Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης (δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου), ο άνθρωπος που γνωρίζει για τον κινηματογράφο όσα ελάχιστοι στη χώρα μας, αναλύει το φαινόμενο Λάνθιμος με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
«Από τη στιγμή που ο “Κυνόδοντας” προβλήθηκε στο τμήμα Un Certain Regard του φεστιβάλ των Καννών το 2009 και κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας και κυρίως από τη στιγμή που η ίδια ταινία κέρδισε μια υποψηφιότητα για το Οσκαρ Διεθνούς ταινίας, οι πόρτες για τον σκηνοθέτη Γιώργο Λάνθιμο άνοιξαν διάπλατα.
Σήμερα, 15 χρόνια αργότερα, η πορεία που, από εδώ και στο εξής, έχει μπροστά του μετά τον θόρυβο του “Poor thigs” (με τις 11 υποψηφιότητες για Οσκαρ και κυρίως το ότι είναι μια θαυμάσια ταινία), τολμώ να προβλέψω ότι θα είναι ακόμα μεγαλύτερη από την ούτως ή άλλως σπουδαία που έχει ήδη διανύσει ως τώρα. Γιατί; Γιατί ο κ. Λάνθιμος επέβαλλε το δικό του και το έκανε εκτός Ελλάδας διότι εκεί, σε αντίθεση με τις εντός Ελλάδας συνθήκες (τουλάχιστον για την περίοδο που έφυγε, περίπου το 2012) αυτό ακριβώς… ήθελαν από αυτόν.
Οπότε γυρίζει τις ταινίες που θέλει, έτσι όπως τις θέλει και κάθε ταινία του είναι ένα γεγονός. Το αν θα κερδίσει Οσκαρ το «Poor things» έχει φυσικά σημασία, όμως και να μην κερδίσει τόσα όσα αξίζει (γιατί σε κάποιες κατηγορίες σίγουρα θα κερδίσει), ο ίδιος ο κ. Λάνθιμος – το αυτονόητο λέω τώρα – δεν έχει και τόση πλέον ανάγκη.
Εξάλλου ετοιμάζει ένα ριμέικ του sci-fi cult “Save the Green planet” και η νέα του ταινία “Kinds of kindness” είναι ήδη έτοιμη. Απ’ όσο μπορώ να υποψιαστώ, οι Κάννες που έρχονται τον Μάιο θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να τη συμπεριλάβουν στο πρόγραμμά τους. Επομένως “καθεστώς” είναι το λιγότερο που θα έλεγες για τον κ. Λάνθιμο».
