Ο Νικολάκης Ζεγκίνογλου (ηθοποιός), ο πρωταγωνιστής του Milky Way έχει επιλέξει στη ζωή του να κάνει μόνο σινεμά. Σαν λάτρης και κομμάτι του κινηματογραφικού στερεώματος της χώρα μας, δεν θα μπορούσε να μην εκτιμά τον Γιώργο Λάνθιμο και να μην έχει ιδία άποψη για όλα όσα εκείνος μας έχει χαρίσει.
«Τι τυχερός που κάνει αυτό που θέλε όπως θέλει και τι ικανός να το επιτύχει αυτό! Τον παρακολουθώ και χαίρομαι πάρα πολύ για αυτόν. Το Poor Things το πήγε πραγματικά σε άλλο επίπεδο, πρόκειται για μια μαγική πανέμορφη ταινία. Ερμηνείες εκπληκτικές με δυνατά μηνύματα διαρκώς. Ταυτίστηκα τρομερά με τον Xάρρυ Αστλεϊ (Τζέροντ Καρμάϊκλ) που ήταν μαζί με τη Μάρτα Βον Κούρτζροκ (Χάνα Σιγκούλα) στο πλοίο.
Ενας άνδρας με έντονο πεσιμισμό και μηδενισμό αλλά που μέσα του τρέφει μία ελπίδα και αυτό τον κρατάει στη ζωή. Οι άνθρωποι που είναι τόσο κυνικοί και δεν αυτοκτονούν, νομίζω ότι έχουν μέσα τους τη μεγαλύτερη ελπίδα από όλους. Κάπως έχουν φτάσει ως το τέρμα και είναι σαν να έχουν ξεκλειδώσει το μυστικό της ζωής – ότι είμαστε, δηλαδή, μια μορφή ενέργειας που ανακυκλώνει αυτόν τον κόσμο όπου κανείς δεν ζει για πάντα. Κάπως έτσι το είδα εγώ. Τα ευρήματα όλα ήταν μοναδικά, και αυτά με τα ζώα άλλης διάστασης… Και ο Γουίλεμ Νταφόε με εντυπωσίασε πολύ – είναι ούτως ή άλλως από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς.
Νομίζω ότι πια ο Γιώργος Λάνθιμος έχει ανοίξει μπροστά του όλους τους ορίζοντες για να συνεργαστεί με όποιον θέλει και με όποιον τρόπο θέλει, όπως το φαντάζεται κάθε δημιουργός δηλαδή. Να μην “ζητιανεύει”, ούτε να συμβιβάζεται με μέσες λύσεις αλλά να κάνει ακριβώς αυτό που έχει στο κεφάλι του. Τον έχουν εμπιστευτεί πλήρως, δίνει αυτό που χρειάζεται και τέλος. Νομίζω πως θα τα πάει πολύ καλά και στα Όσκαρ.
Παλαιότερα τώρα, ο Κόλιν Φάρελ στον «Αστακό» μου άρεσε πάρα πολύ, αυτό το δίπολο γενικά της αγάπης μου άρεσε πολύ, αυτό το παιχνίδι που όταν σου τυχαίνει ο έρωτας, δεν θες και μετά θες κ.λπ. Αγαπημένη μου ταινία είναι ο Κυνόδοντας –γροθιά στο στομάχι και η απαρχή αυτού του κύματος στο ελληνικό σινεμά και επίσης, μου άρεσαν πολύ οι Άλπεις ενώ δεν έχουν την ίδια απήχηση.
Tον Κυνόδοντα τον είχα δει μικρός – δεν είχα καν αποφασίσει τότε ότι θα ασχοληθώ με τον κινηματογράφο. Με επηρέασε πολύ. Ξέρετε, είναι κάποιες ταινίες που όταν τις βλέπεις σε επηρεάζουν αρνητικά αλλά μετά σου μένουν τόσο πολύ μέσα στο κεφάλι που είναι κάπως σαν να σε αφυπνίζουν. Αυτή πιστεύω ότι ήταν μία ταινία που με πήγε παρακάτω σαν άνθρωπο. Παρότι, λοιπόν, με ενόχλησε στην αρχή καθώς το κεφάλι μου τότε ρουφούσε τα πάντα, μετά με επηρέασε πολύ σαν άνθρωπο.
Προσπαθώ να τον γνωρίσω μέσα από τις ταινίες του και πάλι σαν μην τον γνωρίζω είναι. Είναι τόσο πολυδιάστατος που δεν μπορείς να τον τοποθετήσεις ακριβώς διότι συνεχώς σε εκπλήσσει: από τη μία μπορεί να σου κάνει ένα φανταστικό love story και από την άλλη τον Κυνόδοντα ή το Poor Things που έχει στοιχεία ακόμη και μιούζικαλ».
