Η ζωή του ήταν τόσο εντυπωσιακή όσο και ένα υπέρλαμπρο πυροτέχνημα. Η αστρονομική του άνοδος στο μικρό γαλαξία της ελληνική μόδας ήταν σχεδόν χωρίς προηγούμενο, συνδυασμένη δε με τη λατρεία που είχε προκαλέσει σε μεγάλη μερίδα του κοινού, τον κατέστησε φαινόμενο πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα και μοναδικό μέχρι σήμερα. Ένα φτωχό παιδί από τον Πειραιά, o Bασίλης Κουρκουμέλης, από χορευτής στα κέντρα της Πλάκας έγινε ο μόδιστρος-σταρ που όλοι γνώριζαν ως Μπίλι Μπο.
"Σε αυτόν τον τόπο η επιτυχία είναι δύσκολο πράγμα, καταντάει άγχος μεγαλύτερο κι από αυτό των πολιτικών και των ηθοποιών. Δε φτάνει να την κατακτήσεις, πρέπει να την κυνηγάς και να αγωνιάς συνεχώς για αυτή."
Ουδείς μπορεί να πει ποια θα ήταν η εξέλιξή του αν η ζωή δεν του είχε παίξει το τραγικό της παιχνίδι κλέβοντας του της ζωή στα 33 του στις 13 Ιουνίου 1987 μετά από μια άνιση μάχη με το Aids. Ίσως μαζί με τον Μάκη Τσέλιο να είχαν κατακτήσει τη διεθνή αγορά, ίσως να είχε γίνει εξώφυλλο στο «Interview» -άλλωστε ο Άντι Γουόρχολ είχε ζητήσει να τον συναντήσει- και να έντυνε τις σταρ, όπως ο Τζέιμς Γκαλάνος ή ο Ντίμης Κρίτσας.
Ίσως και όχι, σύμφωνα με τους επικριτές του από το χώρο της μόδας. Ίσως ο χρόνος να μη σεβόταν την ομορφιά του όπως την έχει διατηρήσει σήμερα στη μνήμη μας ως απολλώνειο πρότυπο. Όπως και με τα άλλα ινδάλματα που έφυγαν άδοξα και πρόωρα, ο Μπίλι Μπο παραμένει πάντα μια αισθησιακή όλο αινιγματικότητα φιγούρα με την υπόσχεση του μεγάλου ταλέντου και την αύρα ενός σταρ. Ο ίδιος μιλά για τον εαυτό του, την Ελλάδα και τις Ελληνίδες και τη μόδα σε αποσπάσματα από τη συνέντευξη που έδωσε το 1985 στο περιοδικό «Γυναίκα».
«Ξεκίνησα την καριέρα μου σε ηλικία 18 ετών στην Αθήνα και οφείλω τα πάντα στο ταλέντο και τη δύναμη της προσωπικότητάς μου. Δυστυχώς όμως σε αυτόν τον τόπο η επιτυχία είναι δύσκολο πράγμα, καταντάει άγχος μεγαλύτερο κι από αυτό των πολιτικών και των ηθοποιών. Δε φτάνει να την κατακτήσεις, πρέπει να την κυνηγάς και να αγωνιάς συνεχώς για αυτή. Δε γίνεται το ίδιο στο εξωτερικό. Εκεί είτε Calvin Klein λέγεσαι, είτε Yves Saint Laurent, είτε Valentino, είτε Versace κουράζεσαι ώσπου να φτάσεις κάπου, αλλά μετά δουλεύουν οι άλλοι για σένα».
Διαβάστε όλη την συνέντευξη στο Elena’s Diary.
