Μια απίθανη δικτατορία στη γειτονιά μας

Μια απίθανη δικτατορία στη γειτονιά μας 1

Η Ρωσία δεν είναι δα και στην άλλη άκρη της Γης. Δίπλα μας, στην ανάσα μας πάνω, το καθεστώς Πούτιν δρα ανερυθρίαστα όλο και πιο βάναυσα.

ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΟΛΛΙΑ

Καρπ, Αποικία Νο 3, Φυλακή του Πολικού Λύκου. Ο Αλεξέι Ναβάλνι, του οποίου η ζωή και το τέλος θα αποτελέσουν το δίχως άλλο την επόμενη επιτυχημένη σειρά του Netflix, έδειχνε στον Πούτιν ότι αντέχει τα πάντα -απόπειρες, δηλητήρια, βασανιστήρια. Το «ίδρυμα της κόλασης» έγινε το τελευταίο κολαστήριο για τον άνθρωπο που δεν λύγιζε με τίποτα. Ε, έπρεπε να τελειώνουν και με αυτόν που ήταν σίγουρα πιο έξυπνος από τον Πριγκόζιν, ο οποίος «έθαψε» μόνος του το όνειρό του πέρυσι το καλοκαίρι.

Ο Αλεξέι, χρόνια τώρα αποτελούσε την πιο ισχυρή αντιπολιτευτική φωνή που σίγασε στις 16 Φεβρουαρίου. Η Γιούλια Ναβάλναγια, η εντυπωσιακή σύζυγός του και πάντα στο πλευρό του, λέει πως θα συνεχίσει το έργο του και καλεί τη διεθνή κοινότητα να ενωθεί μαζί της και να πολεμήσει το τρομοκρατικό καθεστώς στη Ρωσία.

Δεν είμαι πολιτικός αναλυτής και ελάχιστα ξέρω για τα πίσω από τα φώτα της Ρωσίας. Δεν μπορώ να μπω στα βαθιά, μπορώ όμως να καταλάβω πως αυτός ο δικηγόρος και ακτιβιστής, ο γοητευτικός επίσης άνδρας, ήταν ίσως η πιο σοβαρή απειλή για τον Πούτιν, διότι αλλιώς δεν θα τον κυνηγούσε έτσι, δεν θα είχαν επιχειρήσει να τον δηλητηριάσουν το 2020, δεν θα τον βασάνιζαν αλύπητα και τελικά δεν θα τον ξεφορτώνονταν.

Είναι σχεδόν απίστευτο να νιώθεις πως σε μια χώρα σαν τη Ρωσία, με αυτόν τον πολιτισμό και την ιστορία, με αυτούς τους συγγραφείς που λατρεύω, με τα καλά και τα κακά της και την αδιαμφισβήτητη γοητεία της, το έτος 2023, μια δικτατορία να δρα τόσο απροκάλυπτα. Κι επειδή ακούω ήδη τις φωνές, μπορεί και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στην Αμερική, να σιγούν αντιφρονούντες με άλλους τρόπους ή να καλύπτονται οι μυστικές υπηρεσίες, αλλά… πώς να το κάνουμε; Πρέπει να έχεις και τρόπο. Ενας Τραμπ υποκίνησε τις ταραχές στο Καπιτώλιο και ξεσηκώθηκε το σύμπαν. Αν στη Μόσχα ξεσηκωθείς, η τρικλοποδιά θα σε ρίξει κάτω αμέσως.

Και λες μετά… αυτό είναι. Δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει κάτι στο οποίο να μπορείς να πιστέψεις για να παλέψεις. Είναι τρομερό να νιώθεις στον σύγχρονο κόσμο πως κάθε μάχη είναι μάταιη. Οι μάχες για την ελευθερία ήταν, είναι και θα είναι οι πιο δυνατές και σημαντικές. Δεν είναι κρίμα κι άδικο, που λένε, να φτάσεις να πιστεύεις πως δεν έχουν νόημα;

Ο θάνατος του Ναβάλνι, πάντως, αυτό το τρομερό σοκ για τον σύγχρονο κόσμο αποδεικνύει του λόγου το αληθές και συνοδεύεται από το σοκ και δέος για τον Πούτιν, που δεν δειλιάζει πια να δείχνει το χειρότερό του πρόσωπο με τον πιο φυσικό τρόπο. Ξανά και ξανά.

Λέμε εμείς… Γιατί κάποιοι λένε άλλα. Πέρυσι το καλοκαίρι στα Κύθηρα, σε ένα κέντρο αισθητικής μού έκανε μανικιούρ μια Ρωσίδα που μιλούσε άπταιστα ελληνικά. Ασφαλώς, τη ρώτησα τα πάντα. Μου είπε ότι ζούσε εκεί σε δεύτερο γάμο με Έλληνα -και ο πρώτος Έλληνας-, είχε δύο παιδιά και ήταν πολύ μορφωμένη. Ο πόλεμος στην Ουκρανία μαινόταν. Τη ρώτησα. Μου άρχισε μία επίθεση, άμεση και χωρίς περιθώριο άμυνας.

Εμείς οι Ελληνες που δεν έχουμε ιδέα, η Δύση που κάνει αυτόν τον πόλεμο με τη Ρωσία, η Ευρώπη και η Αμερική που έπεισαν τον βλάκα κωμικό Ζελένσκι να κάνει τον πόλεμο, ο Πούτιν που έδωσε ψωμί στους γονείς της οι οποίοι μέχρι τότε έτρωγαν με κονσέρβες ανταλλακτικές από τα εργοστάσια που δούλευαν ενώ με εκείνον στην εξουσία πήραν λεφτά και μπορούσαν να πάνε στο σούπερ μάρκετ, και τελικά εμείς που δεν παίρνουμε χαμπάρι τι γίνεται εκεί, δεν δικαιούμαστε δια να ομιλούμε -ειδικά υπέρ της Ουκρανίας.

Τι να πω; Μπορεί και να έχει δίκιο το κορίτσι -πάντως στα Κύθηρα ζει. Μπορεί οι δικτατορίες να είναι πολλές στον κόσμο και εκείνοι που την «πληρώνουν» πολλοί και αβοήθητοι και να μην τους γνωρίζουμε. Αλλά η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Και στη συγκεκριμένη, πιστεύω πως η αλήθεια είναι ξεκάθαρη. Και όπως είπε και ο Ναβάλνι έναν μήνα μετά την επιστροφή του στη Ρωσία και γνωρίζοντας φυσικά το ρίσκο που έπαιρνε, «Δεν θέλω να προδώσω ούτε τη χώρα μου ούτε τις πεποιθήσεις μου. Αν οι πεποιθήσεις σου αξίζουν κάτι, τότε πρέπει να είσαι πρόθυμος να τις υπερασπιστείς. Και αν είναι απαραίτητο, να κάνεις κάποιες θυσίες». Σεβασμός.

 

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Getty/ Ideal Images

SHARE THE STORY