Την Παρασκευή σ’ αυτήν την μεγαλειώδη συναυλία για την τραγωδία στα Τέμπη, τα drones πέταγαν ψηλά για να απαθανατίσουν ένα κατάμεστο Καλλιμάρμαρο, με 40.000 ανθρώπους που με έντονη συγκινησιακή φόρτιση παραβρέθηκαν εκεί. Εντυπωσιακά τα πλάνα, επιτυχημένη η συναυλία, μοναδικός ο σκοπός. Χέρια ενωμένα, βλέμματα δυνατά, τραγούδια που σε δονούν, καλλιτέχνες που λατρεύουμε. Αυτή είναι η γενική εικόνα. Η μεγάλη. Όμως μέσα σ’ αυτήν την μεγάλη εικόνα υπάρχουν και οι μικρότερες. Μέσα στην μεγάλη ιστορία, υπάρχουν και εκείνες οι μικρές, οι αισιόδοξες, αυτές που μπορεί να μην τις πιάνει το μάτι του drone γιατί ο φακός πρέπει να εστιάσει πολύ κοντά. Σε δύο παιδικά υγρά μάτια. Και ίσως εστιάζεις καλύτερα σ’ αυτά με την απόσταση του χρόνου.
Έτσι, ο φακός, παραμέρισε τους πολλούς και στάθηκε σ' ένα μικρό κοριτσάκι, μια λιλιπούτεια θαυμάστρια του Θανάση Παπακωνσταντίνου, που τραγουδούσε με εμφανή φόρτιση. Αυτή ήταν η είδηση.
Φορώντας μια μπλούζα με το στίχο «Όλα στραβά γινήκανε και όλα είν’ ωραία» στίχο από το τραγούδι του Θανάση Παπακωνστίνου "Σιμούν¨, η κάμερα συνέλαβε το κοριτσάκι- που ήταν δεν ήταν 10 χρονών- να τραγουδάει κλαίγοντας με δύναμη ψυχής τους δύσκολους στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου από το τραγούδι «San Michele» επάνω στους ώμους του πατέρα της. «Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας που κάνουν τα καλάμια να λυγίζουν, στα όρια των χωραφιών κι εν μέσω άπνοιας με τα μέτωπα των αγροτών να δροσίζουν».
Το βίντεο, έγινε είδηση όταν ανέβηκε στα σόσιαλ μίντια και τα περισσότερα σχόλια αποθεώνουν πατέρα και κόρη.
-«Με τρομάζει η ωριμότητά της. Πολύ μικρή για να βιώνει τόσο πόνο. Καθηλωτική».
-«Όταν λέμε ότι η παιδεία ξεκινάει από την οικογένεια και μόνο…»
-«Βρείτε αυτόν τον πατέρα να τον δείχνουμε… Που πήρε το παιδί του, του εξήγησε γιατί πάνε σε αυτή τη συναυλία… Με λύγισε αυτό το μικρουλάκι!»
-«Όταν είδα αυτό το μικρό κοριτσάκι να κλαίει για τον Θανάση και να ξέρει ένα αρκετά δύσκολο τραγούδι, τότε είπα υπάρχει ελπίδα»
-«Τι συναίσθημα έχει αυτό το παιδί στην ηλικία που είναι; Δεν έχω λόγια»
-«Νομίζω ότι αυτή είναι η νεολαία που θα κάνει τη διαφορά. Γιατί η δικιά μας γενιά τα έκανε σκ@τ@»
-«Η νέα γενιά πρέπει να μάθει να μην ανέχεται την αδικία και την υποτίμηση. Ανατρίχιασα με το κοριτσάκι»
-«Ευτυχώς υπάρχουν αυτοί οι γονείς και αυτά τα παιδιά, άρα υπάρχει ελπίδα»
Ωστόσο υπήρχαν και σχόλια λιγότερο δημοφιλή που ίσως είχαν το δικό τους νόημα σαν αυτό: «Unpopular opinion: τόσος φανατισμός από μέσα στο σπίτι δεν κάνει καλό σε κανένα παιδί». Ίσως να είχε δίκιο.
Αν παραμερίσεις το θυμικό, τα συναισθήματα και τη φόρτιση, ίσως καταλάβουμε καλύτερα κάποια πράγματα. Είναι σημαντικό τα παιδιά να νοιάζονται, να έχουν ενσυναίσθηση, να πονάνε για τον συνάνθρωπο, όμως μήπως το κορίτσι αυτό έχει γίνει ενήλικας πριν την ώρα του; Η τραγωδία στα Τέμπη όπως και αυτή στο Μάτι έχουν γράψει στη συλλογική μας συνείδηση, όμως οι στίχοι του Παπακωνσταντίνου δεν είναι αντιληπτοί πολλές φορές ούτε από τους ενήλικες θαυμαστές του. Μήπως τροφοδοτείται από μία αισθητική, άποψη και μέσα στην οικογένεια πριν ακόμα εκείνη αποφασίσει πού, πώς και γιατί θέλει να ανήκει;
Παρόλ' αυτά η εικόνα της και μόνον, όσο υπερβολική και αν φαντάζει, σε κάνει να ελπίζεις, να αισιοδοξείς και να πιστεύεις ότι αφήνουμε το μέλλον σε καλύτερες γενιές. Ότι τελικά αξίζει να ψάχνουμε κι άλλα τέτοια κορίτσια μέσα στο πλήθος.
