Έλλη Τρίγγου: «Πριν ανέβω στη σκηνή, θυμίζω στον εαυτό μου ότι βρίσκεται εδώ για να περάσει όμορφα και να μεταδώσει ομορφιά»

Τι είναι το σημαντικότερο σε μια θεατρική συνεργασία;

Να βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον όπου νιώθω ασφαλής έτσι ώστε να είμαι ελεύθερη και δημιουργική. Μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζουν οι άνθρωποι που απαρτίζουν μια ομάδα και το συναίσθημα που μου προκαλούν. Έτσι μπορώ να μοιράζομαι, να επικοινωνώ και να βγάζω την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Από εκεί και πέρα, τα έργα είναι απλώς αφορμές για να διηγηθούμε ιστορίες.

Όταν είστε πάνω στη σκηνή, πώς νιώθετε τον παλμό του κοινού και πώς θυμάστε να σας έχει επηρεάσει;

Το θέατρο είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Αυτό είναι η μαγεία του. Νιώθεις έντονα την ενέργεια του κοινού. Κι αυτή την ενέργεια άλλοτε τη συνεπαίρνει ό,τι συμβαίνει πάνω στη σκηνή και άλλοτε την απομακρύνει. Αυτό δεν γίνεται να μη μας επηρεάζει. Η δουλειά μας όμως είναι να βρισκόμαστε πάνω από αυτή την ενέργεια. Βέβαια, ένας ηθοποιός οφείλει να λαμβάνει υπόψη του τους θεατές γιατί η επιτυχία ή η αποτυχία μιας παράστασης κρίνεται και από τον κόσμο. 

Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερή σας ευκολία και ποιο κρίνετε ως μειονέκτημά σας;

Η μεγαλύτερή μου ευκολία είναι ότι ξέρω να ακούω το συνομιλητή μου. Το μειονέκτημά μου ίσως είναι το άγχος, δηλαδή όταν επιτρέπω στις έντονα αρνητικές σκέψεις να με καταβάλλουν. 

Τι μπορείτε να εντοπίσετε ότι άλλαξε πολύ με τα χρόνια στο ελληνικό θέατρο;

Έχουμε επιστρέψει στην ανάγκη για αμεσότητα, να είμαστε ο ένας πιο κοντά στον άλλο με πραγματικούς όρους. Για παράδειγμα, αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η κωμωδία επειδή αλλάζει και η εποχή και χρειάζεται να ενεργοποιήσουμε άλλου είδους ευφυΐα. Επίσης, στο παρελθόν είχαμε ανάγκη από τους πολύ μεγάλους σταρ. Πλέον ποντάρουμε περισσότερο σε σύνολα, σε ομάδες, σε σχήματα, και ένα καλό αποτέλεσμα εξαρτάται από πολλούς ανθρώπους και όχι από τον ένα μεγάλο πρωταγωνιστή. 

Φόρεμα από μεταξωτή ζιμπελίνα MAISON FALIAKOS HAUTE COUTURE. Πέδιλα STEVE MADDEN, NAK Shoes. Σκουλαρίκια «Ριβιέρα» από λευκόχρυσο με μπριγιάν και χρυσά south sea, βραχιόλι «Ριβιέρα» από λευκόχρυσο 18Κ με μπριγιάν και baguette και μονόπετρο από λευκόχρυσο με οβάλ rose-cut διαμάντι και διπλό περίγραμμα με μπριγιάν SERKOS.

Ποιο ρόλο έχετε ονειρευτεί ή σε ποιο έργο θα θέλατε να παίξετε;

Δεν έχω στο μυαλό μου κάποιο συγκεκριμένο έργο ή ρόλο του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Θα μου άρεσε να είναι ένας ρόλος διαφορετικός από αυτούς που έχω υποδυθεί μέχρι τώρα και να βουτά στη ζωή με όλες τις ποιότητες: με όλο το σκοτάδι και το φως, το χιούμορ και την τρέλα.

Με ποια σπουδαία ξένη ηθοποιό θα θέλατε να βρεθείτε μαζί επί σκηνής;

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ είναι η αδυναμία μου. Όποτε βλέπω δουλειές της, συγκινούμαι και ταράζομαι επειδή είναι εύθραυστη, επικίνδυνη, τολμηρή, ευαίσθητη και απρόβλεπτη ταυτόχρονα. 

Ποια είναι η σχέση σας με τους ρόλους; Πόσο σας επηρεάζουν και ποιοι σας γοητεύουν περισσότερο;

Όσο κι αν επιθυμούμε οι ηθοποιοί να μην επηρεαζόμαστε από τους ρόλους μας, λειτουργούν μηχανισμοί μέσα μας και το σώμα μας τους βιώνει σαν αληθινούς γιατί δεν αναγνωρίζει τη διαφορά τους από την πραγματική ζωή. Έτσι, όσα συμβαίνουν στο χαρακτήρα που ενσαρκώνουμε καταγράφονται και συσσωρεύονται μέσα μας ως σφιξίματα, πιασίματα, αγωνίες και άγχη. Ευτυχώς, υπάρχουν τρόποι αποσυμπίεσης. Οι ρόλοι που με ελκύουν πάντως είναι οι σκοτεινοί. Με γοητεύουν το σκοτάδι και οι χαρακτήρες που κολυμπούν μέσα σε αυτό.

Ποιος σκηνοθέτης και για ποιο λόγο υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικός για τη ζωή και την πορεία σας;

Δεν είναι ένας, είναι πολλοί. Ο πρώτος άνθρωπος που με εμπιστεύτηκε, ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, είναι ένας μεγάλος σταθμός καθώς με βρήκε όταν ήμουν στη σχολή, μου είπε «εγώ κάτι βλέπω σε σένα» και μου έδωσε το ρόλο της Άννας στην ταινία «Suntan». Το ίδιο έκανε στο θέατρο ο Γιάννης Οικονομίδης με το «Στέλλα κοιμήσου» στο Εθνικό. Ο Θάνος Σαμαράς μου έδωσε τον πολύ δύσκολο μονόλογο του Δημήτρη Δημητριάδη «Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας». Ο Γιάννης Κακλέας, με τον οποίο συνεργάστηκα δύο φορές, ο Τσέζαρις Γκραουζίνις που με είδε ως σύγχρονη Αντιγόνη, ο Αργύρης Πανταζάρας με το «This is not Romeo & Juliet», η Λίλλυ Μελεμέ που με εμπιστεύτηκε στο «Dogville»... Όλοι έχουν παίξει καταλυτικό ρόλο στην ηθοποιό που είμαι σήμερα. 

Έχετε κάποια ιεροτελεστία, γούρι ή πρόληψη προτού ανέβετε στη σκηνή;

Κάνω μια μικρή προσευχή. Θυμίζω στον εαυτό μου ότι βρίσκεται εδώ για να περάσει όμορφα και να μεταδώσει ομορφιά.

Info: Φέτος η Έλλη Τρίγγου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Κανόνια και τρομπέτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου, στο θέατρο Εμπορικόν.