Βαμβακάρης, Θεοδωράκης, Κωνσταντινίδης (Γιαννίδης), Μητρόπουλος, Ξενάκης, Ξένος, Παπαϊωάννου, Σισιλιάνος, Σκαλκώτας, Τσιτσάνης, Χατζιδάκις μας καλούν να τους ανακαλύψουμε ξανά.
Τα εγκαίνια της έκθεσης «Νομίζω ήρθε η ώρα ν’ ακούσουμε…» στο Μουσείο Μπενάκη / Πινακοθήκη Γκίκα της οδού Κριεζώτου τέλεσε η Υπουργός Πολιτισμού Δρ Λίνα Μενδώνη, παρουσία εκλεκτών προσκεκλημένων από τους χώρους της Πολιτικής και του Πολιτισμού
Παράλληλα, στον ισόγειο εκθεσιακό χώρο, παρουσιάζεται μέρος του έργου του Σταύρου Ξαρχάκου, μιας εμβληματικής προσωπικότητας του σύγχρονου μουσικού μας πολιτισμού. Προσωπικά τεκμήρια αφηγούνται στιγμές από τη δημιουργική συμπόρευση του Ξαρχάκου με τη γενιά που φιλοξενείται στην Πινακοθήκη, μέσα και από τα λόγια του ίδιου του δημιουργού.
Στις κατάμεστες αίθουσες της οδού Κριεζώτου, εκ μέρους της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου την Υπουργό Πολιτισμού και τους προσκεκλημένους καλωσόρισε ο Επιστημονικός Διευθυντής του, Δρ Γιώργης Μαγγίνης, ο οποίος και ευχαρίστησε όλους όσοι συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της έκθεσης, την επιστημονική ομάδα, τους συνεργαζόμενους φορείς, τους χορηγούς και τους υποστηρικτές της προσπάθειας αυτής, «η οποία συμβάλλει στην πολυαισθητηριακή αξιοποίηση του πολιτιστικού οικοσυστήματος που χαρτογράφησε ο Άγγελος Δεληβορριάς δημιουργώντας την Πινακοθήκη Γκίκα, αυτό το μοναδικό προσωπογραφικό μουσείο του ελληνικού μοντερνισμού. Ακολουθώντας τη λογική αυτή, η έκθεση εστιάζει σε 11+1 προσωπικότητες του 20ού αιώνα.»
Στον χαιρετισμό της η Υπουργός Πολιτισμού Δρ. Λίνα Μενδώνη, η οποία εγκαινίασε την έκθεση σημειώνει μεταξύ άλλων
«Μια δωδεκάδα δημιουργών ετερόκλητη εκ πρώτης όψεως, καθώς σε αυτή τη θέση συνυπάρχουν μεγάλοι εκπροσώποι του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού, πλάι στους μεγάλους Έλληνες συνθέτες συμφωνικής μουσικής, ο αστείρευτα πειραματιζόμενος Ξενάκης μαζί με τον Μίκη και τον Μάνο. Έκδηλο κοινό τους στοιχείο ότι όλοι έζησαν και δημιούργησαν στον 20ό αιώνα. Λιγότερο γνωστό ότι όλοι τους είναι «ένοικοι» της Πινακοθήκης Γκίκα. Η συμπερίληψή τους μεταξύ των 200 προσωπικοτήτων της τέχνης και της διανόησης, ανάμεσα στον Μεσοπολέμο και τη Δικτατορία, ήταν επιλογή του αγαπημένου και αλησμόνητου φίλου Άγγελου Δεληβοριά.