Αν μπεις να διαβάσεις για συμβουλές ενάντια σε κρίσεις πανικού, τότε θα δεις tips όπως «ανάπνεε βαθιά και αργά», «μίλησε σε κάποιον γνωστό σου», «κάνε κάτι να ξεχαστείς» και άλλα τέτοια πολλά. Δεν πιστεύω πως τίποτα από αυτά όμως, έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο, ούτε μπορούν να σε βοηθήσουν σε μια κρίση πανικού, δηλαδή στην πιο αιφνίδια εκδήλωση άγχους, όπως συχνά αναφέρεται από ειδικούς.
Μου εμφανίστηκαν σε σχετικά νεαρή ηλικία, μέσα σε ένα κατάμεστο θέατρο. Όλα ήταν καλά φαινομενικά, μέχρι που οι αρνητικές σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό μου. Ο φόβος θανάτου ήταν πιο έντονος από ποτέ και η ταχυκαρδία, το τρέμουλο, η δυσκολία στην αναπνοή και η εφίδρωση είχαν κάνει την εμφάνιση τους. Και από εκεί, ξεκίνησε ένα νέο μονοπάτι.
Οι κρίσεις πανικού είναι μια βαθιά προσωπική υπόθεση. Όσο και αν θέλουν οι γύρω σου να σε βοηθήσουν, μόνο οι ειδικοί ή άτομα που τις έχουν βιώσει, μπορούν ίσως να σε κατευθύνουν σωστά.
Γνωρίζω καλά την ψυχική ταλαιπωρία που προκαλούν τέτοιες κρίσεις, μα κυρίως γνωρίζω ακόμη καλύτερα τον περιορισμό που ξεκινάς να βάζεις στον εαυτό σου εξαιτίας αυτών των κρίσεων. Σταδιακά αποφεύγεις τους γεμάτους με κόσμο χώρους, αποφεύγεις τα ασανσέρ, το μετρό, ακόμη και το αυτοκίνητο. Δεν κάνω καν συζήτηση για αεροπλάνο. Από την άλλη μπορεί να ανήκεις στην κατηγορία ανθρώπων που οι κρίσεις πανικού μπορεί να εμφανίζονται σε ήρεμες στιγμές της ημέρας σου. Ή ακόμη πιο δύσκολα, να αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς σου για κάποιο διάστημα.
Το σίγουρο είναι πως εμφανίζονται ξαφνικά. Θα αναγνωρίσεις την κρίση πανικού αν σου εμφανίζεται αιφνίδια μέσα από μια είδηση που σε αναστάτωσε, μέσα από μία ή πολλές αρνητικές σκέψεις που αδυνατείς να ελέγξεις, ή μέσα από ένα υποσυνείδητο ερέθισμα.
Θα μπορούσαμε για πολλή ώρα να μιλάμε γενικότερα για κρίσεις πανικού, ωστόσο αυτό που αξίζει να κρατήσουμε είναι πως ξεπερνιούνται. Για μένα χρειάστηκαν περίπου 8 χρόνια μέχρι να αποτελέσουν (σχεδόν) παρελθόν, για άλλους χρειάστηκε πολύ λιγότερο ή πολύ περισσότερο. Ακόμη τις παλεύουμε, ακόμη μπορεί να μας στοιχειώνουν και να μας εμποδίζουν, ωστόσο σίγουρα τις διαχειριζόμαστε καλύτερα. Γι’ αυτό και παρακάτω ακολουθούν μερικές συμβουλές, οι οποίες προσωπικά με βοήθησαν σημαντικά και κυρίως προέρχονται από ειδικούς.
