Έμιλυ Βαφειά: «Η τέχνη μου με κάνει να νιώθω ανεξάρτητη»

Μπαίνοντας στο σπίτι της Έμιλυ Βαφειά, στην Εκάλη, όπου ζει με την οικογένειά της, είναι αδύνατον να μην αισθανθείς δέος με την τόση ομορφιά που την πετριγυρίζει. Στην αρχή δεν ξέρεις αν στο προκαλεί ο χώρος ή η ίδια η Έμιλυ.

Ψηλοτάβανος, με μεγάλους διαδρόμους και σειρές από δωμάτια με επιβλητική διακόσμηση, ο χώρος σε σαγηνεύει από τα πρώτα λεπτά μαζί με το αριστοκρατικό mix & match κλασικού με μοντέρνο, ένα μείγμα από τις διαφορετικές προσωπικότητες του ζευγαριού που έχουν γίνει ένα, μετά από 12 χρόνια μαζί. Από την άλλη, η ίδια η Έμιλυ σε κερδίζει αμέσως με την ανεπιτήδευτη ομορφιά, την απλότητα και το αβίαστο χαμόγελο ενός μικρού παιδιού που από αταξία αποφάσισε να κρυφτεί στο σώμα μιας 34χρονης καλλονής. H ίδια, ως εικαστικός, έχει έμφυτη την αισθητική και άποψη για όλα, πράγμα που κατάλαβα από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας.  Η ίδια απαθανατίστηκε, αποκλειστικά για το GRACE, με τη νέα της συλλογή ειδών σπιτιού και φορώντας haute couture δημιουργίες Ελλήνων σχεδιαστών που τη μεταμόρφωσαν σε σταρ του Χόλυγουντ. Η πριγκίπισσα ενός μοντέρνου παραμυθιού. Σε κάθε περίπτωση κόντρα-ρόλος, όπως μου εκμυστηρεύτηκε στη συνέχεια, λέγοντας πώς «δεν είναι καθόλου Έμιλυ». Τι είναι όμως «Έμιλυ»;

Συνέχισε να δουλεύει μέχρι που έφερε στον κόσμο τα δύο της παιδιά. Όμως ποτέ δεν ήταν τύπος που κάθεται. «Το έψαχνα στο μυαλό μου και τότε ήρθε η ιδέα με τα emojis, η πρώτη μου συλλογή, η οποία ήταν πολύ πρωτοποριακή για την εποχή της γιατί δεν το είχε κάνει κανείς μέχρι τότε».

Ποιος άλλος θα σκεφτόταν να «πειράξει» φωτογραφίες από μερικές από τις πιο διάσημες όπερες του κόσμου τοποθετώντας emojis, άλλωστε; Αλλά και στη συνέχεια να αποτυπώσει την αγωνία του εγκλεισμού κατά την  πανδημία πάνω σε πολύχρωμα ψυχεδελικά έργα με την συλλογή «Illusion» και να φέρει ξανά την παιχνιδιάρικη διάθεση με δεκάδες κόκκινα χείλη να «φλερτάρουν» με τον θεατή;

Πώς ξεκινήσατε τη διαδρομή σας στην τέχνη;

Έκανα την πρώτη μου έκθεση στο Image Gallery μόνο με Emojis, τις όπερες που συνδυάζουν το κλασικό με το μοντέρνο. Άλλο να βαριέται, να χασμουριέται, να κλαίει από συγκίνηση, να ερωτεύεται… όλα αυτά που αισθάνεται κανείς όταν παρακολουθεί μια παράσταση.

Μετά συνέχισα να «πειράζω» τα emojis, να τα αλλάζω. Σε κάποια από αυτά έβαλα και φως. Ήταν όλο πολύ θετικό και έγινε χαρακτηριστικό μου.

Όλα τα έσοδα από την πρώτη της sold out έκθεση πήγαν στην «Ελπίδα», της οποίας είμαι μέλος, ενώ βραβεύτηκα από την αείμνηστη Μαριάννα Βαρδινογιάννη, που αγαπούσα πολύ. «Με στήριζε πολύ, δεν θα ξανά υπάρξει άλλη σαν εκείνη».

Από πού εμπνέεστε για να δημιουργείτε τα έργα σας;

Γενικά είμαι pop σαν άνθρωπος, μου αρέσουν τα μοντέρνα πράγματα, τα ρούχα, η Αρχιτεκτονική, oπότε αυτό βγαίνει και στα έργα μου. Τα emojis τα εμπνεύστηκα όταν ανέβαζα φωτογραφίες των παιδιών και έκρυβα με emojis τα πρόσωπά τους.

To «Ιllusion», το ξεκίνησα στην πανδημία, όταν περνούσα αμέτρητες ώρες στον υπολογιστή. Πειραματίστηκα με τα χρώματα και τα σχήματα και το τελικό αποτέλεσμα είναι εικόνες που μοιάζουν να κινούνται. Σκεφτόμουν ότι είμαστε τόσο κλεισμένοι που φανταζόμαστε πράγματα, τη ζωή μας αλλιώς, όπως ήταν πριν, όπως θα θέλαμε να ήταν. Ήταν «τρελή» αυτή η συλλογή. Μετά έκανα τα πορσελάνινα πιάτα, που είναι πιο χρηστικά και εύκολα για δώρα. Έφτιαξα μάτια με διαφορετικά χρώματα. Μου αρέσει η σκέψη να έχει ο καθένας το δικό του προσωποποιημένο, κατά μία έννοια, έργο στο τραπέζι.

Γιατί pop; Θέλω όποιος επιλέξει ένα έργο μου να έχει στο σπίτι του κάτι που θα του φτιάχνει τη διάθεση!

Τι ετοιμάζετε στη συνέχεια;

Θέλω να ασχοληθώ περισσότερο με τους ημιπολύτιμους λίθους, που επίσης συνδέονται με τις ενέργειες που αναφέραμε προηγουμένως. Ξεκίνησα με τα σουπλά, με κομμάτια από πράσινο και μπλε αχάτη, τα οποία ενώνω με ρητίνη.

Φέτος ετοιμάζω ένα ακόμα ψηφιακό έργο. Πρόκειται για ένα διαμάντι με κίνηση το οποίο παίζει με τις αντανακλάσεις του φωτός! Με ενδιαφέρει να έχω μια συνέχεια στο έργο μου, προσπαθώ να έχει μια ροή, μια συνοχή, εξελίσσω τις ιδέες μου μία προς μία, σταδιακά

Tι λέει ο τρόπος με τον οποίο κάποιος προετοιμάζει το τραπέζι του αλλά και γενικότερα το πώς φροντίζει τον χώρο του;

Καταλαβαίνεις τον χαρακτήρα του. Όπως και μέσα από το ντύσιμο, καταλαβαίνεις τον τρόπο που σκέφτεται, αν είναι πιο χύμα ή πιο επίσημος. 

Ποια είναι η επίδραση ενός έργου τέχνης σε έναν χώρο; Είναι απαραίτητη η παρουσία του ή όχι;

Αν έχεις ένα δυνατό έπιπλο, μοντέρνο, όπως αυτός ο κόκκινος καναπές, δεν είναι απαραίτητο να έχεις και έργο τέχνης, ό,τι εκφράζει τον καθένα βεβαίως. Μπορεί μόνο αυτό να είναι τέλειο, ενώ μπορεί να είναι γεμάτοι όλοι οι τοίχοι και να μην λέει τίποτα. Νομίζω η ισορροπία είναι το κλειδί.

Έχετε έναν εντελώς άδειο τοίχο και μπορείτε να τον διακοσμήσετε με μία μόνο δημιουργία σας. Ποια θα είναι αυτή και γιατί.

Με βάση το συναισθηματικό μου κριτήριο θα επέλεγα το πρώτο μου έργο. Είχα τρελή αγωνία τότε για το αν θα πάει καλά η έκθεση με τα emojis. Το πρώτο μου ήταν το Emoji In Love, ήταν μεγάλο και με φως˙ μου άρεσε πολύ. Μπορεί, όμως, να έβαζα μια από τις όπερες που θα ταίριαζε και σε κλασικό και σε μοντέρνο σπίτι – καθώς είναι φωτογραφίες από αληθινές όπερες του κόσμου, αλλά έχουν και το pop twist με την επεξεργασία με τα emojis.

Αισθάνεστε την τέχνη σας ως το προσωπικό σας καταφύγιο; Σε ποιες στιγμές καταφεύγετε σε αυτήν και πώς σας λυτρώνει;

Εννοείται! Το κάνω γιατί δεν είμαι τύπος που του αρέσει να κάθεται. Τώρα που τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και λείπουν όλη μέρα, είμαι πολλές ώρες μόνη και προτιμώ να ασχολούμαι με την τέχνη μου, με κάνει να νιώθω ότι είμαι ανεξάρτητη, ότι διατηρώ τον χαρακτήρα μου. Είμαι από μικρή, άλλωστε, έτσι.

Όταν ήμουν στο λύκειο είχα φτιάξει ένα site, το Emily The Shopaholic στο οποίο, έπαιρνα εμφανίσεις σταρ του Χόλυγουντ και έγραφα πού μπορεί κάποια να βρει τα ρούχα τους. Τότε δεν υπήρχε όλο αυτό που γίνεται σήμερα με τα blogs, ούτε τα social media.

Πώς και δεν ασχοληθήκατε με τη μόδα;

Mου άρεσε να ζωγραφίζω. Το σκέφτηκα όταν ήμουν στο Saint Martin’s, αλλά όταν δεις πόσο ταλαντούχοι είναι όλοι, απογοητεύεσαι και λες «ας πάω εκεί που νιώθω πιο άνετα». Ενώ μου αρέσει η μόδα, δεν θα μπορούσα να το κάνω επάγγελμα.

Πώς θα περιγράφατε το προσωπικό σας στιλ;

 Είμαι γενικά πολύ απλή. Στην καθημερινότητα μου είμαι μίνιμαλ, επιλέγω ουδέτερα χρώματα, τζην, αθλητικά.

Μπορείς να φοράς ένα τζηνάκι, ένα πουλόβερ και ένα καλό κόσμημα και να είσαι θεά, δεν χρειάζεται να φοράς από πάνω μέχρι κάτω μάρκες και λογότυπα. Δεν το θεωρώ στυλ αυτό. Είναι άλλο το «ντύνομαι ακριβά και άλλο πράγμα η κομψότητα». Ούτε makeup και ψεύτικες βλεφαρίδες, fillers, όπως κάνουν τώρα πολλά κορίτσια. Μοιάζουν με τις Καρντάσιανς.

Σας προβληματίζει αυτό το πρότυπο; Και ως μαμά;

Κυρίως ως μαμά με προβληματίζει. Ευτυχώς μέχρι τώρα η κόρη μου είναι σαν εμένα σε αυτό, πιο χύμα. Πιστεύω πολύ στα ερεθίσματα που παίρνουν από το σπίτι, γιατί και εμένα η μαμά μου δεν ήταν έτσι, οπότε μάλλον και η Αλίκη δεν θα γίνει. Είναι βέβαια και οι παρέες…

Με τα social ποια είναι η σχέση σας;

Γενικά μου αρέσουν πάρα πολύ και ειδικά το Tik Tok. Στην καραντίνα κάναμε με την κόρη μου πολλά χορευτικά, αλλά δεν τα ανέβαζα. Δεν ανησυχώ από την στιγμή που έχω κοινό λογαριασμό με την κόρη μου και ελέγχω τι βλέπει. Δεν της επιτρέπω να ανεβάζει, όμως, κι αυυτό για τη δική της ασφάλεια.

Ο γάμος σας έλαβε δημοσιότητα με τη συμμετοχή του συζύγου σας στο Dragon‘s Den και την υποψηφιότητα του ως δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο της Κηφισιάς με το συνδυασμό του Βασίλη Ξυπολυτά. Πώς το αντιμετωπίσατε;

Όταν μου είπε στην αρχή για το Dragon’s Den δεν μου άρεσε, γιατί σκεφτόμουν ότι δεν είναι το προφίλ του να εμφανίζεαι στην τηλεόραση. Κάνει άλλη δουλειά, ήταν εντελώς έξω από εμάς. Αλλά έχω εμπιστοσύνη, στο μυαλό και στο ένστικτό του. Τον ευχαριστεί, τον κάνει να ξεχνιέται. Του άρεσε το concept, ήθελε να βοηθήσει, ήταν φίλος και με τον Σάκη, οπότε όλο αυτό έδεσε. Έγιναν μια ωραία παρέα με τους άλλους κριτές.

Σε ό,τι αφορά τις εκλογές ο Βασίλης Ξυπολυτάς, είναι πολύ καλό παιδί και φρέσκο μυαλό. Ο Χάρης βγήκε τρίτος και αναλαμβάνει τον Ιανουάριο.

Τι θα ορίζατε ως πρόκληση καλλιτεχνικά και τι σε προσωπικό επίπεδo;

Θέλω να κάνω κάτι στο εξωτερικό. Είχα κάνει στο Μονακό και στην Ελβετία. Θέλω να παρουσιάσω τα έργα μου και στην Αμερική, όπου η digital art αυτή την στιγμή είναι νούμερο ένα. Αυτό είναι το όνειρο μου.

Σε προσωπικό επίπεδο το στοίχημα είναι να μεγαλώσουν τα παιδιά και να γίνουν καλοί άνθρωποι, αυτό με φοβίζει. Δεν με φοβίζει να μεγαλώσω εγώ, δεν με φοβίζει για τον άντρα μου, είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρει όλα, ότι θα είμαστε μαζί. Η πρόκληση είναι το πώς θα μεγαλώσεις τα παιδιά σου ισορροπημένα. Τι είναι σωστό και τι είναι λάθος και πώς θα τους το μεταδώσεις, πρέπει να το βρεις εσύ, μόνος σου – κανείς άλλο δεν θα στο πει.