Την είδα σε τρεις ημέρες, (εντάξει έχουμε και δουλειές και μικρό παιδί και είχαμε και κουλούρια-τσουρέκια). Μου άρεσε; Δεν ξέρω. Σίγουρα καλά έκανα που την είδα. Κυρίως για τον Τομ Πέλφρεϊ, τον Ρέιμοντ Πιπγκρας της σειράς. Ηθοποιάρα!
Και γενικά νομίζω πως αυτό ήταν και το ατού του A Man In Full – οι ηθοποιοί του. Εψαξα και τον casting director, που τελικά ήταν γυναίκα, η Εϊβι Κάουφμαν. Εξαιρετική δουλειά έκανε το κορίτσι, να το πούμε και αυτό γιατί δεν επέλεξε απλώς εκπληκτικούς ηθοποιούς αλλά τους ονειρεύτηκε και στους ρόλους που απέδωσαν τα μέγιστα.
Η ιστορία, τόσο αμερικάνικη και καλά δομημένη. Η σειρά, βασισμένη στο βιβλίο του Τομ Γουλφ αφορά την ιστορία ενός μεγιστάνα του κόσμου των μεσιτών στην Ατλάντα (τι άνοστη πόλη by the way) που έρχεται αντιμέτωπος με τη χρεωκοπία και ξετυλίγεται το κουβάρι των προσωπικών του σχέσεων που κάπως μπλέκονται πολύ με αυτές ενός εκ των κυνηγών του. Ο Τζεφ Ντάνιελς, υπέροχος ως αλαζών, ξοφλημένος, υπερόπτης, χωρίς έρκος αδίστακτος τύπος (είναι να απορείς πώς κατάφερε αυτή τη βαριά προφορά που βαραίνει όταν αγχώνεται) και ο Τομ Πέλφρεϊ απέναντί του, εκπληκτικός ως φοβισμένος, κομπλεξικός, μοναχικός, ημίτρελος σε στιγμές, πρώην συνεργάτης στα τραπεζικά και κατήγορός του.
Μα και όλοι όσοι τους πλαισιώνουν είναι εξαίσιοι: μαγευτική η Νταϊάν Λέϊν (πρώην σύζυγος) που και αν ο χρόνος περνά, εκείνη πάλι γοητευτική είναι, μια χαρά και η Σάρα Τζόουνς, σύζυγος/ κουκλάρα/ πιτσιρίκα που μοιάζει να τον πήρε για τα λεφτά του αλλά του στέκεται και μοιάζει να τον αγαπάει, συγκρατημένη και πειστική Λούσι Λιου (φίλη της Λέιν), ο Εβαν Ρόου, καλός στον ρόλο του γιου που εμφανίζεται ξαφνικά και κοιτάζει τον πατέρα του σαν παράξενο πουλί αλλά τελικά του αναγνωρίζει αρετές (πολύ μελό αυτό) και πολύ ξεχωριστός ο Μπιλ Καμπ (ο πολύ καλός ηθοποιός άλλωστε), ο τραπεζίτης που γίνεται ο εφιάλτης του
Τζεφ. Καλός και ο Δήμαρχος, Ουίλιαμ Τζάκσον Χάρπερ, λίγο ως πολύ ο γλοιώδης συμφεροντολόγος τύπος της πολιτικής σκηνής.
Γενικώς μια basic ιστορία, με εξαιρετικό τέλος τουλάχιστον που την ανεβάζει.
