Είναι από τις φορές που διαβάζοντας μία είδηση με κατακλύζουν τόσα συναισθήματα και σκέψεις μαζί. Ήρθαν, λέει, νέα στοιχεία για την ενδοοικογενειακή βία στο φως της δημοσιότητας που αποκαλύπτουν ότι μέσα σε έξι ημέρες, από 6 έως 12 Μαΐου, έγιναν 305 συλλήψεις στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής βίας. Εκεί δραστηριοποιήθηκαν οι υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας, και ιδιαίτερα τα επιχειρησιακά Γραφεία Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας, που επιλαμβάνονται αυτές τις υποθέσεις.
Για την ακρίβεια τα εντυπωσιακά νούμερα έχουν ως εξής: Από 6 έως 12 Μαΐου, δηλαδή μέσα σε 6 ημέρες, οι αστυνομικοί σε όλη τη χώρα ανταποκρίθηκαν σε 828 κλήσεις στο τηλεφωνικό κέντρο της Άμεσης Δράσης, χορηγήθηκε σε 59 γυναίκες- θύματα η εφαρμογή του Panic Button, από τα 493 περιστατικά που διαχειρίστηκαν οι αστυνομικοί προχώρησαν σε 305 συλλήψεις, ενώ εννέα θύματα μεταφέρθηκαν σε δομές με οχήματα της ΕΛ.ΑΣ.
Είναι όλη η παραπάνω παράγραφος σοκαριστική ως προς την πληροφορία της, όμως ξαναδιαβάστε την τελευταία γραμμή. Εννέα θύματα μεταφέρθηκαν σε δομές με οχήματα της Ελληνικής Αστυνομίας. Σκέφτεστε ό,τι σκέφτομαι; Χρειαζόταν να μαχαιρωθεί μέχρι θανάτου η Κυριακή μπροστά από αστυνομικό τμήμα για να επανέλθουν τα οχήματα της Ελληνικής αστυνομίας στις εργοστασιακές ρυθμίσεις και να μη θεωρούνται ταξί;
Έχω μια πικρή χαρά που κάποιες γυναίκες κατάφεραν να μεταφερθούν σε ασφαλές πλαίσιο. Γιατί όμως όχι και η Κυριακή Γρίβα; Προς το παρόν η Κυριακή είναι η τελευταία γυναικοκτονία στην Ελλάδα για το 2024. Όμως όπως φαίνεται, σε κανέναν δεν έγινε μάθημα γιατί η βία καλά κρατεί μέσα στην αγία ελληνική οικογένεια.
