Η ενδυνάμωση της βάσης, τα μέλη, η συλλογική θλίψη της μεγάλης ήττας που χρειάζεται χρόνο για να ξεπεραστεί – ουάου, ούτε η ψυχολόγος μου δεν θα το είχε θέσει τόσο ωραία – και άλλα που χτυπούσαν άμεσα το συναίσθημα σε μια ομιλία κεντημένη, κομμένη ραμμένη στα μέτρα του, πιο άνετη πάντως από το στενό, όπως πάντα κοστούμι του, ο άνθρωπος με το δυνατό, διαφορετικό επικοινωνιακό χάρισμα, ο Στέφανος Κασσελάκης κέρδισε σίγουρα τις εντυπώσεις, μην σας πω και όποια αναμέτρηση τον περιμένει.
Ο άνθρωπος που γράφει τις ομιλίες του μιλά σίγουρα πολύ με τον συνεργάτη του και έχει πιάσει στην καρδιά τι του ταιριάζει σε απόλυτο βαθμό.
Όλα όσα είπε ο Στέφανος στο Συνέδριο μοιάζει να γράφτηκαν από τον ίδιο, τα ένιωθε και τα απέδωσε τέλεια. Σε έναν λόγο αμερικανικών προτύπων το δίχως άλλο.
Με τον σύντροφο ζωής του παρόντα, ντυμένος σαν τον Κυριάκο (έχει δύο στολές: μακό στις μη επίσημες επισκέψεις, γραβάτα κοστούμι στις επίσημες, πάντα όλα στην τσίτα όπως και ο ίδιος) να περιφέρεται σαν τον Στιβ Τζομπς σε ομιλίες του, με το χέρι στην καρδιά αλλά και τα δυο να δίνουν ρυθμό σε έναν λόγο που είχε όλες τις δόσεις με ακρίβεια για να δέσει το γλυκό: σοβαρότητα, συναίσθημα, χιούμορ, επιθετικότητα, δυναμισμό. Εντάξει, το υπερφίαλο που τον χαρακτηρίζει εκεί ήταν – μα αυτός είναι. Δεν θα έλειπε. Αλλωστε, το «αυτός είναι» το τόνισε επανειλημμένως. Και όποιος θέλει.
Εναρκτήρια ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία στις εργασίες του 4ου Συνεδρίου του κόμματος
