Lewis Hamilton: Η μάχη με την κατάθλιψη από την εφηβεία και οι σκέψεις για οικογένεια

O Lewis Hamilton είναι μια ακόμη απόδειξη πως δεν έχει αστέρι και χάρισμα, αλλά πως αν πιστέψει σε κάτι, τότε μπορεί να γυρίσει το σύμπαν ανάποδα. Οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος του, αφού μεγάλωσε ως ένα παιδί που βίωσε έντονα τον ρατσισμό από πολύ νεαρή ηλικία και θέλησε να πετύχει σε ένα άθλημα όπου κυριαρχούσαν ευκατάστατοι και λευκοί άνδρες.

Ο γεννημένος στην πόλη Stevenage της Αγγλίας Hamilton, δεν ήταν τίποτα από αυτά και όμως κατάφερε να γίνει ο πιο επιτυχημένος πιλότος στην ιστορία της Formula 1 με 105 νίκες σε Grand Prix και 7 πρωταθλήματα. Μεταξύ άλλων είναι και ο πρώτος μαύρος οδηγός στο άθλημα, γράφοντας ιστορία και ανοίγοντας τον δρόμο για τους επόμενους.

Η διαδρομή προς την κορυφή όμως μόνο εύκολη δεν μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς, αφού ο Lewis έχει μιλήσει ανοιχτά για την δική του μάχη με την ψυχική υγεία και την κατάθλιψη.

Στη νέα του συνέντευξή στους Times, μίλησε μεταξύ άλλων για τις δικές του δύσκολες στιγμές, αλλά και το πόσο επηρεάστηκε από το bullying που βίωσε σε νεαρή ηλικία, εξαιτίας της διαφορετικότητάς του.

View this post on Instagram

A post shared by Lewis Hamilton (@lewishamilton)

Όπως αποκάλυψε ο πρωταθλητής, από τα 13 του είχε καταθλιπτικά συμπτώματα και ερχόμενος στο σήμερα επιθυμεί να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία και να επισκεφθεί έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Η παραδοχή για τις δικές του δυσκολίες ήρθε μετά από 945 ημέρες χωρίς νίκες. Μετά το άσχημο ρεκόρ της καριέρας του χωρίς καμία νίκη, κατάφερε και κέρδισε για ένατη φορά ρεκόρ στο Σίλβερστοουν, όταν πήρε την pole position στο βρετανικό Grand Prix τον Ιούλιο.

Η νίκη του Hamilton σηματοδότησε την πρώτη του νίκη μετά τη Σαουδική Αραβία τον Δεκέμβριο του 2021, τον αγώνα που προηγήθηκε της αγωνίας του στο Άμπου Ντάμπι, όπου ο Max Verstappen του στέρησε τον όγδοο παγκόσμιο τίτλο σε έναν από τους πιο επίμαχους αγώνες στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Καθώς διεκδίκησε τη νίκη στο βρετανικό Grand Prix, ο Hamilton εθεάθη να ξεσπά σε κλάματα καθώς σκεφτόταν την ταραχώδη επιστροφή στον κύκλο των νικητών. Αυτά τα δάκρυα ήταν ίσως τόσο από ανακούφιση όσο και από ευτυχία, έχοντας αισθανθεί για χρόνια την «πίεση», όπως παραδέχτηκε, να διατηρήσει την πρώτη θέση στο άθλημα που αγαπά.

«Δεν είχα κανέναν να μιλήσω για όσα με απασχολούσαν»

Στην πρόσφατη συνέντευξη του στους Times, o Hamilton αποκάλυψε πως ως νεαρός δεν είχε «κανέναν να μιλήσει» για τα θέματα που τον απασχολούσαν και σήμερα προσπαθεί μέσω διαλογισμού να βάλει σε τάξη όσα κυριαρχούν μέσα στο μυαλό του.

«Ο διαλογισμός, το καθημερινό τρέξιμο νωρίς το πρωί, οι σιωπηλές αποδράσεις και τα βιβλία για την ψυχική υγεία είναι ιδιαίτερα χρήσιμα για την απομάκρυνση τυχόν αρνητικών σκέψεων», δήλωσε ο ίδιος και απέδωσε την κατάθλιψή του στην πίεση του πρωταθλητισμού, αλλά και στις τραυματικές εμπειρίες που δέχτηκε στο σχολείο.

Αντιμετώπισε ρατσισμό για το χρώμα του, αφού ο πατέρας του, Anthony, είναι από τη Γρενάδα, χώρα της Καραϊβικής, και η μητέρα του, Carmen, από το Μπίρμιγχαμ.

View this post on Instagram

A post shared by Lewis Hamilton (@lewishamilton)

«Ο μπαμπάς μου με συμβούλευε απλώς να κρατάω το κεφάλι μου κάτω, να μην πω τίποτα και απλώς να τους κερδίσω στην πίστα. “Aυτό είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις” μου είχε πει». Ο πατέρας του Anthony, μπορεί να πίστευε εκείνη την στιγμή πως έδινε την σωστή συμβουλή στον γιο του, αλλά στην πραγματικότητα παρότρυνε τον Lewis να μείνει σιωπηλός και να καταπνίξει τα συναισθήματά του, κάτι που δεν βοηθά. Θυμάται ότι «δεν μπορούσε να διαφύγει» και βρήκε ρατσιστικές συμπεριφορές όπου και αν πήγαινε, αλλά οι γονείς του ποτέ δεν του «εξήγησαν» γιατί.

H σκληρή απόφαση για τον πατέρα του και την εξέλιξη της καριέρας του

Ο πατέρας του είχε τεράστια επιρροή στην καριέρα του Hamilton, αφού έγινε μάνατζέρ του και φρόντισε ώστε ο γιος του να έχει μία εκπληκτική καριέρα στη Formula 1, ενώ είχε αναλάβει και τα οικονομικά του. Αλλά το 2010, ο Hamilton συνειδητοποίησε ότι για να προχωρήσει έπρεπε να ξεφύγει και να ζήσει τη ζωή του κάνοντας τα δικά του λάθη. Έτσι, απέλυσε τον πατέρα του από τον ρόλο.

Θυμάται εκείνη τη στιγμή ως μια «πραγματικά δύσκολη διαδικασία», αλλά που ήταν απαραίτητη. «Προφανώς οι γονείς προσπαθούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους, φαντάζομαι για πάντα, και κάποιοι δεν θέλουν να τα αφήσουν. Ο πατέρας μου πάλεψε με αυτό», είπε ο ίδιος. Σήμερα, πατέρας και γιος είναι τόσο κοντά όσο ποτέ.

Όταν ο Hamilton κέρδισε στο βρετανικό Grand Prix, ήταν ο πατέρας του που τον αγκάλιασε για πρώτη φορά αφού βγήκε από τη Mercedes του και σκούπισε τα δάκρυά του καθώς έβγαζε το κράνος του.

Στη συνέχεια είπε: «Ακόμη κλαίω. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αίσθηση από το να τερματίζεις μπροστά εδώ. Είναι τόσο δύσκολο για όλους. Το σημαντικό όμως είναι πώς συνεχίζεις να σηκώνεσαι και να σκάβεις βαθιά μέσα σου, ακόμα κι όταν νιώθεις ότι βρίσκεσαι στον πάτο του βαρελιού. Υπήρξαν σίγουρα μέρες από το 2021 όπου δεν ένιωθα ότι ήμουν αρκετά καλός ή πως θα επέστρεφα εδώ που είμαι σήμερα, αλλά είχα υπέροχους ανθρώπους γύρω μου και με στηρίζουν».

View this post on Instagram

A post shared by Lewis Hamilton (@lewishamilton)

Ο Hamilton μίλησε στο παρελθόν για τα προβλήματα ψυχικής του υγείας και το 2022, αφού τερμάτισε 10ος στο Grand Prix της Σαουδικής Αραβίας. Εκείνη την εποχή, είπε ότι «αγωνιζόταν ψυχικά και συναισθηματικά» και ότι ήταν μια «συνεχής προσπάθεια να συνεχίσει».

Να σημειωθεί πως η καριέρα του Lewis ξεκίνησε σε ηλικία 10 ετών, όταν ακόμη αγωνιζόταν στα καρτ και πλησίασε το διευθυντή της McLaren Ron Dennis με το καρτ του, προσπαθώντας να του δείξει τι μπορούσε να κάνει. Τρία χρόνια μετά υπέγραψε συμβόλαιο με τη McLaren και τη Mercedes-Benz, στα πλαίσια ενός προγράμματος για νεαρούς οδηγούς. Το 2007 έγινε οδηγός για τη McLaren, έπειτα από τις νίκες του στα βρετανικά πρωταθλήματα της Formula Renault, στην Ευρωπαϊκή F3 και στη GP2.    

View this post on Instagram

A post shared by Lewis Hamilton (@lewishamilton)

Στο τέλος της σεζόν του 2012 άφησε τη McLaren για τη Mercedes δηλώνοντας πως «μου έδωσαν πολύ μεγαλύτερη ελευθερία». Ο ίδιος ασχολήθηκε με την εμφάνιση της ομάδας, φέρνοντας τον σχεδιαστή Hilfiger για να βοηθήσει στον επανασχεδιασμό των στολών. «Αλλά και πάλι, αν ένιωθα ότι υπήρχαν αδικίες, δεν ένιωθα ότι μπορούσα να μιλήσω».

Όλα αυτά άλλαξαν το 2020, όταν ο Hamilton παρακολούθησε ένα βίντεο με τη δολοφονία του George Floyd από τον αστυνομικό Derek Chauvin.

«Με έκανε να πέσω στα γόνατα και να κλάψω, όλα αυτά τα συναισθήματα βγήκαν προς τα έξω. Ήταν μια τόσο παράξενη εμπειρία γιατί δεν θυμάμαι να κλαίω από τότε που ήμουν πολύ μικρός. Ήξερα ότι είχα βαρεθεί, ότι έπρεπε πραγματικά να μιλήσω. Υπάρχουν άνθρωποι που παραμένουν σιωπηλοί, άνθρωποι που αισθάνονται χωρίς φωνή και εγώ έχω αυτό το βήμα. Το να κερδίζεις πρωταθλήματα είναι καταπληκτικό πράγμα, αλλά τι κάνεις με αυτό; Τι κάνεις με το χρόνο σου σε αυτόν τον πλανήτη;».

Μάλιστα, ο ίδιος εστίασε στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα ως αθλητής επισημαίνοντας πως ενώ οι οδηγοί αποσύρονται γύρω στα 30 τους, εκείνος είναι καλύτερα από ποτέ. «Ειλικρινά, αυτή τη στιγμή νιώθω ότι είμαι πιο υγιής από ποτέ», λέει. «Είμαι σε πολύ καλή κατάσταση, σωματικά και ψυχικά. Οι χρόνοι αντίδρασής μου εξακολουθούν να είναι ταχύτεροι από τους νέους. Νομίζω ότι είμαι καλύτερος οδηγός από ό,τι ήμουν στα 22 μου. Ήμουν απλά νέος, ενεργητικός και αδίστακτος, αλλά χωρίς φινέτσα, χωρίς ισορροπία».

View this post on Instagram

A post shared by Lewis Hamilton (@lewishamilton)

«Δεν ήξερα πώς να είμαι ομαδικός παίκτης, πώς να είμαι ηγέτης. Το να είσαι καλός οδηγός αγώνων δεν έχει να κάνει μόνο με το να είσαι γρήγορος, αλλά και με το να είσαι ο πιο ολοκληρωμένος. Όταν μελετάω τους θρύλους, αυτοί κατανέμονται μεταξύ μικρών ποσοστών, άρα είναι όλο το πακέτο – για τι μιλούν, τι αντιπροσωπεύουν; – αυτό είναι που κοιτάζω. Κοιτάζω τον Ayrton Senna και τον Nelson Mandela, και αυτοί είναι οι δύο άνθρωποι που έχουν συγχωνευτεί, δημιουργώντας αυτό που θέλω να γίνω».

Ο Senna συνήθιζε να κάνει τον σταυρό του πριν από κάθε αγώνα. Όπως και αυτός, ο Hamilton μεγάλωσε ως καθολικός. «Προσεύχομαι κάθε φορά πριν από τον αγώνα», λέει. «Προσεύχομαι να είναι όλοι ασφαλείς». Οι μηχανοκίνητοι αγώνες είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνοι από ό,τι παλαιότερα, αλλά εξακολουθούν να πεθαίνουν άνθρωποι.

Ο ίδιος, φοβάται τον θάνατο όταν οδηγεί; «Δεν φοβάμαι, όχι», απαντά. «Αλλά και πάλι, ταξιδεύουμε με τρελές ταχύτητες. Πρέπει να το σέβεσαι. Γι’ αυτό λοιπόν έχω συνείδηση του χρόνου που περνάω με την οικογένειά μου, με τη μαμά μου, και σκέφτομαι αν κάθε φορά είναι η τελευταία που την αγκαλιάζω. Γιατί απλά δεν ξέρεις, τίποτα δεν είναι δεδομένο».

Οι σκέψεις του γύρω από την δημιουργία οικογένειας

Για το τέλος άφησε τις σκέψεις του γύρω από την απόκτηση οικογένειας.

«Μια μέρα. Δεν θα μπορώ να κάνω αυτό που κάνω τώρα και στο επίπεδο που το κάνω σήμερα. Ένας από τους καλύτερους φίλους μου μόλις απέκτησε παιδί και βλέπω πόσο "τρελό" είναι. Και τα ανίψια μου είναι πολύ δύσκολα. Θα έρθει η ώρα και το μέρος για αυτό, και πραγματικά ανυπομονώ. Αλλά αυτή τη στιγμή έχω λίγη δουλειά να κάνω».