Γκρέις Κέλι- Μαρία Κάλλας: Ανάμεσα σε δύο γυναίκες

Και οι δύο ήταν ξεχωριστές, γοητευτικές και ταλαντούχες. Αμφότερες είχαν στο πλευρό τους συντρόφους που αν και αναγνώριζαν την καλλιτεχνική τους αξία και την προσωπικότητά τους, παράλληλα τις είχαν επιλέξει και ως τρόπαια.

Όταν η Μαρία Κάλλας διαδέχθηκε την Τίνα Λιβανού στο πλευρό του Αριστοτέλη Ωνάση, η Γκρέις Κέλι την καλωσόρισε στο Μονακό με τον πιο θερμό τρόπο. Οι δυο γυναίκες θα έμεναν φίλες μέχρι το τέλος της ζωής της μεγάλης λυρικής τραγουδίστριας.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε το επιχειρησιακό επιτελείο του στο Μονακό. Η συμμετοχή του στην οικονομία του μικροσκοπικού πριγκιπάτου ήταν τόσο σημαντική ώστε η σχέση του με τον πρίγκιπα Ρενιέ να είναι ιδιαίτερα στενή. Λέγεται ότι όταν ο πρίγκιπας αναζητούσε μια σταρ του Χόλιγουντ για σύζυγο, στράφηκε στο δαιμόνιο Έλληνα για να ζητήσει τη συμβουλή του. Ο Ωνάσης του είχε προτείνει την Μέριλιν Μονρόε. Ο Ρενιέ ωστόσο επέλεξε να προσεγγίσει την αριστοκρατική Γκρέις Κέλι.

Η συμμετοχή του Αριστοτέλη Ωνάση στην κοινωνική ζωή του Μονακό ήταν έντονη. Ο φωτογραφικός φακός είχε απαθανατίσει συχνά την πριγκίπισσα Γκρέις δίπλα στην Τίνα Ωνάση. Οι δυο τους συναγωνίζονταν τόσο σε ομορφιά όσο και σε κομψότητα και έδειχναν να έχουν καλή σχέση. Όμως μετά το χωρισμό της από τον Ωνάση, η Τίνα και η Γκρέις δεν φαίνεται να διατήρησαν καμία επαφή.

Αντίθετα, η Γκρέις έμοιαζε ενθουσιασμένη που η νέα συνοδός του Έλληνα εφοπλιστή ήταν η Μαρία Κάλλας. Εξέχουσα εκπρόσωπος του λυρικού τραγουδιού, ιέρεια μιας υψηλής τέχνης, ήταν ακριβώς το είδος του ανθρώπου που ήθελε να έχει κοντά της η πριγκίπισσα, μια εξίσου καλλιτεχνική φύση, που πλέον όμως είχε έναν νέο ρόλο και ίσως νοσταλγούσε τις ασχολίες του παρελθόντος, όπως άλλωστε συνέβαινε και με την ίδια. Αν και πριν τον γάμο της με τον πρίγκιπα του Μονακό, η Γκρέις είχε την εντύπωση ότι θα μπορούσε να συνεχίσει επιλεκτικά την καριέρα της, παίζοντας έστω αραιά και που σε ταινίες, ο Ρενιέ θα της το απαγόρευε, προς μεγάλη της απογοήτευση.

Η Κάλλας ωστόσο έδειχνε να απολαμβάνει πολύ περισσότερο από την καριέρα της τον ρόλο της συντρόφου του Ωνάση και ήλπιζε κάποια στιγμή να παντρευτούν. Αυτό ωστόσο δεν συνέβη ποτέ.

«Εμείς οι γυναίκες είμαστε τυχερές, διότι οι άντρες μας αγαπούν όπως είμαστε και μας βλέπουν πολύ καλύτερες απ΄ό,τι είμαστε» θα δήλωνε σε συνέντευξή της το 1965 η Κάλλας: «Ενώ εμείς είμαστε λίγο δολοπλόκες και αυτό δεν είναι ωραίο. Έχουμε γλώσσα που «κόβει» πολύ και μιλάμε πριν σκεφτούμε, όπως κι εγώ, άλλωστε, δεν αποτελώ εξαίρεση…. Οι γυναίκες έχουμε μια μεγάλη δύναμη που δεν την χρησιμοποιούμε αρκετά: τη θηλυκότητα… Αν απλούστατα ξέραμε να είμαστε γυναίκες, θα είχαμε όλο τον κόσμο στα πόδια μας!».

Όπως και η Τίνα Λιβανού, η Κάλλας ήταν μια εξίσου εντυπωσιακή παρουσία όσο και η υπέρκομψη Γκρέις. Η εμβληματική τραγουδίστρια της Όπερας ήταν ιδιαίτερα υπερήφανη για το σώμα της και απολάμβανε να φορά με αυτοπεποίθηση μαγιό, έχοντας καταφέρει να χάσει τριάντα κιλά, με πολύ κόπο όμως, κόστος στις φωνητικές της δυνατότητες και την υγεία της και έπειτα από επίπονη ιατρική αρωγή. Φήμες ήθελαν την Κάλλας να καταπίνει μέχρι και έναν κεστοειδή σκώληκα, γνωστό στην καθομιλουμένη ως ταινία προκειμένου να αδυνατίσει. Ήταν μια βιτριολική κριτική για την παράσταση της «Αΐντα» που εστίαζε όχι στο μεγάλο χάρισμα της Κάλλας αλλά στα κιλά της που την οδήγησε το 1954 στο να αποφασίσει να ακολουθήσει αυστηρότατη δίαιτα αλλά και να υποβληθεί σε διάφορες αμφιλεγόμενες θεραπείες προκειμένου να αποκτήσει μια σιλουέτα σαν αυτή του πρότυπου της που ήταν η Όντρει Χέπμπορν.

Το τέλος του δεσμού της Κάλλας με τον Ωνάση και η διακοπή της συνεργασίας του εφοπλιστή με τους Γκριμάλντι δε σήμανε το τέλος της φιλίας με την Κάλλας. Η ντίβα ήταν συχνά προσκεκλημένη στο Μονακό μέχρι το τέλος της ζωής της, απολαμβάνοντας ήσυχες μέρες στο εξοχικό των Γκριμάλντι. "To Μονακό είναι το μόνο μέρος όπου μπορώ να ξεκουραστώ" έλεγε η Μαρία Κάλλας. Η εκτίμηση που έτρεφε το ζεύγος για την σοπράνο ήταν αυτόφωτη.

Η Κάλλας ωστόσο ήταν απαρηγόρητη έπειτα από τον χωρισμό της: «Ήταν σαν να δέχτηκα ένα χτύπημα στο κεφάλι, είναι φρικτό. Θα προσπαθήσω να βάλω τάξη στον πονεμένο μου νου, να επιβιώσω. Εγκατέλειψα μια απίστευτη καριέρα, σε ένα δύσκολο επάγγελμα. Είναι εύκολο να λέει κανείς “καμία μνησικακία”. Παρακαλώ τον Θεό για να ξεπεράσω αυτή τη στιγμή. Αν αναζητώ τον πρίγκιπά μου; Ελπίζω να συναντήσω έναν πραγματικό άνδρα που να με δεχτεί για αυτό που είμαι.».Ο θάνατος του Ωνάση το 1975 ήταν ένα μεγάλο χτύπημα για εκείνη. "Το ευτυχισμένο πουλί τραγουδά, το δυστυχισμένο γυρίζει στη φωλιά του και πεθαίνει" είχε πει σε μια συνέντευξή της. Θα ακολουθούσε τον Ωνάση δύο χρόνια αργότερα σε ηλικία μόλις 53 ετών.

Cover Photo: Getty Images/Ideal Image