26 Φεβρουαρίου 2020. Σήμερα συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από το πρώτο κρούσμα κορωνοϊού στην Ελλάδα, από τότε που με έναν αρκετά πρωτόγνωρο τρόπο γίναμε οι «πρωταγωνιστές» του Contagion χωρίς να έχουμε την παραμικρή ιδέα για όσα (δεινά) θα μας έβρισκαν στη συνέχεια.
Η σειρά επιστημονικής φαντασίας, που γυρίστηκε το 2011 και προέβλεψε με τρομακτική επιτυχία την πανδημία, έγινε η καθημερινότητά μας όπως το 13033, ο καθημερινός «φρουρός» των μετακινήσεων μας.
Σήμερα μπορούμε να πούμε πως η πανδημία «κόπασε» αλλά το ψυχικό αποτύπωμα έμεινε εκεί αλώβητο παρά την ανθεκτικότητα που διακρίνει την ανθρώπινη φύση. Ίσως δεν υπάρχει κανένα σπίτι που να μην έζησε τον άγνωστο -στην αρχή- ιό σε πρώτο πρόσωπο. Ο εγκλεισμός έγινε αναγκαστικός φίλος, και η μάσκα απαραίτητο αξεσουάρ.
Θυμάμαι πως η 26η Φλεβάρη ήταν η τελευταία μέρα που βγήκαμε από το σπίτι μας με ξεγνοιασιά χωρίς ο ένας να κοιτάει τον άλλον με τρόμο στη σκέψη και μόνο ότι μπορεί να μεταφέρει και –ακόμη χειρότερα- να μεταδίδει τον ιό.