Γιώργος Χριστοδούλου: «Κάνω μόνο πράγματα που με αγγίζουν καλλιτεχνικά»

Ο Γιώργος Χριστοδούλου είναι ο ταλαντούχος ηθοποιός που οι περισσότεροι γνωρίσαμε μέσα από τις πιο επιτυχημένες σειρές των τελευταίων χρόνων στην ελληνική τηλεόραση. Φέτος είναι ένας εκ των πρωταγωνιστών στη σειρά «Το Ναυάγιο» του Mega, στο οποίο υποδύεται τον δημοσιογράφο Γιώργη Κανελλάκη. Η σειρά βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη, έχει την υπογραφή του σκηνοθέτη Γιάννη Χαριτίδη και του σεναριογράφου Γιώργου Κόκουβα.

Μπορεί για το τηλεοπτικό κοινό να αποτελεί ένα νέο, ανερχόμενο και πολλά υποσχόμενο πρόσωπο, για τους «εραστές» του θεάτρου ωστόσο, ο ηθοποιός είναι μάλλον παλιός πλέον, αφού μετρά ήδη 11 χρόνια πορείας στη σκηνή, έχοντας συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες, ερμηνεύοντας δυνατούς ρόλους σε εξίσου δυνατές παραστάσεις -σε ορισμένες από τις οποίες είχε και ρόλο σκηνοθέτη- και έχοντας ήδη γράψει, σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστήσει στο δικό του έργο, με τίτλο «Ο Συνεργός» στο θέατρο Επί Κολωνώ, το 2022.

Παρά την επιτυχία ο Γιώργος Χριστοδούλου παραμένει προσγειωμένος, πιστός στις καλλιτεχνικές του αξίες και στο όραμα, και επικεντρώνεται σε πράγματα πιο σημαντικά, όπως η οικογένειά του. Ο ηθοποιός είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Μαρία Προϊστάκη, με την οποία έχουν αποκτήσει δύο παιδιά. Ο ίδιος μιλά συχνά για την αξία της οικογένειας, αλλά και πώς προσεγγίζει έναν ακόμα ρόλο στην ζωή του -τον πιο σημαντικό- αυτόν του πατέρα.

Επιπλέον ποιος πραγματικά γνωρίζει την ουσία του, το ποιος είναι και τι πραγματικά θέλει ώστε να το εκφράσει με αυθεντικότητα στους γύρω του. Αυτό απαιτεί πολλή δουλειά με τον εαυτό σου. Πολλή αγγαροδουλειά, την οποία συνήθως κάνουν αυτοί που τους αναγκάζει η ζωή να μηδενίσουν, να αναθεωρήσουν και να το ξαναπιάσουν το πράγμα από την αρχή. Οι υπόλοιποι συντηρούμε την πλάνη μας.

Τι άλλο να περιμένουμε να δούμε από τον Γιώργη;

Να περιμένετε πολλές πτώσεις, πολλές προσπάθειες, πολλές συγχύσεις, πολλές αποτυχίες. Θα συναντήσει διάφορες δυσκολίες από πολλές πλευρές. Μην περιμένετε να το βάλει κάτω όμως. Θα τα καταφέρει; Αυτό θα σας αφήσω να περιμένετε λίγο για να το δείτε.

Περιμένατε ότι το κοινό θα ξεχωρίσει τόσο γρήγορα την σειρά «Το Ναυάγιο»; Πού πιστεύετε ότι οφείλεται η επιτυχία; Αισθάνεστε υπερήφανος που είστε μέρος της;

Και να μην είχε τηλεθέαση, πάλι περήφανος θα ένιωθα για αυτή τη δουλειά. Πέρα από τη σεναριακή, σκηνοθετική και ερμηνευτική ποιότητα της σειράς, το Ναυάγιο προσπαθεί να μιλήσει και για κάτι πολύ πιο σημαντικό. Για εκείνα τα κομμάτια της διαχρονικής ελληνικής παθογένειας που αφορούν την απόδοση ευθυνών, τη δικαιοσύνη, τη δυσκολία συνεννόησης και συνεργασίας σε στιγμές κρίσης, τη διαπλοκή, την κουμπαριά κτλ. Ναι, με αφορά σαν καλλιτέχνη να μιλήσω για αυτά, να τα διακρίνω στο σενάριο και να προσπαθήσω να τα κάνω πιο ανάγλυφα παίζοντας τον Γιώργη. Είμαι σε αυτή τη δουλειά με το κεφάλι ψηλά. Από ολες τις σειρές που παίζονται τώρα στην ελληνική τηλεόραση, πάλι στο Ναυάγιο θα επέλεγα να παίζω.

«Σασμός» και «Το Ναυάγιο». Το ντεμπούτο σας στην TV ήταν πολύ δυνατό μέσα από δύο επιτυχημένες ελληνικές παραγωγές, που αγαπήθηκαν γρήγορα από το κοινό. Πώς αισθάνεστε για αυτό;

Νιώθω ότι δεν πρόδωσα τον εαυτό μου και εξακολουθώ να λειτουργώ με τον τρόπο που λειτουργώ τόσα χρόνια στο θέατρο. Κάνω μόνο πράγματα που μου μιλούν, που με συγκινούν και με αγγίζουν καλλιτεχνικά. Ευτυχώς δεν έχω αναγκαστεί για βιοποριστικούς λόγους να ρίξω νερό στο κρασί μου. Όχι, δεν κάνω τηλεόραση μόνο για τα λεφτά και θα κάνω τα πάντα για να μην αναγκαστώ να καταφύγω σε αυτή τη λογική.

Ποιον ρόλο ξεχωρίζετε από τους δύο; Υπάρχουν στοιχεία στους δύο χαρακτήρες που να εντοπίζετε και στον εαυτό σας;

Αναπόφευκτα όλοι οι ρόλοι αποκτούν κομμάτια δικά μας ή δίνουν το έναυσμα για να φωτιστούν σε στιγμές άγνωστα ή αδύναμα κομμάτια του χαρακτήρα μας. Στην πραγματικότητα όμως, δεν είμαι ούτε σαν τον Σταύρο, ούτε σαν τον Γιώργη. Καμία σχέση δεν έχω με κανέναν τους. Κι όσο απομακρύνομαι από τον εαυτό μου παίζοντας έναν ρόλο, τόσο πιο ικανοποιημένος θα είμαι σαν ηθοποιός.

Έχετε μια σημαντική πορεία στο θέατρο, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι του κοινού σάς γνώρισε μέσα από την τηλεόραση. Πώς αισθάνεστε για αυτό;

Σίγουρα δημιουργείται μέσα σου η πλάνη ότι επειδή σε έμαθε ο πολύς ο κόσμος, πέτυχες. Αλλά είναι ψέμα. Θα προτιμούσα αν με ρωτάτε, να με ξέρει ο κόσμος και να με εκτιμά ειλικρινά, όχι επειδή με αναγνωρίζει από την τηλεόραση αλλά επειδή έχω όντως καταφέρει κάτι σημαντικό στην τέχνη μου. Δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο αυτήν την στιγμή. Η παρούσα κατάσταση πολλές φορές είναι ανούσια και εντελώς εφήμερη.

Θέατρο ή τηλεόραση και γιατί; Είστε πιο πολύ «στα νερά σας» στο θέατρο;

Ναι, νιώθω πιο πολύ στα νερά μου στο θέατρο, γιατί στην πραγματικότητα παίζω επαγγελματικά από παιδί και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι ωραίο και γοητευτικό κάποιες στιγμές, να νιώθω ότι κολυμπάω σε άγνωστα νερά . Οπότε η τηλεόραση έχει λειτουργήσει σε μένα αναζωογονητικά.

Στάθης Λιβαθινός, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Χρήστος Λύγκας, Αντώνης Αντύπας, Xρήστος Θεοδωρίδης, Γιώργος Παπαγεωργίου, Σοφία Σπυράτου. Έχετε συνεργαστεί με μερικούς πολύ αξιόλογους σκηνοθέτες. Τι κρατάτε από τη συνεργασία μαζί τους;

Ο καθένας έχει αφήσει στίγμα ανεξίτηλο. Άλλος μεγαλύτερο, άλλος μικρότερο. Δεν είναι όλοι αυτοί το ίδιο για μένα αλλά σίγουρα όλοι άφησαν το σημάδι τους. Ευτυχώς δεν έχουν υπάρξει δουλειές που στο τέλος είπα “τώρα αυτό τι το ήθελα να το κάνω”. Και για να είμαι απολύτως ειλικρινής με πήγαν μπροστά σαν ηθοποιό και σαν άνθρωπο κυρίως οι αποτυχίες. Τόσο σε επίπεδο συνεργασίας όσο και αποτελέσματος.

Tι είναι αυτό που θα μπορούσε να σας κάνει να αγαπήσετε την τηλεόραση; Να σας ιντριγκάρει;

Ειλικρινά χαίρομαι που είμαι στην τηλεόραση έτσι όπως είμαι. Αγαπάω την δουλειά μου πρώτα από όλα είτε βρίσκομαι πάνω σε μία σκηνή είτε στέκομαι μπροστά στον φακό. Στην τηλεόραση η αλήθεια είναι ότι έχω την ψυχολογία του πρωτάρη. Νιώθω ότι δεν έχω δείξει τίποτα ακόμα από εμένα. Ότι δεν έχω ακόμα δεχτεί τις προκλήσεις που θα ήθελα να αντιμετωπίσω. Κι αυτό με κρατάει σε μία ωραία εγρήγορση και ανυπομονησία.

Τα τελευταία χρόνια, ο πήχης στα τηλεοπτικά έχει ανέβει πολύ. Πιστεύετε το ελληνικό κοινό έχει πλέον «εκπαιδευτεί» σε πιο ποιοτικές παραγωγές; Έχει αναπτύξει ένα πιο αυστηρό κριτήριο; Kαι αν ναι, τι μπορεί να σημαίνει αυτό σε κοινωνικό επίπεδο;

Πιστεύω πως ο κόσμος, ευτυχώς, περιμένει ακόμα πολλά και δεν έχει ικανοποιηθεί. Ας μην γελιόμαστε, το ελληνικό κοινό μπορεί πλέον να μας συγκρίνει με ξένες αντίστοιχες παραγωγές και να δει τη διαφορά σε όλα τα επίπεδα. Έχουμε δρόμο να διανύσουμε μέχρι ο κόσμος που παρακολουθεί αλλά και εμείς οι ίδιοι να μην λέμε «ε, για την Ελλαδίτσα καλούτσικο είναι».

Είναι δυνατό για μέσο όπως είναι η τηλεόραση να έχει μορφωτικό χαρακτήρα και κατ’ επέκταση να διευρύνει τους ορίζοντες μας ή είναι αποκλειστικό προνόμιο του θεάτρου αυτό;

Η τηλεόραση ανέκαθεν μπορούσε να δημιουργήσει τάσεις, να διαμορφώσει, να παραμορφώσει. Είναι το πιο δυνατό μέσο. Τα πάντα θα μπορούσε να κάνει. Πόσα θετικά και πόσα αρνητικά κομίζει τελικά στην κοινωνία, ας το κρίνει ο καθένας μονός του.

Είναι ο εθισμός στις οθόνες και τα social media εξίσου επικίνδυνος με άλλους εθισμούς;

Μπορεί να είναι και χειρότερος εθισμός όλων. Δεν το ξέρουμε. Πάντως η όλη φάση, μου θυμίζει κάτι παλιές διαφημιστικές αφίσες του ’50 που διατυμπάνιζαν μέχρι και τα οφέλη του τσιγάρου στην υγεία. Ήταν η απόλυτη μόδα το κάπνισμα και έπρεπε να καπνίζεις… Κι υστέρα ήρθαν όλων των ειδών οι καρκίνοι και αισίως φτάνουμε στα πακέτα με τα μαυρισμένα εντόσθια, και φωτογραφίες με πτώματα σε νεκροτομείο. Κάτι τέτοιο θα γίνει νιώθω και με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα οποία παρεμπιπτόντως, προ μηνός τα έκοψα όλα. Εξακολουθώ να καπνίζω παρόλα αυτά.

Ως πατέρας, ανησυχείτε για τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά σας, μεγαλώνοντας, θα τα χρησιμοποιήσουν;

Πολύ. Κι εμείς παίζαμε ατελείωτες ώρες στο nintendo και το game boy αλλά τώρα πια γίνεται χαμός.

Τελοσπάντων, ακούγεται λίγο παππουδίστικο αλλά ναι, θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν και λίγο στην πραγματική ζωή κι αυτός ήταν ο σημαντικότερος λόγος που έκλεισα όλα τα προσωπικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και γιατί δεν ήθελα να βλέπουν τον πατέρα τους συνέχεια με ένα κινητό στη μούρη, αλλά και γιατί θέλησα με την στάση μου να τους πω κάτι.

Έχετε μιλήσει για την σημασία της οικογένειας στην ζωή σας; Τι ήταν αυτό που άλλαξε μέσα σας με τον ερχομό των παιδιών σας. Με ποιο τρόπο σας επηρέασε και καλλιτεχνικά;

Αυτό ήταν το υπέροχο. Δεν άλλαξε επί της ουσίας τίποτα. Ολοκλήρωσε κάτι που πριν ήταν ανολοκλήρωτο. Κάτι που έτσι έπρεπε να είναι πάντα. Το ένιωθα μέσα μου από μικρός. Ελπίζω ο χρόνος να μην με διαψεύσει.

Μετά τον «Συνεργό», είστε έτοιμος για το επόμενο συγγραφικό σας έργο;

Δουλεύω ήδη πάνω σε ένα καινούριο έργο που θα ανεβάσω του χρόνου. Θα λέγεται «στην παλιά εθνική».

Tι θεωρείτε «ναυάγιο» σε επαγγελματικό και τι σε προσωπικό επίπεδο;

Το Ναυάγιο σε προσωπικό επίπεδο είναι να νομίζεις ότι είσαι χαρούμενος και να μην είσαι, να νομίζεις ότι δεν είσαι μόνος και να είσαι, να νομίζεις ότι ακούς τον εαυτό σου και να μην τον ακούς. Η αδυναμία δηλαδή να δημιουργήσεις ουσιαστική σχέση με την πραγματικότητα, με τον εαυτό σου και τους άλλους. Σε επαγγελματικό επίπεδο, κάθε αποτυχία είναι κι ένα μικρό ναυάγιο. Μεγαλύτερο όμως ναυάγιο είναι όταν είσαι αναγκασμένος να κάνεις μία δουλειά που δεν θες.

Ποιοι είναι οι επόμενοι επαγγελματικοί στόχοι σας;

Ολοκληρώνω το καινούριο μου έργο και έρχομαι σε επαφή με ηθοποιούς και παραγωγούς. Επίσης σε λίγο καιρό θα ξεκινήσω πρόβες με τον σπουδαίο σκηνοθέτη Adolf Shapiro και μία υπέροχη ομάδα, για τον Πλατόνωφ του Τσέχωφ που θα ανέβει τον Φεβρουάριο στο δημοτικό θέατρο του Πειραιά.