«Η μεγαλύτερη νεύρωση είναι να προσπαθείς να φτάσεις σε έναν βαθμό ευτυχίας που δεν είναι δικός σου». Μια φράση που ακούσαμε τουλάχιστον δύο φορές στο πρώτο επειδόσιο της β’ σεζόν του Maestro, το οποίο έκανε πρεμιέρα χθες, με το πρώτο επεισόδιο να είναι αφιερωμένο στη «Μητέρα».
Ομολογουμένως είναι πολλά τα σημεία που κρατήσαμε από το πρώτο επεισόδιο της β’ σεζόν. Μας είχε λείψει η σειρά που μας υπενθυμίζει διαρκώς πως η ψυχοσύνθεση του ατόμου, τα βιώματα, αλλά και το πόσο επιλέγει να δουλεύει με αυτά -είναι τελικά μερικοί από τους παράγοντες που θα καθορίσουν τη ζωή, τις σχέσεις του, και κατ’ επέκταση την ευτυχία του.
Δεν υπάρχει λοιπόν μεγαλύτερη νεύρωση, (διαταραχή συμπεριφοράς σύμφωνα με την οποία το άτομο αδυνατεί ενίοτε να αντιμετωπίσει άγχος και τις ενδοψυχικές συγκρούσεις του), από το να προσπαθείς να εκπληρώσεις τις επιθυμίες άλλων και όχι τις δικές σου. Από το να μην έχεις μάθει να ακούς αυτό που νιώθεις και αυτό που είσαι, επειδή διαρκώς προσπαθείς να φτάσεις την ευτυχία που άλλοι «σου έχουν φορέσει».
Και ο Παπακαλιάτης γνωρίζει καλά πώς να το υπενθυμίζει αυτό. Για την ώρα όμως, πάμε να δούμε πιο αναλυτικά, όσα μας κέρδισαν στο πρώτο επεισόδιο.
Για να θυμηθείς λίγο καλύτερα που έχουμε μείνει, η δολοφονία του Χαράλαμπου έχει αναστατώσει όλο το νησί και φυσικά όσους έχουν αναμειχθεί. Η Σοφία μαθαίνει ότι ο γιος της είναι αυτός που σκότωσε τον Χαράλαμπο και προσπαθεί να βρει μια λύση και να συμπαρασταθεί στο παιδί της.