«Aκόμα και την ώρα που πέθαινε, τους έκανε όλους να γελούν»: H τραγική ιστορία της εκκεντρικής fashion editor, Isabella Blow

Η Isabella Blow (γεννημένη ως Isabella Delves Broughton, 19 Νοεμβρίου 1958 – 7 Μαΐου 2007) ήταν Βρετανίδα fashion editor. Εργάστηκε για μεγάλα έντυπα όπως το Tatler, η Vogue και οι Sunday Times.

Η Blow γεννήθηκε στο Marylebone του Λονδίνου. Παντρεύτηκε δύο φορές. Είχε κατάθλιψη και είχε διαγνωστεί με διπολική διαταραχή, όπως και με καρκίνο των ωοθηκών. Προσπάθησε να αυτοκτονήσει αρκετές φορές. Στις 6 Μαΐου 2007, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο του Γκλόστερ αφού δηλητηριάστηκε. Πέθανε την επόμενη ημέρα, σε ηλικία 48 ετών.

Η Isabella Blow μπορεί να μην είναι γνωστή εκτός των κύκλων της μόδας, ωστόσο η επίδρασή της στον κλάδο υπήρξε σημαντική. Ήταν η fashion editor που ανακάλυψε τους σχεδιαστές Alexander McQueen και Philip Treacy, καθώς και τα μοντέλα Sophie Dahl και Daphne Guinness. Οι ιστορίες για την εκκεντρική συμπεριφορά της έχουν γίνει θρύλος των περιοδικών και η ποπ κουλτούρα έχει συχνά δανειστεί από τον μύθο της. Το αντισυμβατικό της στιλ, συμπεριλαμβανομένης της γνωστής προτίμησης στα head pieces, έχει εμπνεύσει έκτοτε πολλούς σταρ, με πιο σημαντική τη Lady Gaga.

Την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκε ότι η υποψήφια για Όσκαρ Andrea Riseborough θα υποδυθεί την “Issy”, όπως την αποκαλούσαν οι φίλοι και στενοί συνεργάτες της σε μια νέα ταινία με τίτλο “Η βασίλισσα της μόδας”, σε σκηνοθεσία του Βρετανού σεναριογράφου, σκηνοθέτη και παραγωγού Alex Marx, ο οποίος υλοποιεί το πρότζεκτ εδώ και οκτώ χρόνια.

Ανοίγοντας τον δρόμο για πολλά ονόματα, όπως τον Alexander McQueen

Η τραγική ιστορία της Isabella Blow ήρθε στο φως μόνο μετά τον θάνατό της, με διάφορους ανθρώπους από τη βιομηχανία της μόδας να υμνούν την προσφορά και την κληρονομιά της, το εκλεκτό γούστο, τις πρωτότυπες ιδέες και τα ρούχα της, τα οποία αποτελούσαν από μόνα τους καλλιτεχνική έκφραση.

Τα editorials μόδας που επιμελούνταν ως συντάκτρια περιοδικών και στιλίστρια θεωρήθηκαν θρυλικά και συχνά χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στη βιομηχανία της μόδας. Δουλεύοντας για τίτλους όπως το Tatler, η Vogue και οι Sunday Times, ήταν γνωστή για την μοναδική της ματιά ενώ ήταν εκείνη που ανακάλυψε τον Alexander McQueen, τον σχεδιαστή καπέλων Phillip Treacy, τα μοντέλα Sophie Dahl και Stella Tennant. Λειτούργησε έτσι ως νονά του κόσμου της μόδας, ανοίγοντας τον δρόμο της επιτυχίας για πολλούς ανθρώπους, αλλά όχι για την ίδια.

Η τραυματική παιδική ηλικία

Γεννημένη σε μια οικογένεια γεμάτη ίντριγκες, σπατάλες και εξωσυζυγικές σχέσεις, βίωσε μια τραυματική παιδική ηλικία που δεν ξεπέρασε ποτέ πραγματικά, ενώ πάλευε με την κατάθλιψη και την διεγνωσμένη διπολική διαταραχή.

Μη μπορώντας να κάνει παιδιά η ίδια, αφιέρωσε την αγάπη της στους ανθρώπους γύρω της. Ο γάμος της με τον Detmar Blow, έναν Βρετανό έμπορο έργων τέχνης, έμοιαζε αρκετά με την ψυχική της κατάσταση. Όντας περιτριγυρισμένη από ανθρώπους σαν εκείνη, μη μπορώντας ή μη θέλοντας να αναγνωρίσει τη σοβαρότητα της κατάστασής της, πέθανε πολύ άδικα.

Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Edward Helmore για το Vanity Fair, η Isabella Blow βίωσε το πρώτο τραγικό γεγονός πολύ νωρίς στη ζωή της, μεγαλώνοντας στο κτήμα της οικογένειάς της στο Staffordshire της Αγγλίας. Στις 12 Σεπτεμβρίου 1964, ο 2χρονος αδελφός της, Johnny, πνίγηκε σε μια μισοάδεια πισίνα. Η τετράχρονη Isabella έπρεπε να τον προσέχει, ενώ η νταντά τους βρισκόταν σε διακοπές.

Όπως δήλωσε ο Detmar Blow, ο σύζυγος της Isabella, ούτε η Isabella αλλά ούτε η υπόλοιπη οικογένεια συνήλθαν ποτέ από το ατύχημα.

Η Isabella φορούσε πάντα κραγιόν αργότερα στην ενήλικη ζωή της, και όπως αποκάλυψε η ίδια κάποτε στο Vanity Fair, αυτή η συνήθεια θα μπορούσε να σχετίζεται με την τραγωδία: «Μπορώ να θυμηθώ τα πάντα γι’ αυτό. Τη μυρωδιά του αγιόκληματος και τον αδερφό ξαπλωμένο στο γκαζόν. Η μητέρα μου ανέβηκε επάνω για να βάλει το κραγιόν της. Αυτό μπορεί να έχει κάποια σχέση με την εμμονή μου με το κραγιόν». Όπως εκμυστηρεύτηκε στη δημοσιογράφο του Guardian, Emine Saner, μετά την τραγωδία, οι γονείς της έχασαν κάθε ενδιαφέρον για τα τρία κορίτσια που ήταν ακόμη εν ζωή, την Isabella και τις αδελφές της, Lavinia και Julia.

Όπως θυμάται ο σύζυγος της Detmar Blow στη βιογραφία του, “Blow by Blow”, η οικογένεια της Isabella Blow άρχισε να διαλύεται γρήγορα. Οι γονείς της Ιζαμπέλλα, η Lady Helen και ο Sir Evelyn, σύντομα απομακρύνθηκαν. Η Helen έμενε όλο και περισσότερο στο Λονδίνο, όντας καθόλου ικανοποιημένη από τη βαρετή ζωή στην εξοχή. Όταν εκείνη δεν μπόρεσε να συμμετάσχει σε ένα προγραμματισμένο ταξίδι εξαιτίας μιας ιατρικής επέμβασης το 1973, ο άνδρας της επισκέφθηκε μόνος του την Ασία. Εκεί γνώρισε μια συναρπαστική νεαρή γυναίκα, τη Rona Crammond, και σύντομα έγιναν ζευγάρι.

Η δύσκολη σχέση με τη μητέρα της

Η Ιsabella και οι αδελφές της βρίσκονταν στο οικοτροφείο του Χίθφιλντ εκείνη την περίοδο. Η Isabella ήταν 14 ετών όταν έμαθε ξαφνικά την είδηση του διαζυγίου των γονιών της. Κανείς δεν ήρθε να της πει την ανακοίνωση αυτοπροσώπως, ενημερώθηκε από ένα γράμμα, το οποίο διάβασε κατά τη διάρκεια ενός μεσημεριανού γεύματος και έφυγε από την τραπεζαρία κλαίγοντας.

Αλλά, όπως τονίζει ο Detmar, η Isabella μισούσε τη μητέρα της. Έτσι, όταν η Έλεν την αποχαιρέτησε οργανώνοντας απλώς τα παιδιά έξω στην αυλή και σφίγγοντας τους το χέρι για να τα αποχαιρετήσει, αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για την Isabella και τα συναισθήματά της προς τη μητέρα της. Πάντα την περιφρονούσε επειδή δεν ήταν αρκετά αριστοκράτισσα, γεννημένη σε μια επιχείρηση εμπορίας καταστημάτων στη βόρεια Αγγλία, και δεν είχε το εκλεκτό γούστο που συνηθίζεται στην υψηλή κοινωνία.

Τα βάρη από όλη την οικογένειά της

Αλλά η μητριά της δεν ήταν καλύτερη. Όμως τα δράματα ήταν στο DNA της οικογένειας της, πολλές γενιές πίσω. Όπως αναφέρει το Vanity Fair, ο παππούς της, Sir Henry John Delves Broughton, γνωστός και ως Jock, ήταν ένας χαρούμενος αλλά πολύ φτωχός άνθρωπος. Κατάφερε να χρεωκοπήσει την οικογένειά του με κακές επενδύσεις αλλά και με τον εθισμό του στον τζόγο, περνώντας τον φόβο της φτώχειας στους απογόνους του.

Το 1940, όταν ανακάλυψε ότι η δεύτερη σύζυγός του, η Diana Broughton, είχε εξωσυζυγική σχέση έχασε την ψυχραιμία του. Ο εραστής της βρέθηκε σύντομα νεκρός και ο Henry κατηγορήθηκε για φόνο. Παρά τη νόμιμη απαλλαγή του, η φήμη του καταστράφηκε και αυτοκτόνησε το 1942.

Όπως αναφέρει το Dazed, η πρόγονος που θαύμαζε η Isabella Blow ήταν η γιαγιά από την πλευρά του πατέρα της Lady Vera Delves Broughton, μια μοναδική γυναίκα με μεγάλο σθένος και θάρρος που ταξίδευε σε όλο τον κόσμο. Μόνο που απέκτησε κάποιες κακές συνήθειες, μεταξύ των οποίων o κανιβαλισμός…

Η αλόγιστη σπατάλη χρημάτων

Εξαιτίας της χρεωκοπίας του παππού της, η οικογένεια της Isabella Blow αναγκάστηκε να προσαρμοστεί σε μία πιο ταπεινή ζωή. Σύμφωνα με το βιβλίο “Blow by Blow” του Ντέτμαρ Μπλόου, μόνο το 10% της οικογενειακής περιουσίας δεν είχε ακόμα πουληθεί και ο πατέρας της Ιζαμπέλα έπρεπε να βρει έναν τρόπο για να βγάλει χρήματα, αν ήθελε να παραμείνει στο Στάφορντσάιρ. Αποφάσισε να μετατρέψει το κτήμα σε φάρμα, κάτι το οποίο αποδείχθηκε επιτυχημένο. Ως αποτέλεσμα, η οικογένειά του μετακόμισε από το μεγαλοπρεπές κεντρικό σπίτι σε ένα πολύ μικρότερο εξοχικό του επικεφαλής κηπουρού, μια κίνηση για την οποία η Ιζαμπέλα “δυσανασχετούσε” σε όλη της τη ζωή.

Ο πατέρας της Ιζαμπέλα κατάφερε να κρατήσει την οικογενειακή περιουσία μακριά από τον πλειστηριασμό σε όλη του τη ζωή, αλλά αποφάσισε να πουλήσει τη μισή όταν έγινε 65 ετών. Όταν πέθανε το 1994, ουσιαστικά αποκλήρωσε την Ιζαμπέλα, αφήνοντάς της μόνο 5.000 λίρες ως κληρονομιά – ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η περιουσία του ήταν 6 εκατομμύρια λίρες.

Οι οικονομικοί αγώνες και η ανασφάλεια ταλαιπώρησαν την Isabella σε όλη της τη ζωή. Σύμφωνα με τον Detmar Blow (μέσω του Guardian), ήταν ανίκανη να διαχειριστεί τα χρήματα, ξοδεύοντας τα πάντα σε ρούχα και άλλα είδη πολυτελείας. Συχνά ξόδευε όλο budget που της δινόταν δουλεύοντας ως συντάκτρια μόδας και ο Detmar ήταν συχνά εκείνος που την έσωζε.

Ένα 100% αυθεντικό πνεύμα

Η Isabella Blow ζούσε για την τέχνη και τη μόδα, λατρεύοντας οτιδήποτε σπάνιο και μοναδικό. Ο κόσμος της μόδας λάτρευε την αυθεντικότητά της, όπως δήλωσε στο New York Magazine η θρυλική εκδότρια της Vogue, Anna Wintour: «Κανείς δεν είχε το μάτι της Issie».

Όμως το γούστο της δεν ήταν αρκετό για να της αποφέρει διακρίσεις. Σύμφωνα με το Vanity Fair, σπάνια πληρωνόταν ή αναγνωριζόταν για οτιδήποτε από αυτά όσο ζούσε. «Ήταν πανέξυπνη στο να βρίσκει νέα πράγματα…», δήλωσε ο φωτογράφος Mario Testino. «Αλλά ήταν δύσκολο για εκείνη να ορίσει τη δουλειά της και ήταν δύσκολο να βρει τρόπους να την πληρωθεί. Έτσι, βρίσκεις έναν σχεδιαστή ή βρίσκεις το μοντέλο, αλλά πώς το κοστολογείς αυτό;».

Μετά το θάνατό της, το Somerset House διοργάνωσε την έκθεση “Isabella Blow: Fashion Galore!” στη μνήμη της. Αλλά όπως δήλωσε ο φίλος και σχεδιαστής Phillip Treacy στην Telegraph, τα πράγματα ήταν διαφορετικά όταν ήταν ακόμα ζωντανή: «Ποτέ δεν τη γιόρταζαν όσο ήταν ζωντανή. … Υποστήριξε τις καριέρες πολλών νέων ανθρώπων που δεν είχαν καμία ελπίδα χωρίς εκείνη, ωστόσο δεν κέρδισε ποτέ ούτε ένα βραβείο. Είναι πολύ ωραίο που την αποθεώνουν τώρα και λένε πόσο υπέροχη και λαμπρή ήταν. Αλλά στην έκθεση αυτή θα υπάρχουν άνθρωποι που την κορόιδευαν όσο ήταν ζωντανή».

Η «άσχημη» εικόνα για τον εαυτό της

Την απασχολούσε έντονα η εικόνα της, πίστευε και δήλωνε ότι είναι άσχημη, αντίληψη που είχε από την παιδική της ηλικία και η συμβίωση με τις όμορφες ετεροθαλείς αδελφές της, έκανε τα πράγματα χειρότερα, όπως αναφέρεται στο “Blow by Blow”. Δυσανασχετούσε με τους γονείς της που δεν έφτιαχναν τα δόντια της και παρόλο που ήταν ευχαριστημένη με τη λεπτή της σιλουέτα, έβρισκε το πρόσωπό της πολύ άσχημο.

Σύμφωνα με τον Detmar Blow, το μίσος για τα χαρακτηριστικά της ήταν κάτι που κουβαλούσε μέσα της σε όλη της τη ζωή. Κάποια στιγμή είπε: «Με πονάει που το λέω, αλλά είμαι άσχημη. Ξέρω ότι αυτό είναι υποκειμενικό, οπότε ίσως θα έπρεπε να πω αντ’ αυτού ότι είμαι εντυπωσιακή. Το πρόσωπό μου είναι σαν πορτρέτο των Πλανταγενετών»…

Όντας περιτριγυρισμένη από μοντέλα και άλλους εξαιρετικά όμορφους ανθρώπους, η αυτοπεποίθησή της δύσκολα θα μπορούσε ποτέ να ανακάμψει. Βρήκε όμως έναν τρόπο να παρακάμψει τη βαθιά της δυσαρέσκεια – ανέπτυξε ένα στιλ μόδας μέσα από  την κάλυψη του προσώπου της, με καπέλα, φορέματα και άλλα αξεσουάρ. Έγινε γνωστή και αγαπήθηκε για το μοναδικό της στιλ και την πρωτοτυπία, αλλά όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι το γεγονός ότι έκρυβε την ανασφάλεια της. Όπως είχε δηλώσει η Anna Wintour στο Vanity Fair: «Πάντα αναρωτιόταν κανείς πώς αισθανόταν πραγματικά για τον εαυτό της που έπρεπε να καμουφλάρεται με αυτά τα εξαιρετικά ρούχα. Αυτό υπήρχε από την αρχή, αλλά γινόταν πιο ακραίο όσο μεγάλωνε».

Η πιο βαθιά, ανεκπλήρωτη επιθυμία

Μία από τις μεγάλες επιθυμίες της Isabella Blow ήταν να αποκτήσει ένα παιδί, αλλά αυτή και ο Detmar Blow δεν μπορούσαν να συλλάβουν. Σύμφωνα με το New York Magazine, το ζευγάρι πέρασε αρκετές φορές από τη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης, χωρίς καμία επιτυχία, παρά το γεγονός ότι οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν καμία ιατρική αιτία υπογονιμότητας: «Είμαστε σαν ένα ζευγάρι εξωτικών φρούτων που δεν μπορούν να αναπαραχθούν όταν τοποθετούνται μαζί», είχε πει κάποτε η Isabella. Ήταν απαρηγόρητη, και οι αποτυχημένες της προσπάθειες επιδείνωσαν την μάχη με την αυτοεκτίμησή της.

«Αν μια γυναίκα δεν μπορεί να κάνει παιδί, δεν εκπληρώνει το βιολογικό της καθήκον». Στο μυαλό της, απέτυχε για άλλη μια φορά. Σύμφωνα με το Vanity Fair, η Isabella γνώριζε πόσο πολύ η οικογένεια του συζύγου της ήθελε έναν κληρονόμο, οπότε οι δυο τους χώρισαν, με μοναδική πρόθεση να βρει εκείνος μια γυναίκα που θα μπορούσε να του χαρίσει απογόνους.

Οι πολυάριθμες προσπάθειες να μείνει έγκυος ήταν συνυφασμένες με άλλα προβλήματα που αντιμετώπιζε. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση αφαίρεσης κύστης ωοθηκών και η αναισθησία επιδείνωσε την κατάθλιψή της, αναφέρει το Vanity Fair. Αλλά το 2007, όταν κατέληξε σε νοσοκομείο του Κουβέιτ μετά την έκτη απόπειρα αυτοκτονίας της, οι γιατροί βρήκαν καρκίνο στις ωοθήκες. Σύμφωνα με τον Detmar, αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε να διαχειριστεί, το ενδεχόμενο να χάσει τη μήτρα της, παρά το γεγονός ότι το ποσοστό ανάρρωσης μετά από υστερεκτομή ήταν 94%. Δεν ήθελε να υποβληθεί πλέον σε καμία θεραπεία, ήθελε απλώς να πεθάνει.

Η Isabella Blow ένιωσε σαν να έχασε το σπίτι της στην εφηβεία, καθώς της έκαναν έξωση από το δωμάτιό της στο πατρικό της σπίτι. Σύμφωνα με το “Blow by Blow”, αυτό οδήγησε σε κάποια ταραχώδη χρόνια στο Λονδίνο, όπου έβγαζε χρήματα κάνοντας κάθε δυνατή περιστασιακή δουλειά, ακόμα και καθαριότητα.

Αλλά η ιστορία θα επαναλαμβανόταν όταν παντρεύτηκε τον Detmar Blow. Σύμφωνα με το Vanity Fair, κατέβαλε όλη της την προσπάθεια για να διακοσμήσει το σπίτι τους στο Hilles, μια μεγάλη έπαυλη στην εξοχή και το οικογενειακό σπίτι που προοριζόταν για το ζευγάρι. Έδωσε ζωή στο παλιό, ετοιμόρροπο σπίτι, πιστεύοντας ότι κάποτε θα γινόταν το νόμιμο σπίτι της.

Όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα σχεδίαζαν. Η μητέρα του Detmar αποδοκίμασε τον τρόπο ζωής τους, γεμάτο πολυτελή δείπνα και εκκεντρικούς χαρακτήρες. Κυρίως, όμως, ήταν η αδυναμία των Blow να κερδίσουν χρήματα για να συντηρήσουν τους εαυτούς τους και το κτήμα.

Επιπλέον, δεδομένου ότι η Isabella και ο Detmar δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά, η μητέρα του Detmar αποφάσισε ότι το κτήμα θα έπρεπε να πάει στην αδελφή του Ντέτμαρ και την οικογένειά της. Μετά από πολλούς καβγάδες, ακόμα και δικαστικές διαμάχες, οι Blow αναγκάστηκαν να μετακομίσουν. Και όπως σημείωσε ο Phillip Treacy, “αυτή ήταν η αρχή του τέλους για την Isabella”.

Σύμφωνα με το Vanity Fair, η Isabella και ο Detmar Blow αρραβωνιάστηκαν μόλις 16 ημέρες μετά τη γνωριμία τους το 1989, γεγονός που εξέπληξε αρκετούς – ο Detmar ήταν έξι χρόνια νεότερος από την Isabella. Έζησαν μερικά έντονα χρόνια ανάμεσα σε πάρτι, οικονομικά προβλήματα, μανιακά επεισόδια της Isabella και οικογενειακά δράματα.

Αδυνατώντας να μείνει έγκυος και νιώθοντας πίεση από την οικογένεια του Detmar, η Ιζαμπέλα πρότεινε να χωρίσουν για να βρει ο Ντέτμαρ μια νέα γυναίκα. Χώρισαν 18 μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Detmar έβγαινε με τη λεσβία συγγραφέα Stephanie Theobald και η Isabella έχασε περισσότερα χρήματα σε μια οικονομική διαμάχη με έναν Ιταλό εραστή. Η συμφιλίωσή τους ήταν περισσότερο πικρή παρά γλυκιά. Αφού η Isabella πέρασε κάποιο διάστημα σε ψυχιατρική κλινική το 2003, ο Detmar δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τον ψυχίατρο της που τον προέτρεψε να επιστρέψει για χάρη της ψυχικής υγείας της, όπως έγραψε στο βιβλίο του “Blow by Blow”. Ο Detmar υπάκουσε, αλλά σε μια επόμενη απόπειρά της στις Ινδίες το 2007, δεν ήταν εκεί, δεν κατάφερε να βρει πτήση.

Οι πολλές απόπειρες αυτοκτονίας

Όπως είπε ο Detmar στη Daily Mail, δέχτηκε πολλές επικρίσεις από τους φίλους της, συμπεριλαμβανομένου του Alexander McQueen, επειδή δεν ήταν εκεί για εκείνη όταν τον χρειαζόταν περισσότερο. Ο ίδιος απέκρουσε όλους τους ισχυρισμούς.

Σύμφωνα με το “Blow by Blow”, η Isabella Blow ήταν πεπεισμένη ότι κληρονόμησε την κατάθλιψή της από τον αυτοκτονικό παππού της. Όπως δήλωσε ο σχεδιαστής Zac Posen στους New York Times, «οι σκέψεις αυτοκτονίας ήταν μεγάλο μέρος της ύπαρξής της και της προσωπικότητάς της»

Ο κόσμος την αγαπούσε για την υψηλή της ενέργεια και επειδή δεν ακολουθούσε τους κανόνες. Αλλά αυτή η ένταση ήταν ένα θέατρο, που έκρυβε μια πολύ πιο σκοτεινή αλήθεια από κάτω – τα μανιακά της επεισόδια της κόστισαν δουλειές, σχέσεις και οικονομική σταθερότητα.

Η μανία της την έκανε όλο και πιο απαιτητική και οι περίοδοι μελαγχολίας μεγάλωναν. Δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στις εργασιακές ή κοινωνικές της υποχρεώσεις, γεγονός που την οδήγησε να δοκιμάσει τη θεραπεία με ηλεκτροσόκ, αλλά ούτε αυτό ούτε τα χάπια τη βοήθησαν να νιώσει ξανά καλά.

Προσπάθησε να βάλει τέλος στη ζωή της πολλές φορές, ακόμη και όταν λάμβανε βοήθεια και περιβαλλόταν από αγαπημένα πρόσωπα.

Το 2007 η Isabella Blow αποφάσισε ότι είχε βαρεθεί. Στις 5 Μαΐου κατέληξε στο νοσοκομείο μετά από άλλη μια απόπειρα αυτοκτονίας. Σύμφωνα με το Vanity Fair, συνήλθε αρκετά ώστε να χαιρετήσει τον σύζυγό της και μερικούς από τους πιο στενούς της φίλους. Όπως θυμάται ο Philip Treacy, ήταν ευδιάθετη, «ακόμα και την ώρα που πέθαινε, τους έκανε όλους να γελούν». Δύο ημέρες αργότερα, πέθανε αθόρυβα στον ύπνο της.