ποτέ δεν είναι έτοιμη – αν περιμέναμε να είναι έτοιμη η κοινωνία, οι γυναίκες ακόμη δεν θα ψήφιζαν. Για αυτό υπάρχει το κράτος πρόνοιας, για να θεσμοθετήσει όπου χρειάζεται. Επίσης, με έχει σοκάρει η ρητορική μίσους και νομίζω ότι με αυτό θα έπρεπε περισσότερο να ασχοληθούμε.

Απορώ γιατί δεν έχουν γίνει μηνύσεις σε ανθρώπους που έχουν βγει στην τηλεόραση και έχουν πει τέτοια πράγματα που συνιστούν υποκίνηση δημόσιου μίσους. Επίσης, πολύ βασικό και τρελό επιχείρημα είναι ότι από σπίτι ομόφυλου ζευγαριού, θα βγει ομοφυλόφιλο παιδί! Αλήθεια; Όλοι κοιτάζουμε τα αστέρια, μα δεν γίναμε όλοι ποιητές νομίζω. Επίσης, αν δεν απατώμαι από ετερόφυλα ζευγάρια έχουμε γεννηθεί! Όλοι αυτοί οι άνθρωποι με τόσο μένος, αναρωτιέμαι ειλικρινά τι είναι αυτό που φοβούνται. Νομίζω ότι δεν αντέχουν να δουν ένα θέμα στο δικό τους σπίτι. Δες εσύ λοιπόν τι είναι αυτό που εσένα σε απειλεί. Το ζουμί είναι η αποδοχή. Τέλος, με διαλύει σαν άνθρωπο το ότι κάποιοι παίρνουν το δικαίωμα να “ορίσουν” την ευτυχία των άλλων. Να την κρίνουν και να αποφασίζουν για αυτήν.

Να το κλείσουμε λοιπόν: είμαστε ισότιμοι σε όλα. Η δημοκρατία δεν είναι σχετική υπόθεση. Δεν θέλω, επίσης, να μιλώ πολιτικά αλλά αυτή η κυβέρνηση το πέρασε και είναι μια νίκη της».

Γιώργος Καραμίχος: «Η αγάπη και η αποδοχή του άλλου είναι πολιτισμός»

Μόνο χαρά δίνει η αυτονόητη και αναγκαία νομοθετική αναγνώριση μιας πραγματικότητας που βοηθάει στην υγιέστερη συμβίωση των κατοίκων της χώρας μας. Όσο για τους ανθρώπους που προσπάθησαν να την αποτρέψουν, ντροπή τους γιατί αν μη τι άλλο είναι ανιστόρητοι και με παντελή έλλειψη αγάπης. Στο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου όπου βρίσκομαι αυτή τη στιγμή, άνθρωποι από όλο τον κόσμο μού δίνουν συγχαρητήρια και είναι χαρούμενοι που η Ελλάδα κάνει βήματα πολιτισμού. Γιατί η αγάπη και η αποδοχή του άλλου είναι πολιτισμός.

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Instagram/ @yorgoskaramihos, @GeorgePerris, NDP Photo Agency