Αυτό το φθινόπωρο κλείνουν έξι μήνες από τον θάνατο του Paul Auster, ο οποίος είχε κόλλημα με τα παιχνίδια της τύχης. Είχε πει κάποτε ότι ένας λάθος αριθμός τηλεφώνου ενέπνευσε το διάσημο κόμικ μυθιστόρημά του City of Glass. Ένα βράδυ έλαβε μια κλήση, στην οποία τον ρώτησαν με άγχος και αγωνία αν πήραν το γραφείο του ντετέκτιβ Pinkerton. Αφού διευκρίνισε ότι είχαν κάνει λάθος, το επόμενο βράδυ ξανατηλεφώνησαν.
Ο Αμερικανός συγγραφέας και σεναριογράφος έδωσε την ίδια απάντηση, αλλά άρχισε να διασκεδάζει με την ιδέα: αν συνέβαινε το ίδιο λάθος το τρίτο βράδυ, θα έλεγε ότι ήταν ο ντετέκτιβ και θα άρχιζε την έρευνα. Αυτή η κλήση δεν έγινε ποτέ στην πραγματικότητα αλλά έδωσε αφορμή για το πρώτο μυθιστόρημα, την «Τριλογία της Νέας Υόρκης» (εκδόσεις Μεταίχμιο).
Η τύχη… του πεπρωμένου θα συνέχιζε να εμφανίζεται στα βιβλία του, με μυθιστορήματα όπως «Η Μουσική του Πεπρωμένου» (εκδόσεις Ζαχαρόπουλος). Στην πραγματικότητα, η γοητεία που ασκούσαν στον Auster οι συμπτώσεις τον οδήγησε να γράψει για όλα αυτά που είχε ζήσει στο «The Red Notebook. Μεταξύ των πολλών που συγκεντρώνει εκεί, λέει για έναν φίλο που πέρασε μήνες προσπαθώντας να βρει ένα συγκεκριμένο βιβλίο που ήταν τόσο εξαιρετικό όσο και δύσκολο να βρεθεί. Με την αγωνία να το διαβάσει, πήγε σε δεκάδες βιβλιοπωλεία και έψαξε σε καταλόγους, χωρίς επιτυχία. Αφού τελικά τα παράτησε, ένα απόγευμα πήρε έναν πιο σύντομο δρόμο, μέσω του σιδηροδρομικού σταθμού Grand Central και ανέβηκε τις σκάλες που οδηγούν στη λεωφόρο Vanderbilt της Νέας Υόρκης. Και ήταν εκεί, ξαφνικά, που είδε μια κοπέλα ακουμπισμένη στο κάγκελο με ένα βιβλίο στο χέρι: το ίδιο που είχε περάσει μήνες αναζητώντας απεγνωσμένα.
Ο φίλος του Auster δεν μιλούσε συνήθως σε αγνώστους, αλλά ήταν τόσο έκπληκτος που ομολόγησε στη νεαρή γυναίκα ότι έψαχνε για αυτό το βιβλίο για πολύ καιρό. «Είναι υπέροχο», είπε. «Μόλις τελείωσα την ανάγνωση». Άλλη μια σύμπτωση. Αν και ήταν ήδη απίθανο, το βιβλίο —το οποίο ήταν αδύνατο να βρεθεί σε βιβλιοπωλεία που περιείχαν χιλιάδες μυθιστορήματα— να εμφανιστεί στα χέρια ενός ξένου, το γεγονός ότι μόλις η κοπέλα είχε τελειώσει την ανάγνωσή του τη στιγμή που την είχε ανακαλύψει ήταν ακόμα πιο ασυνήθιστο. .
Ο πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας ρώτησε την κοπέλα από πού θα μπορούσε να αγοράσει το βιβλίο, τονίζοντας ότι σήμαινε πολλά για εκείνον. Εκείνη του το χάρισε, όμως ο φίλος του Auster αρχικά αντιστάθηκε να το δεχτεί, λέγοντας στο κορίτσι ότι ήταν δικό της. «Ήταν δικό μου», απάντησε, «αλλά το έχω ήδη τελειώσει και ήρθα σήμερα εδώ για να σου το δώσω». Αυτή είναι η μαγεία αυτής της σύμπτωσης. Ανάμεσα στα εκατομμύρια βιβλία που υπάρχουν, ποια ήταν η πιθανότητα η κοπέλα στις σκάλες να είχε τελειώσει την ανάγνωση του μυθιστορήματος που έψαχνε ο φίλος του Auster;