Poor Things / Tα Κοστούμια
Η έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη
Τι κοστούμια! Τι μαγεία αισθητικής ήταν αυτή, σαν να γινόταν μια έκρηξη στα μάτια μου αισθανόμουν βλέποντας την ταινία του Λάνθιμου. Το Οσκαρ ήταν σίγουρο. H Xόλι, που ευθύνεται για το αποτέλεσμα μεγάλωσε στο Βόρειο Μάντσεστερ με μία μητέρα που ντυνόταν κυρίως με βίντατζ ρούχα γιατί λάτρευε την τέχνη. Σπούδασε και εκείνη τέχνη και φυσικά έχει πίσω της μια μεγάλη διαδρομή μέχρι το αγαλματίδιο.
Και διαβάζω με ενδιαφέρον κάτι πολύ σημαντικό που αφορά τον κορσέ, ένα αντικείμενο μαρτυρίου για τις γυναίκες για πάρα πολλά χρόνια.
«Είχαμε πολλές συζητήσεις για το αν θα τοποθετούσαμε την ιστορία στα τέλη του 19ου αιώνα. Το εξετάσαμε διεξοδικά και ένιωσα ότι ήταν απαραίτητο λόγω των ζητημάτων που αντιμετωπίζαμε – συγκεκριμένα, την ακραία πατριαρχία και τους ρόλους των γυναικών εκείνη την περίοδο. Οι πλούσιες γυναίκες δεν εργάζονταν και ήταν ντυμένες σαν κούκλες· τα ρούχα τους δεν ήταν πρακτικά κυρίως γιατί φορούσαν κορσέδες. Ενώ οι κορσέδες είναι όμορφοι, αναγκάζουν το σώμα να σε ένα συγκεκριμένο σχήμα. Είναι απολύτως συνδεδεμένοι με την έννοια του ελέγχου, υπαγορεύοντας έναν τρόπο εμφάνισης, περπατήματος και διατήρησης μιας στάσης που έχει προκαθοριστεί από κάποιον άλλο. Ήμουν σταθερά υπέρ τού να τοποθετηθεί η ταινία στην ύστερη βικτοριανή περίοδο.
Πήραμε μια τολμηρή απόφαση, η οποία προήλθε ασφαλώς από τον Γιώργο: να εξαλείψουμε τον κορσέ. Προέρχομαι από τον χώρο των έργων εποχής και των αντίστοιχων κοστουμιών, οπότε η αφαίρεση του κορσέ ήταν μια τεράστια απόφαση για μένα. Η Μπέλα είναι αχαλίνωτη, είναι ελεύθερη, ανεξάρτητη, Δεν θα ήταν δυνατόν να φοράει κορσέ. Η αφαίρεσή του επίσης κάνει τα κοστούμια πολύ πιο σύγχρονα».
Είμαστε πολύ τυχεροί, λοιπόν, που το Μουσείο Μπενάκη κατάφερε να φέρει αυτή την έκθεση που δίνει την ευκαιρία στο κοινό να απολαύσει δώδεκα από τα πρωτότυπα χειροποίητα κοστούμια της βραβευμένης με Oscar και βραβείο BAFTA ενδυματολόγου Holly Waddington για την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου Poor Things, έτσι όπως αυτά φορέθηκαν από τους Emma Stone (Bella Baxter), Willem Dafoe (Godwin Baxter), Mark Ruffalo (Duncan Wedderburn), Ramy Youssef (Max McCandles), Vicki Pepperdine (Mrs Prim), Kathryn Hunter (Swiney) και Jerrod Carmichael (Harry Astley).
Η έκθεση επίσης παρουσιάστηκε στο Barbican Centre του Λονδίνου (2023).
ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ is back
Kάθε που κλείνει ένα σινεμά ή άλλος χώρος ψυχαγωγίας, εκεί που έχεις περάσει ώρες, έχεις δώσει εφηβικά φιλιά, έχεις φάει τα πρώτα ποπ κορν, έχεις πάει ίσως το παιδί σου μια Κυριακή μεσημέρι, έχεις δώσει δεκάδες ραντεβού ως σημείο συνάντησης ανεξαρτήτως τού πού θα πας τελικά, έχεις κλάψει και γελάσει, έχεις αναμνήσεις ζωής, είναι σαν να σου «κλέβουν» ένα κομμάτι σου. Και η μαζική στενοχώρια δεν είναι γιατί πρόκειται για κάτι σοβαρό, αλλά γιατί πρόκειται για κάτι που αφορά την ψυχή σου, κάτι που σε έχει χαράξει. Και έτσι, όταν αυτός ο χώρος ξανανοίγει τις πόρτες του, η ευφορία επανέρχεται. Με αυτή την ευφορία υποδέχθηκε το μέιλ της αγαπημένης υπεύθυνης επικοινωνίας πολλών θεάτρων, Μάρθας Κοσκινά, ότι το ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ ξανανοίγει ως θέατρο. Θα μας πάρει λίγο να το ξεσυνηθίσουμε από κινηματογράφο, αλλά τέλος πάντων, πάλι θέαμα θα βλέπουμε.
