Αν τύχαινε να ανοίξετε την τηλεόραση αφού έχει αγωνιστεί ο Μίλτος Τεντόγλου αυτό το Σαββατοκύριακο και αφού είχε τελειώσει και το μήκος στο Παγκόσμιο της Γλασκόβης και τον πετυχαίνατε την ώρα των δηλώσεων του, θα νομίζατε ότι βγήκε τελευταίος.
Κατηφής, απογοητευμένος, θυμωμένος με βλέμμα απλανές από τις χίλιες σκέψεις για το τι έπρεπε να πάει αλλιώς, ο Έλληνας πρωταθλητής δήλωσε: «Ο αγώνας μου ήταν χάλια. Ούτε στον χειρότερό μου εχθρό. Πραγματικά. Ήταν πολύ πρωί, πολύ δύσκολο να βρεις όρεξη. Προσπαθούσα να ενεργοποιηθώ, έκανα συνέχεια ζέσταμα. Στα άλματά μου δεν έβγαινε η επίδοση με τίποτα. Χαμηλά 8άρια. Ήταν κακός αγώνας», είπε αρχικά.
Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Εγώ έχω κερδίσει ξανά αυτό τον αγώνα. Τα άλλα παιδιά, οι νέοι αθλητές, όχι. Και μπαίνουν πιο πεινασμένοι από μένα. Εγώ πρέπει να βρω την όρεξη. Είναι δύσκολο να την βρεις πολλές φορές όταν τα έχεις κατακτήσει όλα, ειδικά όταν είναι έτσι οι συνθήκες, τόσο πρωί. Ένιωθα λες και είμαι σε βαλκανικό ή πανελλήνιο πρωτάθλημα. Πολύ περίεργος αγώνας. Δεν το ευχαριστήθηκα καθόλου. Δεν με νοιάζει το χρυσό. Θα μπορούσα να πάω καλύτερα αν αγωνιζόμασταν απόγευμα. Πιστεύω ότι είμαι σε καλό επίπεδο. Το καλοκαίρι θα είμαι πιο δυνατός και θα αρχίσω νωρίς τη σεζόν από τη Ντόχα. Επειδή φέτος έχει 3 μεγάλους αγώνες, θα μπορούσα να επιλέξω να μην κάνω έναν αγώνα, αλλά δε μου αρέσει να χάνω αγώνες. Θέλω να πηγαίνω σε όλους. Θα πάω στο Ευρωπαϊκό και θα παλέψω για το καλύτερο. Κρατάω σήμερα μόνο τους πολλούς Έλληνες στις κερκίδες που χειροκροτούσαν. Ο αγώνας ήταν χάλια».
Όλα αυτά είπε αυτολεξεί και με τη γκρίνια ανθρώπου που δεν πρέπει να τον ξυπνάς πρωί, αν και μόλις είχε κατακτήσει για δεύτερη φορά το χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο Κλειστού Στίβου, αγουροξυπνημένος. Έτσι νυσταλέος έχει κατακτήσει άλλα δύο χρυσά σε μεγάλες διοργανώσεις. Δεν είναι ότι δεν κοιμάται νωρίς,- κοιμάται τα μεσάνυχτα και πριν τον αγώνα πάντα μόνος του- είναι ότι οι μπαταρίες φορτίζουν μέχρι το μεσημέρι. Παρόλα αυτά στη Γλασκόβη ξεκίνησε τον αγώνα του στις 10 το πρωί και το πρώτο άλμα του ήταν το καλύτερο.
Τις τελευταίες ώρες κάποιοι επιχείρησαν μέσα από τα σόσιαλ μίντια - φυσικά - να εκφράσουν την άποψή τους - αλίμονο - ότι οι δηλώσεις του Μίλτου Τεντόγλου δείχνουν έναν άνθρωπο σνομπ και αγνώμονα γι’ αυτό που του συμβαίνει.
Έλα μου ντε όμως, που δεν του συμβαίνει… Ο ίδιος το επιτυγχάνει. Ο ίδιος πέτυχε να έχει πάρει όλα τα χρυσά που χορταίνουν – για λίγο- έναν αθλητή της στόφας, της κλάσης, του επιπέδου του Μίλτου Τεντόγλου. Τέτοιας κλάσης που μπορεί να πάρει το χρυσό ακόμα και όταν έχει στραβοκοιμηθεί, εκνευριστεί ή είναι ασυγκέντρωτος.
Και όσο εμείς γράφουμε όλα αυτά τα λόγια θαυμασμού για εκείνον, ο Μίλτος τα ακούει και τα διαβάζει βερεσέ αλλά και κάτι «αόρατους» τύπους πίσω από πληκτρολόγια που δεν έχουν κερδίσει κανένα «μετάλλιο» στη ζωή τους και κάνουν την τοξικότητα τους άποψη, απλά δεν τους βλέπει. Ευτυχώς, γιατί ο Γιάννης Αντετοκούμπο δήλωσε πρόσφατα ότι «όταν μπαίνω στα σόσιαλ μίντια νιώθω σκουπίδι».
Όμως με το Γιάννη μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία ζωής: δεν τους φτάνει να κερδίζουν. Θέλουν να είναι οι καλύτεροι με διαφορά. Αν και ο Μίλτος – αποκτήσαμε όλοι μια οικειότητα μαζί του – δηλώνει «τεμπέλης» στην υπόλοιπη ζωή του, στο άθλημα του, στον προπονητή του, στην προπόνησή του είναι στρατιώτης. Πειθαρχημένος και παθιασμένος σαν να παίζει ένα παιχνίδι σε παιχνιδομηχανή όπως κάνει όταν έχει ελεύθερο χρόνο, βρήκε αυτό που του αρέσει και το άφησε να τον «σκοτώσει», όπως μας έχει ζητήσει ο Charles Bukowski.
Όχι, δεν είναι σνομπ ή αγνώμων για ό,τι έχει πετύχει. Είναι απλώς δύο… Μίλτοι. Αυτός που στο στίβο κάνει μεγάλα άλματα κυριολεκτικά και μεταφορικά και ο άλλος που (προσ)γειώνει και (προσ)γειώνεται μετά από κάθε προσπάθεια και κάθε μετάλλιο. Από το 2018 είναι το χρυσό παιδί του μήκους σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις, με μόλις δύο εξαιρέσεις: στον πρώτο του τελικό σε παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2019 στην Ντόχα και στο Ορεγκον το 2022, που τερμάτισε δεύτερος.
Στις 24 Αυγούστου 2023, ο Μίλτος Τεντόγλου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο του μήκους στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βουδαπέστης μπροστά σε 35.000 κόσμου και εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλον τον πλανήτη. Είχε πραγματοποιήσει μία εξαιρετική εμφάνιση και ενώ ο Πομάσκι πανηγύριζε σαν μικρό παιδί, εκείνος γκρίνιαζε στους δημοσιογράφους εξηγώντας τους γιατί δεν άξιζε το χρυσό. Το ίδιο είχε κάνει και στο Ολυμπιακό χρυσό στο Τόκιο. Το ίδιο κάνει πάντα.
Πειθαρχημένος και παθιασμένος σαν να παίζει ένα παιχνίδι σε παιχνιδομηχανή όπως κάνει όταν έχει ελεύθερο χρόνο, βρήκε αυτό που του αρέσει και το άφησε να τον «σκοτώσει», όπως μας έχει ζητήσει ο Charles Bukowski.
Ο Μίλτος δεν άλλαξε από τις επιτυχίες του. Δεν τον άφησε ο προσγειωμένος εαυτός του. Είναι ο ίδιος που γνωρίσαμε – όσοι ασχολούμαστε λίγο περισσότερο με τον στίβο – στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων στο Γκροσέτο όταν κατέκτησε – μαντέψτε – το πρώτο του χρυσό μετάλλιο. Έχει τους ίδιους φίλους στα Γρεβενά –δύο από αυτούς εργάζονται σε φούρνο, μιλάει στις κάμερες αυθόρμητα, χωρίς δηθενιές, δεν του αρέσει να φωτογραφίζεται με πολιτικές προσωπικότητες που τον συγχαίρουν κενά, ούτε να περιφέρει τη ζωή του από κανάλι σε κανάλι για να πουλήσει. Τσαλακώνεται, κάνει γκριμάτσες, αγαπάει τα άνιμε και σε 14 ημέρες θα γίνει 26 ετών έχοντας ήδη στην κατοχή του 9 χρυσά και 1 ασημένιο. Καθώς φαίνεται η συλλογή του θα μεγαλώσει κι άλλο, όσο εκείνος θα συνεχίζει να γκρινιάζει για το τι δεν πήγε καλά.
Αν τον ρωτήσετε αν νιώθει πρότυπο για τις νεότερες γενιές θα σας απαντήσει: «Δεν θέλω να γίνω πρότυπο. Δεν μου αρέσει να λέω πολλά πράγματα, ούτε να πιέζω κανέναν. Θέλω ο καθένας να κάνει ό,τι του αρέσει, να είναι ελεύθερος. Αν βάλει κάποιον στόχο να το προσπαθήσει, να δοκιμάσει, να το πιστέψει…».
Αν ακόμα αναρωτιέστε αν είναι πρότυπο για το παιδί σας ή/ και για σας, ξαναπιάστε το κείμενο από την αρχή.
*Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Getty/ Ideal Images
