Πέρασαν 13 χρόνια από τότε που στα αυτιά μου έφτασε για πρώτη φορά μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των Coldplay. Ένα άγνωστο σε μένα τότε συγκρότημα, που έμελλε να συντροφεύει ξανά και ξανά μερικές –αν όχι δύσκολες- σίγουρα ιδιαίτερες στιγμές μου.
Η επιτυχία αυτή, ήταν το “Paradise”. Ναι, εκείνο το τραγούδι που κυκλοφόρησε το 2011 μαζί με ένα video clip, στο οποίο πρωταγωνιστεί ένας ελέφαντας. Ο ελέφαντας αυτός, μετράει τις ημέρες του μέσα στη «δική του φυλακή» μέχρι να δραπετεύσει από το ζωολογικό πάρκο του Λονδίνου όπου κρατείται. Τότε ξεκινάει το μεγάλο του ταξίδι για την επιστροφή στην Αφρική, εκεί όπου νιώθει οικεία και πραγματικά απελευθερωμένος. Εκεί όπου ανήκει, μαζί με άλλους ελέφαντες.
Το σίγουρο είναι ένα. Η διαδρομή προς την ελευθερία μοιάζει μερικές φορές ατελείωτη, όμως το αίσθημα του «ανήκειν», είναι ίσως η υπέρτατη μορφή ελευθερίας κάθε ύπαρξης. Εκεί όπου νιώθεις σπίτι σου, εκεί θα είσαι και πραγματικά ελεύθερος.
Το πείσμα και η απόφαση είναι επίσης δύο στοιχεία απαραίτητα για την επιστροφή, ενώ ο προορισμός δηλαδή το μέρος όπου μπορείς να νιώθεις οικεία, είναι στην πραγματικότητα ο δικός σου μεταφορικός παράδεισος. Το βίντεο μεταφέρει επίσης ένα μήνυμα ανθεκτικότητας και αποφασιστικότητας καθώς ο ελέφαντας νικάει τα εμπόδια, και τελικά βρίσκει την προσωπική του ελευθερία.
«Την επόμενη φορά που θα δω έναν ελέφαντα, θα του δώσω ό,τι έχω και δεν έχω».
Ήταν ένα από τα top σχόλια του video, με σκοπό να δείξει την υποστήριξη σε όσους προσπαθούν να βρουν το δικό τους μέρος όπου ανήκουν. Τον δικό τους παράδεισο.
