Πάντα πίστευα ότι η άποψη «να πνίξουμε τους πρόσφυγες στη θάλασσα» ή απλά να τους ρίξουμε και ό,τι προκύψει, δεν μπορεί να προέρχεται από άνθρωπο και σίγουρα, όχι από πολλούς ανθρώπους. Μέσα στο μυαλό μου η άποψη αυτή ήταν μια φωνή που δεν είχε σώμα, μυαλό, καρδιά, συναισθήματα. Δεν θα μπορούσε άλλωστε. Πώς θα μπορούσε κάποιος άνθρωπος να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή άλλων ανθρώπων, ειδικά αν βρίσκονται σε ανάγκη και μόνο παρακινώντας με τα λόγια;
Όταν συχνά -πυκνά διάβαζα στα σόσιαλ μίντια τέτοιες απόψεις ή άρθρα με τίτλο την προστακτική «Πνίξτε τους πρόσφυγες», ειδικά σε κάτι ιταλικές εφημερίδες, ήμουν σίγουρη ότι πίσω από αυτά τα κείμενα ήταν bots. Δεν μπορούσa να το διαπραγματευτώ αλλιώς μέσα μου. Είχα όμως και την απορία πώς να είναι αυτά τα bots με τις απάνθρωπες απόψεις;
Ό,τι είχα χτίσει με την φαντασία μου για να μπορώ να υποφέρω και να αντέχω τέτοιες απόψεις, ήρθε ένα γεγονός και μου το γκρέμισε εν μία νυκτί, λύνοντάς μου όμως και την απορία...
Μεταφερόμαστε στην Τήλο όπου 106 πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά και μωρά διασώθηκαν από το λιμενικό σώμα και μεταφέρθηκαν με ασφάλεια στην Τήλο. Τη στιγμή της μεταφοράς τους στο νησί, εμφανίστηκε μια γυναίκα που έκανε διακοπές στην Τήλο, η οποία άρχισε να φωνάζει και να ζητά «να πετάξουν στη θάλασσα» τους πρόσφυγες.