Τι «έπαιξε» στο Λαύριο

Σε περίπτωση που δεν έχετε αντιληφθεί ποιο είναι το θέμα των δύο περασμένων ημερών (πέρα από τα τραγικά που συμβαίνουν στην Ισπανία), να σας πω εν συντομία ότι υπάρχει, ζει, και εργάζεται με τα παιδιά μας (τουλάχιστον ένας τέτοιος) εκπαιδευτικός σε Γυμνάσιο του Λαυρίου, ένας καθηγητής Θρησκευτικών για την ακρίβεια, ο οποίος μοίρασε στους μαθητές φυλλάδιο με ομοφοβικό περιεχόμενο.

Για την ακρίβεια, μοίρασε ένα από τα ιερά κείμενα των Αγίων Πατέρων μας και πιο συγκεκριμένα του Ιωάννη του Χρυσοστόμου (όχι και τόσο), ο οποίος έγραφε μεταξύ άλλων πριν από «εκατομμύρια» χρόνια: «Οι ομοφυλόφιλοι είναι χειρότεροι από τους δολοφόνους, γιατί είναι καλύτερα να πεθάνει κανείς, παρά να ζει και να προσβάλλεται έτσι. (…) Δεν υπάρχει πιο σιχαμερό, πιο φοβερό, πιο ανόητο, πιο ατιμωτικό πράγμα από την ομοφυλοφιλία».

Πριν αναρωτηθείτε σε ποιους εκπαιδευτικούς εμπιστευόμαστε το μυαλό και την ψυχή των παιδιών μας, σας έχω καλά νέα: τα παιδιά είναι που πρέπει να εμπιστευόμαστε. Γιατί αυτά ήξεραν να αντιδράσουν. Σκεφτείτε εμάς- τα χάπατα- στη δική μας εποχή! Θα αντιδρούσαμε; Δύσκολο.

Τα παιδιά λοιπόν μίλησαν στους γονείς τους. Τα επόμενα καλά νέα είναι ότι και οι γονείς αντέδρασαν και απευθύνθηκαν στη διεύθυνση του σχολείου. Το ζήτημα έφτασε ως το υπουργείο Παιδείας και με απόφαση του υπουργού Κυριάκου Πιερρακάκη, ανεστάλη η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του συγκεκριμένου καθηγητή που παραπέμφθηκε στο Πειθαρχικό. «Τα σχολεία είναι χώροι εκπαίδευσης, φίλιας, σεβασμού και αλληλεγγύης. Η εκπαιδευτική κοινότητα οφείλει να σέβεται και να προωθεί αυτές τις αρχές», δήλωσε με σχετική ανακοίνωση το Υπουργείο Παιδείας.

Αυτά είναι τα καλά νέα.                                                                                               

Πάμε λίγο στα κακά. Ο συγκεκριμένος καθηγητής μετά το σάλο, δηλώνει αμετακίνητος στις θέσεις του.

Μίλησε λοιπόν στο Mega και υπερασπίστηκε την κίνησή του, λέγοντας: «Αυτά τα πράγματα ξέρω, αυτά τα πράγματα διάβασα, αυτά τα πράγματα σπούδασα, αυτά βρήκα στο ίντερνετ και όποιος θέλει, μπορεί να πάρει ένα φυλλάδιο να δει την άποψη του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου και των λοιπών πατέρων της εκκλησίας». Όχι ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε.

Αλλά τι είπε; «Αυτά ξέρω, αυτά εμπιστεύομαι», σαν το tagline  παλιάς διαφήμισης χλωρίνης. «Πίστευε και μη ερεύνα» άκριτα, αφιλτράριστα, αβίαστα και… αβάδιστα από τον συγκεκριμένο καθηγητή που δεν προσγειώθηκε ποτέ στο 2024 της συμπερίληψης, δεν σμίλεψε και δεν «μετακόμισε» ποτέ τις γνώσεις του στο σήμερα που οι πανανθρώπινες αξίες μιλούν για την αγκαλιά της κοινωνίας σε όλ@ αδιακρίτως, για την διαχρονική αγάπη προς τον συνάνθρωπο, όποιος και αν είναι αυτός, για την οποία έγραψαν (άλλοι) Άγιοι Πατέρες.

Δεν σκέφτηκε ούτε καν πονηρά, ότι στους επαναστατημένους εφήβους, που έχουν άλλες προσλαμβάνουσες, που έχουν βιωμένη ευαισθησία και αποδοχή, και η ορατότητα στο διαφορετικό είναι κομμάτι της ζωής τους. Δεν μπορείς να πετάξεις μια άποψη από τα πέτρινα χρόνια του Μεσαίωνα ως σημερινή ή ως θέσφατο που δεν το κρίνεις και δεν το αλλάζεις. Χωρίς ίχνος μετάνοιας, απάντησε ότι μοίρασε το φυλλάδιο ως απάντηση σε σχετικές ερωτήσεις μαθητών. «Πήραμε δυο – τρεις ερωτήσεις από τα παιδιά τι γίνεται με αυτό το θέμα, ξεκαθαρίστηκε ότι αυτό το θέμα είναι για τον καθένα θέμα δικαιοσύνης, η εκκλησία δεν κρίνει» δικαιολόγησε ο καθηγητής.

Κάποιοι άνθρωποι της Εκκλησίας κρίνουν και στέκονται αντίθετοι σκληροπυρηνικά, αναχρονιστικά, ρατσιστικά και με πάθος απέναντι στην ομοφυλοφιλία. Δεν μπορεί να είναι μακριά η νοοτροπία αυτού του συγκεκριμένου καθηγητή. Τον φανταζόμουν μάλιστα ως έναν από αυτούς –που δεν έχουν πρόσωπο- που έβαλαν προ ολίγων ημερών στο στόχαστρό τους  την παράσταση «Brokeback Mountain», η ιστορία της οποίας περιστρέφεται γύρω από την αγάπη δύο αντρών.  

Σκεφτόμουν ότι όσο και αν πιστεύει κάποιος στο Θεό, δεν θα πρέπει να εθελοτυφλεί: Δεν μπορεί να μην ξέρει, να μην έχουν υποπέσει στην αντιλήψή του, να μην έχει ακούσει για τα εκκλησιαστικά κείμενα, εκείνα που έρχονται σε απόλυτη αντίθεση με ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες.   

Όμως ο συγκεκριμένος καθηγητής είχε ξαναπασχολήσει το Σύλλογο Γονέων. Είχε προβληματίσει τα παιδιά. Και είχε ξαναυπάρξει ενήμερος ο διευθυντής, ο οποίος είχε απαντήσει «αφήστε τον, μην του δίνετε σημασία. Δεν είναι στα καλά του». Δηλαδή αν δεν γινόταν αυτός ο ντόρος γύρω από το συγκεκριμένο περιστατικό, θα ανεχόταν η εκπαιδευτική κοινότητα και κυρίως τα παιδιά έναν τέτοιο τύπο να τους διδάσκει, δίνοντάς του… άφεση αμαρτιών;  

Με λίγα λόγια οι συνέπειες γι’ αυτόν τον εκπαιδευτικό ήρθαν τυχαία επειδή οι μαθητές και οι γονείς δημοσιοποίησαν το θέμα. Μήπως θα έπρεπε να βάλουμε στην εξίσωση και μία λέξη που- δεν ξερω γιατί- για τους εκπαιδευτικούς είναι κόκκινο πανί: Αξιολόγηση. Μήπως θα έπρεπε με αφορμή αυτό, αλλά και άλλα περιστατικά οι ίδιοι να σώσουν την τιμή και την υπόληψη της δημόσιας παιδείας και των λειτουργών της και να ζητήσουν οι ίδιοι την τόσο «φοβιστική» αξιολόγηση; 

Και μήπως να αναρωτηθούμε επίσης πώς επετράπη στον συγκεκριμένο καθηγητή να παραδώσει ένα κείμενο που διαδίδει το μίσος και το ρατσισμό; Μήπως είναι μέρος της διδακτέας ύλης ή δεν ήξερε κανείς τι επρόκειτο να παραδώσει σ’ ένα μάθημα που κηρύσσει την αγάπη; Πάντως σίγουρα δεν ισχύει το «άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».