Ο Νόμος αυτός αφορά τους Τομείς:
α) της διαχείρισης υδάτων
β) της διαχείρισης και προστασίας των δασών
γ) της αστικής ανθεκτικότητας και πολιτικής
δ) της καταπολέμησης της αυθαίρετης δόμησης
ε) της ενεργειακής ασφάλειας.
Η Ελλάδα, χώρα με πλούσια βιοποικιλότητα και μεγάλο ενδημισμό λόγω γεωφυσικής θέσης, είναι από τις λίγες που δεν είχαν Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Οι πολύτιμες συλλογές Φυσικής Ιστορίας του ΜΓΦΙ, το πολυετές, πολυσχιδές, πλούσιο και ευρέως αναγνωρισμένο ερευνητικό και εκπαιδευτικό έργο του, οι κτιριακές υποδομές του, τα εργαστήριά του, τα παραρτήματά του – Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων Υγροτόπων στη Θεσσαλονίκη (ΕΚΒΥ) και Παλαιοντολογικό Μουσείο Ρέθυμνου στην Κρήτη – καθώς και η εδραιωμένη διεθνής φήμη του, τεκμηριώνουν την εξέλιξή του σε Εθνικό Μουσείο, όπως ήταν και το όραμα των ιδρυτών του.
Το ΜΓΦΙ ως Εθνικό Μουσείο θα έχει ενισχυμένη δυνατότητα και υποχρέωση να αξιοποιήσει τη γνώση γύρω από τα θέματα περιβάλλοντος και να παρέχει εμπειρογνωμοσύνη σε σύνθετα ζητήματα, ανταποκρινόμενο σε σημερινές και μελλοντικές προκλήσεις. Επίσης, θα έχει ενισχυμένη δυνατότητα να λειτουργεί συντονιστικά και υποστηρικτικά προς φορείς και αντίστοιχα εγχειρήματα, κατά τρόπον ώστε να διαδοθεί ένα ισχυρό επιστημονικό μήνυμα για τη σωτηρία του πλανήτη.
Και βέβαια, θα προωθήσει τη σύνδεση με αντίστοιχα Εθνικά Μουσεία του εξωτερικού, εντάσσοντας τις ελληνικές μουσειακές πρακτικές σε διεθνή δίκτυα.
Το γεγονός ότι το άρθρο 38, που αφορά το Εθνικό Μουσείο, ψηφίστηκε με ευρύτατη αποδοχή και συναίνεση, δείχνει τη σημασία που δίνει η Βουλή στα κρίσιμα πλέον θέματα του περιβάλλοντος, καθιστώντας αναγκαία τη συνεργασία όλων.
ΟΙ ΙΔΡΥΤΕΣ
Το 1964, ο Άγγελος και η Νίκη Γουλανδρή ίδρυσαν Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας (ΜΓΦΙ), με σκοπό την προώθηση των φυσικών επιστημών και την ταυτόχρονη εκπαίδευση του ανθρώπου, ώστε με τη γνώση να επανέλθει στο σεβασμό της φύσης ως μοναδικής πηγής ζωής.
Δημιούργησαν έναν θεσμό νέο για την Ελλάδα, που είχε στόχο την εθνική ετοιμότητα για την προστασία του πολύτιμου φυσικού πλούτου της χώρας, καθώς και τη διαμόρφωση της συνείδησης της κοινωνίας σε έναν καινούργιο κώδικα αξιών, με γνώμονα την ισόρροπη συνύπαρξη περιβάλλοντος και ανθρώπου μέσω της βιώσιμης ανάπτυξης.
