Γκάια Μερκούρη: «Ό,τι και αν πω, θα κριθώ ως nepo baby»

Μόλις είχα φτάσει στην Τήνο, χτύπησε το τηλέφωνό μου και ήταν η Έλενα Χριστοπούλου, που μου ανακοίνωσε ότι πήρα το ρόλο. Τελικά, μάζεψα ξανά τις βαλίτσες μου και έφυγα για Βουλγαρία. Είχα πολλές προσδοκίες συμμετέχοντας σε μια τόσο μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή με διεθνούς φήμης ηθοποιούς. Ωστόσο η πραγματικότητα με προσγείωσε γρήγορα και κατάλαβα ότι αυτό που είχα στο μυαλό μου δεν ίσχυε. Από τη μία, ήταν ακραίο να βρίσκομαι 24 ώρες κοντά σε τόσο σπουδαίους ηθοποιούς. Να τρώμε μαζί, να κοιμόμαστε μαζί, να βιώνουμε έντονες καταστάσεις... Είχε ενδιαφέρον το ότι διαπίστωσα πως όλοι αυτοί οι celebrities είναι διαφορετικοί στην αληθινή ζωή. Από την άλλη, αυτό που κρατώ είναι να μην έχω προσδοκίες. Κυρίως, όμως, συνειδητοποίησα ότι θέλω να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο, και συγκεκριμένα με τη σκηνοθεσία. Στα γυρίσματα παρατηρούσα τα πάντα με μεγάλη χαρά και περιέργεια. Είχα μαγευτεί από τον κινηματογραφιστή της ταινίας, Ματίας Μπουκάρ, και, ευτυχώς, είχε κι εκείνος πολλή όρεξη να μου λύσει όποια απορία είχα. Σίγουρα περίμενα ότι θα ήταν μια απαιτητική παραγωγή, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν φανταζόμουν ότι θα είχε τόση κούραση. Οι ώρες δουλειάς ήταν ατέλειωτες – μπορεί να φτάναμε και τις δεκαεπτά ώρες γύρισμα.

Το ενδιαφέρον σας για τη σκηνοθεσία πώς προέκυψε;

Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με κάτι πολύ δημιουργικό. Αν και δεν την είχα δοκιμάσει ποτέ, νιώθω πως η σκηνοθεσία είναι αυτό που μου ταιριάζει καλύτερα. Θεωρώ πως έχω και τις ικανότητες που χρειάζονται για να ακολουθήσει κάποιος αυτό το επάγγελμα. Ό,τι κι αν έχεις οραματιστεί, αν δεν διαθέτεις βασικές δεξιότητες –όπως το να επικοινωνείς στους συνεργάτες σου ακριβώς αυτό που έχεις στο μυαλό σου–, δεν θα το καταφέρεις. Επίσης, αγαπώ πολύ τον κινηματογράφο, ενώ έχω μεγαλώσει στο κατάλληλο σπίτι για να μπορώ να αποκαλώ τον εαυτό μου «film nerd».

Θα μπορούσατε να ζείτε στο εξωτερικό, ωστόσο επιλέξατε την Αθήνα. Τι είναι αυτό που απολαμβάνετε περισσότερο στην καθημερινότητά σας στην Ελλάδα;

Είχα σκοπό να πάω για σπουδές στο Άμστερνταμ. Είναι ο πατέρας μου μισός Ολλανδός, έχω ταξιδέψει τόσες φορές εκεί και μου αρέσει πολύ ως πόλη, οπότε φαινόταν η ιδανική επιλογή. Σπούδαζε άλλωστε και η αδελφή μου εκεί και θα έμενα μαζί της. Έκανα αίτηση σε τέσσερα ολλανδικά πανεπιστήμια και μπήκα σε όλα, όχι όμως σε αυτό που επιθυμούσα πραγματικά. Επειδή όμως είμαι πολύ ξεροκέφαλη, είπα όχι. Δεν ήθελα να πάω σε κανένα άλλο. Στη μητέρα μου το ανακοίνωσα την ημέρα της πτήσης μου. Σίγουρα δεν της άρεσε και αναρωτήθηκε τι ακριβώς θα κάνω στην Αθήνα. Εγώ είχα ήδη επικοινωνήσει με την Έλενα Χριστοπούλου, ενώ είχαμε κάνει και ένα ραντεβού – σαν να το ήξερα ότι θα μείνω στην Ελλάδα. Ήθελα να μπω στην ομάδα του In the FAB και να δουλέψω μαζί της, χρησιμοποιώντας και τα social media. Έτσι, όλα πήραν το δρόμο τους. Αυτό που έχω αγαπήσει στην Αθήνα και που δεν θα με κάνει να φύγω ποτέ είναι η αύρα της, όλη αυτή η ζεστασιά και η φιλοξενία που βγάζει. Νιώθεις παντού ότι είσαι σπίτι σου. Είναι μικρά πράγματα που κάνουν τη διαφορά. Για παράδειγμα, στο εξωτερικό αγοράζεις μέχρι και το νερό ή δεν σε αφήνουν να πας τουαλέτα σε ένα άκυρο μπαρ στο Άμστερνταμ χωρίς να πληρώσεις. Εδώ σε αγκαλιάζουν, θέλουν να σε βοηθήσουν. Πέρα από τη λάμψη που έχει η Αθήνα στα μάτια μου, με κρατά εδώ και το γεγονός ότι έχω χτίσει τη ζωή μου και είναι δύσκολο να την αφήσω. Τρία χρόνια τώρα, ζω μόνη και έχω αναλάβει όλες τις υποχρεώσεις μου, κι αυτό μου αρέσει πολύ.

Έχουμε δει να χρησιμοποιείτε τα social media για να μιλήσετε και για τις δύσκολες ψυχολογικά ημέρες σας. Πώς τις διαχειρίζεστε και τι σας βοηθά να διατηρείτε μια καλή ψυχική υγεία;

Στη φάση που διανύω τώρα, ούτε εγώ μπορώ να πω στον εαυτό μου τι είναι αυτό που με χαροποιεί και τι μου δίνει κίνητρο να βγω έξω και να κάνω περισσότερα πράγματα. Έχω κλειστεί αρκετά γιατί μου αρέσει πολύ να είμαι μόνη στο σπίτι μου. Ωστόσο βάζω μέσα στην ημέρα μικρά tasks που, ναι μεν, είναι ασήμαντα, αλλά για τη δική μου ψυχολογία έχουν ουσία. Οι μικρές αλλαγές κάνουν τη μεγάλη διαφορά.

Τι σας φοβίζει περισσότερο στον κόσμο μας;

Τα social media. Παρά το γεγονός ότι μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε με φανταστικό τρόπο και να μιλήσουμε για σημαντικά θέματα, πολλές φορές δεν χρησιμοποιούνται για τους σωστούς σκοπούς. Δεν είναι τυχαίο που η κατάθλιψη στους εφήβους έχει αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Μόλις έγιναν επάγγελμα τα social, σταμάτησα να ξοδεύω ανούσιο χρόνο σε αυτά. Με φοβίζουν επειδή πολλοί λάθος άνθρωποι έχουν μεγάλη δύναμη σε αυτές τις πλατφόρμες. Γενικότερα η τεχνολογία με τρομάζει, όπως και το ΑΙ και το ChatGPT. Μάλλον είμαι πιο old soul και όλα αυτά δεν με κάνουν να αισθάνομαι καλά. Συχνά ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν κινητά, όπου, για να βρω μια τοποθεσία, την ψάχνω σε ένα μεγάλο χάρτη. Θα υπήρχε περισσότερος ρομαντισμός χωρίς την τεχνολογία. Πιστεύω πως καταστρέφει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, δεν μας αφήνει να έχουμε τη δική μας άποψη ακριβώς επειδή ακούμε τόσο πολλές στα social, που μπορεί να αφορούν από ένα lip liner μέχρι τα λόγια του Τραμπ – κάτι τόσο μικρό και κάτι τόσο σημαντικό που μας επηρεάζει άμεσα.

Έρχεστε αντιμέτωπη με σχόλια περί νεποτισμού και, αν ναι, πώς τα αντιμετωπίζετε;

Ό,τι κι αν πω, θα κριθώ ως nepo baby. Συνειδητοποίησα ποιοι πραγματικά είναι οι γονείς μου πριν από περίπου τρία χρόνια. Είχα πάει στον μπαμπά μου στην Αμερική και, συζητώντας με μια κολλητή του, μου είπε ότι ο πατέρας μου είναι θρύλος και την έχει εμπνεύσει πολύ. Εγώ απλώς αναρωτιόμουν για τι πράγμα μιλούσε. Τότε με ρώτησε: «Κορίτσι μου, δεν έχεις καταλάβει ποιος είναι ο πατέρας σου;». Όταν μου έδειξε εικόνες από τη συνεργασία του με τη Λίντα Εβαντζελίστα, άλλαξαν κάπως τα πράγματα στο μυαλό μου. Έχοντας μεγαλώσει σε μια απόλυτα νορμάλ οικογένεια και σε μια πολύ κλασική καθημερινότητα, δεν μπορούσα να αντιληφθώ το νεποτισμό. Οι άνθρωποι όμως πάντα θα βρίσκουν κάτι να πουν, να κράξουν, να βγάλουν το θυμό τους – και είναι πολύ εύκολο να το κάνουν σε ένα κοριτσάκι που λέει όλη μέρα «χαζομάρες» στο TikTok. Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι όταν πω κάτι σημαντικό μέσα από την πλατφόρμα μου, που είναι προσωπικό μέσο κοινωνικής δικτύωσης, είτε αυτό αφορά την ψυχική υγεία είτε τη γενιά μου, ξαφνικά όλοι μου ασκούν αρνητική κριτική. Δεν μπορώ να καταλάβω από πού προέρχεται όλο αυτό. Θέλω όμως να χρησιμοποιώ την πλατφόρμα μου και για σοβαρά θέματα, όχι μόνο για να δείχνω κρέμες, το γυμναστήριο και τη ρουτίνα μου. Είναι καθοριστικό για μένα να μοιράζομαι τι περνώ προσωπικά και τι σκέφτομαι ως 20χρονη και να βλέπω ότι υπάρχει κόσμος που ταυτίζεται μαζί μου. Όταν ανεβάζω κάτι πιο σημαντικό και δέχομαι μηνύματα από κορίτσια που βιώνουν κάτι αντίστοιχο ή προσπαθούν να με βοηθήσουν, τότε όλο αυτό αποκτά ουσία. Στην τελική, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ακόμα και ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο nepo baby δεν έχει το δικαίωμα να νιώθει άσχημα. Ακόμα κι αν ήμουν όλα αυτά, δεν σημαίνει ότι δεν έχω συναισθήματα, δεν έχω ορμονικά ζητήματα, δεν έχω κακές ημέρες ή αρνητικές σκέψεις.

Φαντάζομαι πως σας ρωτούν συχνά για τη σχέση που έχετε με τη μητέρα σας. Ωστόσο με τον πατέρα σας τι σχέσεις έχετε;

Νομίζω ότι είμαστε περισσότερο κολλητοί παρά πατέρας και κόρη. Θεωρώ πως λειτουργεί καλύτερα αυτό. Από μικρή, καθώς δεν μένουμε μαζί, σκεφτόμουν πώς θα μπορούσα να χτίσω καλύτερη σχέση μαζί του. Κάποια στοιχεία της προσωπικότητάς του δεν μου άρεσαν και είχα κολλήσει στην ιδέα να τον αλλάξω ή να αλλάξω εγώ για να συνυπάρχουμε πιο αρμονικά. Στην πορεία, κατάλαβα ότι δεν θα είμαι εγώ ο άνθρωπος που θα αλλάξει τον πατέρα μου και προσαρμόστηκα σε μια άλλη νοοτροπία. Όταν άρχισα να τον αντιμετωπίζω ως φίλο μου, τότε όντως δημιουργήσαμε μια απίστευτη σχέση. Για παράδειγμα, μοιράζομαι μαζί του όλα προσωπικά μου. Στη μητέρα μου δεν λέω τίποτα.

Τώρα που μιλήσατε για την προσωπική σας ζωή, θα μας πείτε ποιο είναι το πιο τοξικό πράγμα που έχετε κάνει σε σχέση σας;

Δεν είμαι η κοπέλα που θα ψάξει το κινητό του συντρόφου της ή που θα μάθει από άλλους πού είναι και θα πάει να τον βρει. Είμαι στο άλλο άκρο. Πολλές φορές, ωστόσο, μόλις ξεκινώ μια νέα σχέση, μου βγαίνει ένας κακός εαυτός ή κάνω ένα μεγάλο push back συναισθηματικά. Ειδικά όταν η σχέση γίνεται πιο ουσιαστική, τότε κάνω πίσω, κι αυτό είναι τοξικό. Γιατί, ναι μεν, παίρνω την απόφαση να εμβαθύνω, αλλά, μόλις νιώσω, έστω και λίγο, ευάλωτη, εκφράζω αρνητικότητα και θυμό προς τον άλλο. Προφανώς αυτό οφείλεται σε τραύματα από προηγούμενα βιώματά μου ή μπορεί απλώς να μην είμαι αρκετά έτοιμη για μια καινούρια σχέση. Επίσης, δύσκολα αποδέχομαι ότι ο έρωτας μπορεί να είναι ήρεμος και ψύχραιμος. Τον συνδυάζω στο μυαλό μου με τοξικές καταστάσεις, τρέλα, πάθος, ένταση και φωνές.

Ποιες είναι οι τρεις στιγμές που αναπολείτε περισσότερο από το 2024;

Σίγουρα η πρώτη ημέρα που μπήκα στο διαμέρισμά μου, το οποίο χρυσοπλήρωσα με δικά μου χρήματα. Κάθισα σε ένα άδειο σπίτι σκεπτόμενη πως μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Δεύτερη στιγμή είναι όταν η Έλενα μου ανακοίνωσε τη συμμετοχή μου στο «Sacrifice». Τέλος, θα πω ότι πέρασα τον ωραιότερο Αύγουστο της ζωής μου. Ήταν ένας ακραίος Αύγουστος, έτσι ακριβώς όπως πρέπει να είναι.

Τόσο μέσα από τη στάση σας όσο και από την αισθητική σας, βγάζετε μια ανεπιτήδευτη προσωπικότητα. Τι είναι αυτό που σας βοηθά να κάνετε αυτό που πραγματικά θέλετε χωρίς να σκέφτεστε τη γνώμη τρίτων;

Πράγματι, είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου να μην ενδιαφέρομαι για το τι θα πουν οι άλλοι, κι αυτό το οφείλω στους γονείς μου. Επίσης, το bullying που έχω δεχθεί με έκανε να καταλάβω πόσο χρόνο χάνεις και πόσο μάταιο είναι να επεξεργάζεσαι ό,τι λέει ο οποιοσδήποτε. Οπότε, κάνω focus στο τι πραγματικά νιώθω και θέλω εγώ. Προφανώς αυτό φέρνει και έναν εγωισμό, αλλά τουλάχιστον δεν επιτρέπω στον καθέναν να με επηρεάζει.