Όλες οι συναντήσεις της με τους καλλιτέχνες με τους οποίους έχει συνεργαστεί μέχρι σήμερα είναι σημαντικές για την Ελευθερία Τσέλιου. «Είναι πολύ σπουδαίο το ότι μου έχουν εμπιστευτεί το έργο τους και τη διαχείρισή του. Μέσα από τις σχέσεις αυτές και το συνεχή διάλογο, έχουν προκύψει νέες ιδέες, πολλές εκθέσεις αλλά και βαθιές φιλίες. Κάθε έκθεση απαιτεί και τεχνική υποστήριξη και, χάρη σε αυρές τις μακροχρόνιες συνεργασίες, έχω μάθε πολλά και πολύτιμα πράγματα», μας λέει ξεδιπλώνοντας το πάθος της για όλες τις μορφές τέχνης.
Πιστεύετε ότι πρέπει να εντάξουμε ακόμα περισσότερο στη ζωή μας την έννοια της τέχνης;
Απόλυτα! Άλλωστε, από όση τέχνη κι αν περιβαλλόμαστε, ποτέ δεν είναι αρκετή. Η τέχνη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της ζωής, χώρος στοχασμού και ελευθερίας.
Από την έκθεση πορτρέτων αφιερωμένη σε έργο του Αντονέλο ντα Μεσίνα, Γιώργος Χατζημιχάλης.
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;
Η χρονιά ξεκίνησε με την έκθεση «Χαυτεία» του Γιάννη Γκανά και ακολούθησε η έκθεση «Κομμός - Σ’ ένα τοπίο» του Βασίλη Γεροδήμου. Συνεχίσαμε με την ατομική έκθεση του Βασίλη Ζωγράφου στην γκαλερί, ενώ έπεται και η νέα ατομική έκθεση του Γιώργου Χατζημιχάλη, η πρώτη μετά τη μεγάλη αναδρομική έκθεσή του στο Μουσείο Μπενάκη. Τον Ιούνιο θα παρουσιάσουμε στην γκαλερί μια καινούρια συνεργασία, καθώς και μια έκθεση μεγάλου ιστορικού ενδιαφέροντος σε έναν άλλο χώρο. Παράλληλα, ετοιμάζουμε πολλές δραστηριότητες ακόμα, τις οποίες ελπίζουμε να μπορούμε να μοιραστούμε πολύ σύντομα.
«Χωρίς τίτλο (Η κατάσταση των ειδών)», Απόστολος Καραστεργίου.
«Βρυάξιδος 11 και Ασπασίας: Η άγνωστη όψη» (δύο από τα πέντε μέρη), Ρένα Παπασπύρου.
Υπάρχουν καλλιτέχνες που έχουν ασκήσει επιρροή πάνω σας;
Η λίστα των ονομάτων καλλιτεχνών των οποίων το έργο με έχει επηρεάσει βαθιά είναι πολύ μεγάλη, μάλλον τεράστια. Από τον Αντρέα Μαντένια έως τον Γκέρχαρντ Ρίχτερ ή τη Σαρλότ Σαλομόν και από τον Σεζάν, τον Ματίς, τον Ρέμπραντ και τον Πιέρο ντέλα Φραντσέσκα έως τον Μαρσέλ Ντισάν, τη Χάνα Χοχ, τον Σπύρο Παπαλουκά, τον Ρίτσαρντ Σέρα, τη Σίντι Σέρμαν, τον Γιάννη Τσαρούχη ή τον Ουίλιαμ Κέντριτζ, ο κατάλογός μου είναι ατέλειωτος και σε αυτόν προστίθενται συνεχώς και ονόματα νέων καλλιτεχνών. Κι όλα αυτά χωρίς καν να έχουμε αναφερθεί στον κινηματογράφο, στη λογοτεχνία, στη μουσική και σε όλες τις άλλες μορφές τέχνης. Όποιος έχει την τύχη να έχει δει την Cappella Sistina νομίζω πως θα συμφωνήσει στο ότι τέτοιες συναντήσεις αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας μέσα σε αυτόν.
