Όταν ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν… πορτιέρης σε κλαμπ

Η δουλειά αυτή ως "πόρτα" σε κλαμπ, δεν ήταν μόνο μια πρακτική ανάγκη, αλλά και μια εμπειρία που τον βοήθησε να κατανοήσει καλύτερα την ανθρώπινη φύση. Έπρεπε να προστατεύει τους πελάτες του κλαμπ από ενδεχόμενες παρεξηγήσεις και να διατηρεί την τάξη σε έναν κόσμο γεμάτο ερεθίσματα και συγκρούσεις. Αυτή η ικανότητα να κατανοεί και να χειρίζεται την ανθρώπινη συμπεριφορά αποτέλεσε ένα πολύτιμο μάθημα που, αργότερα, θα φανεί να επηρεάζει τη διαχείριση της Εκκλησίας και την προσωπική του προσέγγιση ως Πάπας.

Από τη νύχτα στον Χριστό: Η αλλαγή πορείας

Η μετάβαση από τη νυχτερινή ζωή στο θρησκευτικό βίο ήταν θεαματική. Ήταν η Ημέρα της Άνοιξης, που στο βόρειο Ημισφαίριο όπου βρίσκεται η Αργεντινή, την γιορτάζουν τον Σεπτέμβριο. Όπως συνηθίζεται, το Μπουένος Άιρες εκείνη τη μέρα θα γέμιζε χρώματα, μουσικές και παρελάσεις και ο νεαρός Χόρχε σκόπευε να βγει και να διασκεδάσει με τους φίλους του. Πριν ξεχυθεί στους δρόμους, όμως, έπρεπε να κάνει κάτι: μια στάστη στην εκκλησία για να εξομολογηθεί. Αυτή η μικρή στάση θα του άλλαζε όλη την πορεία της ζωής του. Ήταν εκείνη την ημέρα, ενώ η άνοιξη γεννιότητα και η φύση άφηνε τον χειμώνα πίσω της, που ο Χόρχε αποφάσισε να γίνει ιερέας.

Αυτή η απόφαση μπορεί να φαίνεται ασύμβατη με το παρελθόν του στη νυχτα, όμως ο ίδιος ο Πάπας Φραγκίσκος έχει αναγνωρίσει πως αυτή η πορεία, παρά τις αντιφάσεις της, αποτέλεσε σημαντικό μέρος του ταξιδιού του προς την πίστη. Η ζωή στο κλαμπ τον δίδαξε πολλές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, της συμπεριφοράς και των προβλημάτων των ανθρώπων, που αργότερα μπορούσε να ενσωματώσει στην ποιμαντική του πρακτική.

Ο Πάπας έχει παραδεχτεί πως τα πρώτα του χρόνια ως δόκιμος, είχε ερωτευτεί μια γυναίκα, κάτι που γνώριζε ότι το δόγμα του απαγόρευε. Αυτή ήταν μια από τις στιγμές που αμφέβαλλε προσωρινά για τη θρησκευτική του πορεία. Μετά την περίοδο του δόκιμου, ο Μπεργκόλιο έγινε επίσημα Ιησουίτης στις 12 Μαρτίου 1960. Την ίδια χρονιά, απέκτησε πτυχίο φιλοσοφίας από το Colegio Máximo de San José. Στη συνέχεια, δίδαξε λογοτεχνία και ψυχολογία σε λύκεια του Μπουένος Άιρες. Το 1967, ο Μπεργκόλιο άρχισε τις θεολογικές του σπουδές, ενώ στις 13 Δεκεμβρίου 1969, χειροτονήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Ραμόν Χοσέ Καστεγιάνο. Υπηρέτησε ως δάσκαλος δόκιμων για την επαρχία εκεί και έγινε καθηγητής θεολογίας.

Ο Μπεργκόλιο ολοκλήρωσε το τελευταίο στάδιο της πνευματικής του εκπαίδευσης ως Ιησουίτης, στην Αλκαλά ντε Ενάρες της Ισπανίας και έδωσε τους τελικούς όρκους του ως , περιλαμβανομένου του τέταρτου όρκου υπακοής στην αποστολή από τον Πάπα, στις 22 Απριλίου 1973.

View this post on Instagram

A post shared by Historic Pictures (@historic_imagery)

Ο ρόλος του "πορτιέρη" στην ποιμαντική του διακονία

Πολλοί αναρωτιούνται πώς η εμπειρία του ως πορτιέρης μπορεί να σχετίζεται με τη σημερινή του θέση ως Πάπας. Αν και δεν έχει δώσει πολλές λεπτομέρειες για αυτή τη δουλειά, ο Πάπας Φραγκίσκος έχει συχνά τονίσει την ανάγκη για ενσυναίσθηση και κατανόηση των άλλων. Ως πορτιέρης, ο Χόρχε θα έπρεπε να είναι σε θέση να κατανοεί τις ανάγκες των ανθρώπων, να διαχειρίζεται τις συγκρούσεις και να εξασφαλίζει ότι όλοι αισθάνονται ασφαλείς και σεβαστοί. Αυτές οι ικανότητες είναι εξαιρετικά χρήσιμες για την ηγεσία του στην Καθολική Εκκλησία, η οποία συχνά καλείται να διαχειριστεί διαφορές, να διασφαλίσει την ενότητα και να παρέχει καθοδήγηση στους πιστούς.

Ο ίδιος ο Πάπας έχει επισημάνει τη σημασία της ταπεινότητας και της απλότητας, κάτι που φαίνεται να αντικατοπτρίζεται και στην επιλογή του να απορρίψει την πολυτέλεια του Παπικού Θρόνου και να ζήσει μια πιο ταπεινή ζωή.