Άσε μας κ. Μπλίνκεν, και έχουμε και τα νεύρα μας…

Και ξαφνικά, εκεί που έχουμε γράψει για το νομοσχέδιο περί ομόφυλων ζευγαριών και πάμε να το χωνέψουμε, έρχεται ο κύριος Μπλίνκεν και μας φυτιλιάζει εκ νέου, πάνω που το επεξεργαζόμασταν, ως εξέλιξη, απενοχοποίηση κλπ, κλπ. Όλες εμείς που η φύση μας έκανε γυναίκες και ευλογηθήκαμε να γίνουμε μάνες, –κάποιες φτύσανε αίμα  να μείνουν έγκυες, ενώ άλλες δίνουν χρόνια ολόκληρα το σώμα τους για κάθε είδους θεραπεία για να το καταφέρουν και προσπαθούν αγόγγυστα με ελπίδα, κάποιες μάλιστα κοντέψαμε να παραδώσουμε και πνεύμα στην διάρκεια της εγκυμοσύνης ή στην γέννα. 

Και αφού μετά ξεκίνησε ο Γολγοθάς του μεγαλώματος του «θείου βρέφους μας‘’ που μας βγήκε και 7μηνίτικο και παιζόταν η ζωή του κάθε βράδυ στην εντατική νεογνών, και πέρασαν τριάντα χρόνια -εγώ ξέρω πως- στο μεγάλωμα τους στην προσπάθεια να γίνουν άνθρωποι και όχι τετράποδα μετά από όλα αυτά λοιπόν, ξαφνικά διαβάζουμε τη δήλωση του κυρίου Μπλίνκεν: 

«Λέξεις που δεν παραπέμπουν σε φύλο και σεβασμό στην επιλογή των αντωνυμιών ζητά από το προσωπικό που διευθύνει ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κύριος Μπλίνκεν.» Και συνεχίζει : «Με πρόσφατο εσωτερικό σημείωμα, ο Άντονι Μπλίνκεν έδωσε εντολή στους υπαλλήλους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να αποφεύγουν τη χρήση έμφυλων όρων όπως «μητέρα» και «πατέρας».  Το σημείωμα, που κυκλοφόρησε στις αρχές Φεβρουαρίου, τονίζει ότι το φύλο είναι κοινωνική κατασκευή και ότι η ταυτότητα φύλου ενός ατόμου «μπορεί να αντιστοιχεί -ή και όχι- στο φύλο που του αποδίδεται κατά τη γέννηση». 

Το να υποθέσει κανείς την ταυτότητα φύλου ενός ατόμου απλώς και μόνο βάσει της εμφάνισης ή του ονόματός του «μπορεί να είναι προβληματικό» και να μεταφέρει ένα «επιβλαβές μήνυμα αποκλεισμού», αναφέρει ο Μπλίνκεν.  Πρέπει ακόμη να αποφεύγονται όροι όπως «manpower» («ανθρώπινο δυναμικό»), «you guys» (που απευθύνεται σε άνδρες), «ladies and gentlemen» («κυρίες και κύριοι»), «son/daughter» («γιος/κόρη») και «husband/wife» («ο/η σύζυγος»). 

Και επειδή την εβδομάδα που πέρασε μόνο εύκολη δεν την λες και αυτή που έρχεται μόνο ξεπέτα και καλώς ήρθες τρελό καρναβάλι δε θα την πεις, κάτι τα ουρλιαχτά απόγνωσης στο σπίτι, ‘’μαμαααά που είναι το μπουφάν που έφερα σπίτι 4 μέρες πριν, αυτό το ίδιο που το είχα ξεχάσει στο σπίτι του φίλου μου στην Γλυφάδα από πέρυσι τον Δεκέμβριο ‘’ ,’’ μαμαααά το λαπτοπ μου κλατάρει θέλει αντικατάσταση’’, ’ μαμαααά  sos βλέπαμε ταινία με τον φίλο μου που έχει στρεπτόκοκκο τρώγαμε μαζί ποπ κορν πίναμε μαζί λες να έχω κολλήσει; Δεν Νοιώθω και πολύ καλά …. Και έχω ήδη πάρει άδεια τόσες μέρες από την δεύτερη λοίμωξη αυτό τον μήνα .Κολλάει ο στρεπτόκοκκος αλήθεια;’’ “Μαμααά ,βασικά τι ειναι ο στρεπτόκοκκος; ‘’, ‘’ Μαμααά, νομίζω μου βγήκε ο ώμος, χθες όταν έπαιζα ποδόσφαιρο και σαβουριάστηκα εννιά φορές, ναι μου είπες να μην παίξω γιατί ήμουν ήδη τραυματίας και άρρωστος με βρογχίτιδα, αλλά δεν γίνεται να τους κρεμάσω, μια ομάδα βασίζεται σε εμένα – λέει ο Έλληνας γιος Ρονάλντο – τώρα μου είπαν 250 € μια ειδική μαγνητική και φυσικοθεραπεία, μαμαααά  τι να κάνω ξόδεψα όλο το χαρτζιλίκι σε τρία ποτά, έτσι και το πω στον μπαμπά θα με κυνηγήσει μέχρι τα Τουρκοβούνια», κλπ, κλπ …..’’ 

Αυτά τα παραπάνω μόνο σήμερα το πρωί που είναι Σάββατο, αργία -εγώ δεν έχω υποτίθεται άγχος δουλειάς -σε μια άλλη ζωή βέβαια γιατί πάλι την δουλειά σκέφτομαι τελικά-έχει ήλιο έξω, είναι η μέρα της ξεκούρασης μου, κάποια πουλάκια βρήκαν την όρεξη και τιτιβίζουν, κάποιες φίλες εκεί έξω ζουν το ατελείωτο καλοκαίρι της καλοπέρασης τους και ξαφνικά διαβάζεις ΑΥΤΟ σε σάιτ και μειδιάς περίεργα …Τόσο περίεργα που κάποιες σατανικές σκέψεις περνούν από τον εγκέφαλο σου, σκέψεις που έχουν διφορούμενο χαρακτήρα. 

Σκέψεις του τύπου: άσε μας πουλάκι μου, μην τα ακούσεις κι εσύ και το διάταγμα σου τώρα … Ξέρεις τι έχω τραβήξει -εγώ και η μισή υφήλιος- 30 χρόνια τώρα για ένα φιλί σκαστό, μια αγκαλιά σφιχτή χορταστική με φιλί στο λακκάκι του ωμού μου- που με ανατριχιάζει και μόνο η σκέψη- από τα παιδιά μου; Ξέρεις τι νοιώθω για την ιερή λέξη Μάνα, αυτή που σταμάτησα να λέω 20 χρόνια πριν αλλά δεν έβγαλα από το κεφάλι μου ούτε μια μέρα; Την λέξη που όταν την πρωτάκουσα από το πρώτο μου παιδί κέρασα γνωστούς και αγνώστους; Την λέξη μάνα που στο υποκοριστικό της και μόνο όταν την ξεστομίζουν με αγάπη τα τρία μου παιδιά  λιώνω από ανατριχίλα; Μάνα, μητέρα μου, έτσι με προσφωνούν, άλλες φορές με παρακαλούν ικετευτικά, άλλες μου εξομολογούνται λέγοντας αυτά που μόνο στην μάνα τους λένε: Την κέρδισα με πόνο αυτή την προσφώνηση και ρουφάω κουράγιο, ευτυχία, υπερηφάνεια, ελπίδα κάθε μέρα λόγω αυτής.  

Και εσύ κύριε Μπλίνκεν μου, πας να μου πεις πως ο ήλιος από αύριο θα γίνει μπλε με τουρκουάζ ακτίνες, η νύχτα θα έχει χρώμα κόκκινο και η μέρα θα είναι πράσινη με ριγέ ανταύγειες; Μήπως το λαγούμι που απασχολεί το πανελλήνιο την τελευταία εβδομάδα και ο παλαιοχριστιανισμός τελικά δεν είναι και τόσο κακή ιδέα; Άλλωστε το boho διαχρονική μόδα είναι, κιλίμια από την γιαγιά μου έχω μια ντάνα, μήπως βάλω παπούτσια εκδρομής και τα πάρω σήμερα Σάββατο τα βουνά; 

Μήπως βρω το λαγουμάκι της επιλογής μου, να το φωτίζει και λίγο ο ήλιος δηλαδή, και στο μέσον της άλλης εβδομάδας να δώσω και εγώ αποκλειστική συνέντευξη στον Γιώργο Λιάγκα με τίτλο: Γνωστή Αθηναία, εκδότρια παλαιοημερολογίτισσα μας μιλάει απευθείας από το μεταμοντέρνο bohemian λαγούμι της; Να κάνω και τρελά νούμερα και μετά να γίνω ίνφλουενσερ λαγουμιώτισσα και να πουλάω προϊόντα τελεμαρκετινγκ για σικ εγκλεισμό και να πληρώνομαι αδρά χωρίς αποδείξεις -ένεκα ίνφλουενσερ- και όλα αυτά χάρη εννοείται στη διαπιστωμένη τρέλα μου;  Δεν έχω κάτι άλλο να πω, αυτή ήταν η σκέψη της ημέρας! Ο Θεός μαζί μας, μητέρες όλου του κόσμου ενωθείτε!  

Cover Photo: Getty Images/Ideal Image