Όπως μία δημόσια συζήτηση ξεκίνησε με το βίντεο που έγινε viral με τον Πάνο Βλάχο στη μουσική σκηνή WE στη Θεσσαλονίκη όπου τραγουδούσε το στίχο «Μέσα σε ένα σάκο βάλτε, Άδωνι και Πορτοσάλτε».
Να βάλω και έναν αστερίσκο πριν συνεχίσω: ότι αυτό το κείμενο δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο. Δηλαδή, επειδή αυτοί που είναι μέσα στο σάκο ανήκουν στην Νέα Δημοκρατία και αυτός που είναι έξω από το σάκο έχει μάλλον αριστερές καταβολές, δεν είναι αναγκαίο να χρωματιστεί κάποιος ιδεολογικά αν πάρει τη μία ή την άλλη πλευρά. Γιατί κάτι τέτοιο «παίζει» ήδη –εννοείται- στα σόσιαλ μίντια.
Σ’ αυτήν την περίπτωση εκτός από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, διακυβεύεται το χιούμορ.
Το χιούμορ έχει έναν άχαστο αυτοματισμό: το χαμόγελο, το γέλιο, το μειδίαμα.
Γιατί τι (δεν) είναι χιούμορ;
- Χιούμορ είναι όταν γελάμε όλοι με ένα αστείο. Αν όχι όλοι- γιατί δεν γίνεται- οι περισσότεροι. Η σίγουρη επιτυχία του χιούμορ είναι να γελάσουν και αυτοί που αποτελούν πρωταγωνιστές ενός αστείου. Ή τουλάχιστον να τους περάσει απαρατήρητο. Όταν το πράγμα οδηγείται στη δικαιοσύνη δεν είναι χιούμορ. Ή απλά όταν γίνεται θέμα δημόσιας συζήτησης που όλοι παίρνουμε θέση, για το αν ένας στίχος έχει χιούμορ, αυτό δεν είναι χιούμορ. Γιατί το χιούμορ έχει έναν άχαστο αυτοματισμό: το χαμόγελο, το γέλιο, το μειδίαμα.
- Όταν υπάρχει έστω και η παραμικρή υπόνοια- ακόμα και αν δεχθώ ότι δεν έχεις τέτοια πρόθεση- ότι υποκινείς βία, έγκλημα, κακοποίηση, ΔΕΝ- επαναλαμβάνω ΔΕΝ- είναι χιούμορ. Γιατί αν είναι χιούμορ, τότε λες και σοβαρά πράγματα, όπως ότι θέλεις τσουβαλιασμένους δυο ανθρώπους –ανεξάρτητα από το αν τους συμπαθεί κανείς ή όχι.
- Όταν στοχοποιούμε ανθρώπους, δεν είναι χιούμορ.
- Ο στίχος «Μέσα σε ένα σάκο βάλτε, Άδωνι και Πορτοσάλτε» από μόνος του δεν είναι αστείος. Δεν έχει χιούμορ έτσι κι αλλιώς. Ούτε μειδίαμα. Βοηθάει μόνον στην ομοιοκαταληξία. Κάνει κακό στην ποιότητα του χιούμορ να το συνδέουμε με πράγματα που ΔΕΝ είναι αστεία ως τρόφη προς τέρψιν της έτσι κι αλλιώς –κάποιες φορές χωρίς λόγο- επαναστατημένης νεολαίας και κάποιων κοριτσιών που πήγαν στο live για να δουν από κοντά τον ευειδή Πάνο Βλάχο.
- Ούτε χωρίς όρια σάτιρα είναι, στο πλαίσιο της τέχνης. Η άποψη πως οι αριστεροί μπορούν να λένε ότι θέλουν στο όνομα της σάτιρας ενώ ο αντίλογος στον παραλογισμό τους ότι δεν έχουν χιούμορ, είναι φασισμός κάπου πρέπει να τελειώσει.
Σας έχω νέα: υπάρχουν αριστεροί με πάρα πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ που πιστεύουν ότι αυτός ο στίχος ΔΕΝ ήταν χιούμορ. Μάλιστα δεν ήταν λίγοι εκείνοι που είπαν ότι ο στίχος του δεν έχει καμία διαφορά με δηλώσεις Μπέου, Κασιδιάρη και Πολάκη. Ουπς!
