Να ξεκινήσουμε το μέτρημα… Προς το παρόν δύο άνδρες, δηλαδή δύο άτομα με βιολογικά και ανατομικά χαρακτηριστικά τέτοια που δεν τους επιτρέπουν να γεννήσουν αλλά με βήμα και άποψη που δεν σκοπεύει να προσγειωθεί άμεσα στο 2025, μιλούν για το «μεγάλο έγκλημα» που συντελεί η γυναίκα όταν έχει μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη να θέλει να την τερματίσει. Η γυναίκα, της οποίας το σώμα είναι αυτό που γεννά και έχει μήτρα γι’ αυτό το σκοπό. Αλλά ποιος νοιάζεται!
Νοιάζονται κάποιοι άντρες που δεν έχουν.
Καταρχάς ο Νίκος Αναδιώτης, ευρωβουλευτής της ΝΙΚΗΣ ο οποίος υποστήριξε ότι παραβιάζεται η ιερότητα της αγέννητης ζωής και ότι ούτε λίγο ούτε πολύ η γυναίκα φταίει για το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας. Αυτό το είπε από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου, εκπροσωπώντας την Ελλάδα με ανοιχτά τα μικρόφωνα. Κανείς δε βρέθηκε να του τα κλείσει και κανένας δεν τον αντέκρουσε σε μία Ευρώπη που αυτά θεωρούνται κατοχυρωμένα δικαιώματα πια.
Ο δεύτερος άνδρας που είχε άποψη για τη γυναικεία μήτρα και το σώμα μας ήταν ο Άρης Σερβετάλης. Ο ηθοποιός δήλωσε: «Οι αμβλώσεις για μένα είναι μια δολοφονία. Είναι απροστάτευτα πλάσματα που προτιμάμε να τα σκοτώσουμε. Δυστυχώς, αισθάνομαι πως τη γυναίκα δεν την τιμά να ταυτίζεται με μια δολοφονία, ειδικά ενός πλάσματος που είναι τελείως απροστάτευτο. Είναι προτιμότερο για μένα να πάρει κάποιος την ευθύνη, να το κυοφορήσει και μετά ας το πετάξει, ας το δώσει σε ένα ορφανοτροφείο, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά».
Σκέφτηκε ποτέ κανένας άνδρας από αυτούς που βγήκαν δημόσια να μιλήσουν και από αυτούς που τους σιγοντάρουν ότι ένα έμβρυο στην κοιλιά μιας γυναίκας μπορεί να είναι αποτέλεσμα βιασμού, κακοποιητικών συνθηκών σε μία οικογένεια, ανήλικης εγκυμοσύνης, καταναγκαστικής πορνείας ή απλά άλλων προτεραιοτήτων, άλλου προγραμματισμού μίας γυναίκας;
Δεν ξέρω από πού να το πιάσω και τι να πρωτοπώ;
Σκέφτηκε ποτέ κανένας άνδρας από αυτούς που βγήκαν δημόσια να μιλήσουν και από αυτούς που τους σιγοντάρουν ότι ένα έμβρυο στην κοιλιά μιας γυναίκας δεν είναι πάντα χαρούμενο νέο; Μπορεί να είναι αποτέλεσμα βιασμού, κακοποιητικών συνθηκών σε μία οικογένεια, ανήλικης εγκυμοσύνης, καταναγκαστικής πορνείας ή απλά άλλων προτεραιοτήτων, άλλου προγραμματισμού μίας γυναίκας;
Είναι ΟΚ να πετάξεις ένα παιδί, να το στείλεις στο ορφανοτροφείο παρά να μην το γεννήσεις, μας λέει ο κύριος Σερβετάλης σαν τα παιδιά να είναι «σκουπίδια» ή «μπάλες» που τις πετάμε αλλού αν δε θέλουμε να πάρουμε την ευθύνη τους. Αλήθεια πρέπει να γεννιούνται παιδιά σαν το 3χρονο παιδί στην Κρήτη που η μοίρα το έστειλε σε δύο κακοποιητικούς ναρκομανείς κηδεμόνες και τώρα χαροπαλεύει στην εντατική μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές;
Είναι ΟΚ να πετάξεις ένα παιδί, να το στείλεις στο ορφανοτροφείο παρά να μην το γεννήσεις, μας λέει ο κύριος Σερβετάλης σαν τα παιδιά να είναι «σκουπίδια» ή «μπάλες» που τις πετάμε αλλού αν δε θέλουμε να πάρουμε την ευθύνη τους.
Ο Άρης Σερβετάλης δεν μίλησε για αυτοδιάθεση του ανθρώπου αυτή τη φορά, όπως είχε μιλήσει πριν από μερικά χρόνια όταν αποχώρησε από την παράσταση Ρινόκερος, στην οποία έπαιζε στην προσπάθεια του να υπερασπιστεί τους ανεμβολίαστους κόντρα στους προνομιούχους εμβολιασμένους που μπορούσαν να δουν την παράσταση του. Τότε μιλούσε για την ελευθερία των ανθρώπων να επιλέξουν να κάνουν ό,τι θέλουν με το σώμα τους. Επιλεκτικός δικαιωματισμός, δηλαδή, που σταματάει στην πόρτα του γυναικολόγου. Εκεί ο Άρης Σερβετάλης, ο Νίκος Αναδιώτης και οι λοιπές (μη) δημοκρατικές δυνάμεις θα βγουν με πλακάτ για το δικαιώμα του αγέννητου παιδιού σαν άλλες Ελένες Λουκά. Το θέμα γίνεται ακόμα πιο σοβαρό όταν τέτοιες απόψεις υιοθετούνται από γυναίκες. Ο ηθοποιός βρήκε σύμμαχο σε μια γυναίκα συνάδελφό του, τη Θεοφανία Παπαθωμά που είπε το ανυπέρβλητο και αξεπέραστο: «Η αυτοδιάθεση της γυναίκας και όλα τα σχετικά πρέπει να συζητηθούν. Ακόμα και το παιδί ενός βιασμού είναι από το κάρμα του ανθρώπου που το κυοφορεί».
Δεν περιγράφω άλλο.
Ίσως βέβαια αυτό να μην είναι το χειρότερο όμως στην όλη κατάσταση. Ίσως –όχι ίσως σίγουρα- το χειρότερο είναι ότι γυναίκες παρουσιάστριες συνεχίζουν να στέλνουν τους «ρεπόρτερ» τους να κάνουν ερωτήσεις στον κάθε τυχάρπαστο για ζητήματα που αφορούν στα δικαιώματά των γυναικών. Για να το συζητήσουν μετά στο στούντιο και να κάνουν τις σοκαρισμένες από τέτοιες δηλώσεις, τις πρωτοποριακές. Που τις νεύριασαν αυτές οι δηλώσεις, που δεν περίμεναν να ακούσουν από αυτούς τους ανθρώπους. Για να κάνουν νούμερα. Γιατί είναι νούμερα.
Κάποιοι λένε ότι δεν πρέπει να μας αφορά ο κάθε Σερβετάλης και η κάθε Παπαθωμά που είχε παντρευτεί τον Πετράκο, που είχε μιλήσει ανάμεσα στα διάφορα συνωμοσιολογικά και για μετεωρολόγους που τροποποιούν τον καιρό, ούτε τα τα πάνελ που αναπαράγουν τις απόψεις τους. Πολλοί λένε για τους παραπάνω ότι κάπως την έχουν ακούσει εδώ και καιρό, έτσι κι αλλιώς. Ας τους δούμε με συμπόνια λοιπόν. Αλλά πώς να δεις με συμπόνια τον ευρωβουλευτή που παίρνει 30000 το μήνα για να λέει διάφορα «καμαρωτά» στις Βρυξέλλες; Γιατί να του θυμίσουμε σ’ αυτό το σημείο ότι εκπροσωπεί την χώρα, όχι μόνο το Άγιο Όρος. Και να θυμίσουμε επίσης τι απαντούν ή δεν απαντούν σε αυτά οι γυναίκες βουλεύτριες και ευρωβουλεύτριες. Τίποτα. Για να μην ψάχνετε να βρείτε απαντήσεις που δε δόθηκαν.
Απόψεις σαν αυτή σήμερα ακούγονται όλο και πιο συχνά, να' ναι καλά ο Τραμπισμός.
Όταν ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος αμφισβήτησε την έκτρωση το 2021 με την ιδιότητα του ευρωβουλευτή, έγινε ο χαμός. Όπως είχε γίνει τότε γνωστό, ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος είχε δώσει θετική ψήφο σε ψήφισμα που αναφέρει ότι η ανθρώπινη ζωή ενός παιδιού «πρέπει πάντα να προστατεύεται, ξεκινώντας από τη στιγμή της σύλληψης». Σαφείς αποστάσεις από την επιλογή του έλαβε το κυβερνών κόμμα με ανακοίνωσή του.
Απόψεις σαν αυτή σήμερα ακούγονται όλο και πιο συχνά, να' ναι καλά ο Τραμπισμός. Και σκέφτομαι μήπως τελικά δεν πρέπει να βλέπω γραφικά τις απόψεις των ηθοποιών σε σχέση με αυτή των πολιτικών; Μήπως στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει το ποιος λέει τι; Γιατί καλλιεργείται μία άποψη από έναν ηθοποιό, έναν τραγουδιστή, μία παρουσιάστρια, έναν γενικότερο διαμορφωτή ιδεών, πολιτικών, απόψεων του παρελθόντος για το δικό μας αύριο; Μήπως είναι το ίδιο επικίνδυνο;
Σήμερα στην εκπομπή μου στο ραδιόφωνο μίλησα για το θέμα και άρχισαν τα τηλέφωνα από μερικούς ακροατές που δεν το πίστευα ότι ζουν ανάμεσά μας. Ένας εξ αυτών με έβριζε με χυδαίους χαρακτηρισμούς και κάποια στιγμή μου είπε με άγνοια κινδύνου: «Σκοταδισμός είναι αυτός που κάνετε εσείς, όχι ο Σερβετάλης. Σκέφτεστε αν είχε κάνει έκτρωση η μητέρα μου, εγώ δε θα υπήρχα…». Και αφού μου έδωσε μια τέτοια πάσα, την αξιοποίησα δεόντως: «Ίσως θα ήταν καλύτερα», του απάντησα. Και εδώ ήθελα να καταλήξω: Δεν πρέπει να ανησυχούμε για τις αμβλώσεις ως κοινωνία αλλά περισσότερο για κάποιες από εκείνες που δεν έγιναν…
Υ.Γ. Εναλλακτικά σε κάθε άποψη για το γυναικείο σώμα και τις αμβλώσεις, θα ήθελα να θυμίσω την απάντηση της Bette Middler στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ να απαγορεύσει τις αμβλώσεις πριν από 2-3 χρόνια: Η σπουδαία ηθοποιός και τραγουδίστρια εξέφρασε την οργή της και υποστήριξε:
«Ώρα να απαγορεύσουμε το Viagra. Γιατί αν η εγκυμοσύνη είναι "θέλημα του Θεού", τότε το ίδιο ισχύει και για τα "πεσμένα μόρια" των 2,1 εκατομμύρια ανδρών που το χρησιμοποιούν».
