Το 2024 δυστυχώς στιγματίζεται με μια ακόμη γυναικοκτονία, που σημειώθηκε το βράδυ της Δευτέρας σε απόσταση αναπνοής έξω από το αστυνομικό τμήμα, στο οποίο είχε φτάσει η άτυχη 28χρονη προκειμένου να ζητήσει βοήθεια.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η 28χρονη είχε κάνει περιοριστικά μέτρα στον 39χρονο το 2020 και είχε καταγγείλει βιασμό και ξυλοδαρμό. Ωστόσο όλα αυτά δεν ήταν αρκετά, με αποτέλεσμα ο 39χρονος να καταφέρει να την δολοφονήσει 4 χρόνια μετά, όσο εκείνη έψαχνε βοήθεια να ξεφύγει από εκείνον.
Στο αστυνομικό τμήμα κατάφερε να μεταφερθεί με έναν φίλο της, ο οποίος θα καταθέσει σήμερα και αναμένεται να ρίξει περισσότερο φως στην υπόθεση. Όσο μίλησε με τους αστυνομικούς, η κοπέλα φαίνεται να είπε ότι φοβάται για την κατάσταση που βρίσκεται και ζήτησε περιπολικό να πάει σπίτι της.
Το παράδοξο όμως είναι πως η αξιωματικός του τμήματος, την ενημέρωσε πως δεν υπήρχε διαθέσιμο περιπολικό και γι’ αυτό τους πρότεινε να καλέσουν το 100. Η ίδια αστυνομικός φέρεται να έχει πει ότι η 28χρονη τής απάντησε ότι θα καλέσει η ίδια με τον φίλο της το 100 φεύγοντας από το ΑΤ.
Η δολοφονία όσο η 28χρονη μιλούσε με το 100
Όταν, όμως, η 28χρονη βγήκε από το αστυνομικό τμήμα και ενώ κατά πληροφορίες είχε καλέσει το 100, δέχθηκε τη δολοφονική επίθεση από τον πρώην σύντροφό της με την τηλεφωνήτρια της Άμεσης Δράσης να έχει ακούσει ό,τι συνέβη έξω από το ΑΤ Αγίων Αναργύρων. Ο άντρας προσέγγισε την κοπέλα με μηχανάκι και τότε εκείνη άρχισε να τρέχει προς το τμήμα -πίσω δηλαδή σε ασφαλές σημείο- για να σωθεί. Ο 39χρονος την κυνήγησε και δυστυχώς την πρόλαβε και τη σκότωσε.
Δεδομένου ότι το έγκλημα σημειώθηκε σε μικρή απόσταση από το αστυνομικό τμήμα, πέραν της έρευνας για το φονικό, διεξάγεται ΕΔΕ και για το τι προηγήθηκε μέσα στο ΑΤ.
Άλλη μια γυναικοκτονία στην Ελλάδα του 2024
Ό, τι συνέβη πριν λίγες ώρες, είναι μία ακόμη υπόθεση που συγκλονίζει. Μία ακόμη γυναικοκτονία που «παγώνει» και δίνει περιθώριο σε κάθε δράστη να κινηθεί, αφαιρώντας τη ζωή μιας γυναίκας που λίγο νωρίτερα είχε ζητήσει βοήθεια από την αστυνομία χωρίς να τη λάβει. Παρέμεινε αβοήθητη παρά τη φαινομενική ασφάλεια που θα μπορούσε να της έχει διαφυλάξει την ίδια της τη ζωή.
Δυστυχώς για μία ακόμη φορά καλούμαστε να πούμε πως οι άνδρες που σκοτώνουν γυναίκες έχουν ως βασική αντίληψη ότι είναι δικαίωμά τους να ελέγχουν τη ζωή και το σώμα όλων των γυναικών και, κυρίως, της γυναίκας που «τους ανήκει». Κακοποιούν, βιάζουν και σκοτώνουν, εκείνοι οι άνδρες που θεωρούν τη γυναίκα τόσο κατώτερη ώστε όταν εκείνη αρνηθεί να υπηρετήσει το ρόλο με τρόπους που να καλύπτει τις ανάγκες τους, όταν απαιτήσει σεβασμό, όταν θελήσει να αποδράσει από μια σχέση ισχύος και ελέγχου, θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα ακόμα και να αφαιρέσουν τη ζωή που δεν κατάφεραν να ελέγξουν. Για αυτό είναι γυναικοκτονίες… Και για αυτό πρέπει να τις λέμε με το όνομά τους και όχι απλώς ανθρωποκτονίες.
Κακοποιούν, βιάζουν και σκοτώνουν, εκείνοι οι άνδρες που θεωρούν τη γυναίκα τόσο κατώτερη που νομίζουν ότι έχουν δικαίωμα ακόμα και να αφαιρέσουν τη ζωή που δεν κατάφεραν να ελέγξουν.
Όσο εμείς μαλώνουμε για το κατά πόσο πρέπει να τη λέμε γυναικοκτονία ή σκέτο φόνο, γυναίκες χάνονται με τρομακτική συχνότητα. Όσο δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο, δίνουμε τηλεοπτικό βήμα σε ανθρώπους που δίνουν οδηγίες σε επίδοξους γυναικοκτόνους και χαρακτηρίζουμε μία γυναίκα «άτυχη» επειδή της αφαιρέθηκε η ζωή, το πρόβλημα έχει αμέτρητες προεκτάσεις.
Η αφαίρεση της ζωής μιας γυναίκας μπορεί να γίνει από έντονο ναρκισσισμό, από κτητικότητα, από πληγωμένο εγωισμό, από ένα υποτιθέμενο αίσθημα αδικίας, από ένα σύνολο ψυχώσεων που μόνο οι ειδικοί αναγνωρίζουν, εξετάζοντας τα προφίλ των δραστών.
